Japan

Het nieuws over de aardbeving en de verwoestende vloedgolf in Japan is alweer op de achtergrond geraakt. In plaats daarvan heeft het oorlogsgeweld in Libië beslag gelegd op de voorpagina’s van de kranten. De zoveelste oorlog na de zoveelste ramp. Wat heeft zich de laatste jaren niet afgespeeld op het wereldtoneel! Aardbevingen, orkanen, overstromingen, milieurampen, terroristische aanslagen en oorlogen schijnen elkaar steeds sneller op te volgen.
Wat zouden die gebeurtenissen ons te zeggen moeten hebben? Wat betekent het wanneer zich zo’n verschrikkelijke ramp voltrekt zoals die in Japan plaatsvond? Er gebeurt toch niets bij geval? Het bestuur van al die dingen is immers van de Heere? Doet de Heere niet alles met alwijze bedoelingen? Zouden die gebeurtenissen ons niet aan het denken moeten zetten? Er is wellicht geen lezer die dat zomaar zou durven te ontkennen. Maar wat is het dan dat het ons te zeggen zou moeten hebben?
Veel christenen van deze tijd zijn van mening dat die vraag niet te beantwoorden is. Ze gaat ons verstand te boven. Het zijn dingen die wij nietige mensjes niet kunnen begrijpen, en die we daarom ook maar niet moeten proberen te begrijpen. Dat lijkt heel Bijbels. Immers, lezen we niet in Gods Woord: Want gelijk de hemelen hoger zijn dan de aarde, alzo zijn Mijn wegen hoger dan uw wegen, en Mijn gedachten dan ulieder gedachten? (Jes. 55:9). Dat is zeker waar. Toch is dat te gemakkelijk geredeneerd. Want als er niets van de bedoelingen van de Heere begrepen zou kunnen worden, wat zou dan nog de zin van deze rampen zijn? Zou de Heere met deze bijzondere rampen geen bijzondere oogmerken hebben? En als Hij er iets mee te zeggen heeft, zou Hij dat dan doen op een wijze die voor ons in het geheel niet verstaanbaar is?
Anderen denken al snel aan die bekende woorden uit Matthéüs 24 en Markus 13, waar de Heere Jezus spreekt van oorlogen en geruchten van oorlogen, van het opstaan van het ene volk tegen het andere en het ene koninkrijk tegen het andere, van hongersnoden, pestilentiën en ook van aardbevingen. Zij zien daarom deze rampen vooral als tekenen van de eindtijd. Terecht wordt er door sommigen op gewezen dat we daar voorzichtig mee moeten zijn. De woorden die aangehaald werden hebben in het bijzonder betrekking op wat er stond te gebeuren bij de verwoesting van stad en tempel. In die zin zijn ze reeds vervuld. Dat betekent echter niet dat ze niets te betekenen hebben voor deze tijd. Matthew Henry zegt het in zijn bekende Bijbelverklaring als volgt: ’Maar deze voorzegging ziet, gelijk vele andere van het Oude Verbond die tot de zaken der Joden behoren, veel verder dan Jeruzalems verwoesting, en zelfs op het laatste oordeel.’
Thomas Shephard gaat in ’De gelijkenis der tien maagden’ in op de vraag wanneer de wederkomst zal zijn. Hij stelt dan dat de wederkomst zal zijn ’wanneer al de uitverkoren onder de vleugelen van Christus vergaderd zijn’. Hij noemt vervolgens slechts twee tekenen van de eindtijd die nog niet vervuld zijn, namelijk de vernietiging van de antichrist, en de bekering der Joden. Maar hoe het ook zij, boven dit alles geldt toch dat ’van die dag en ure niemand weet, dan de Vader alleen’ (Matth 24:36). Daarom moeten wij te allen tijde waken, en niet alleen bij het opmerken van bepaalde tekenen der tijden. Zo waakt dan; want gij weet de dag niet, noch de ure in dewelke de Zoon des mensen komen zal (Matth. 25:13).
Wat hebben deze rampen ons dan meer in het bijzonder te zeggen? Dr. H. van den Belt wees er in het RD van 19 maart op dat natuurrampen ons bepalen bij de gebrokenheid en kwetsbaarheid van de wereld. Natuurrampen laten zien dat het Koninkrijk van God nog niet is aangebroken. Ze vormen slechts de eerste vooraankondigingen van de vernieuwde kosmos; de eerste weeën van de bevalling; de beginselen der smarten. Ook wijst hij op de kwetsbaarheid en broosheid van de moderne techniek die aan het licht gebracht wordt door rampen. Hij schrijft dat tot aan de Verlichting de meeste mensen de slaande hand Gods in de natuurrampen zagen en dat zij het natuurgeweld zagen als een oproep tot bekering. Moderne mensen hebben daar echter geen antenne meer voor, en reformatorische christenen beamen in theorie wel dat God er iets mee te zeggen heeft, maar weten er diep in hun hart ook geen raad mee. Rampen zijn volgens dr. Van den Belt, als ik hem goed begrijp, vooral uitingen van een gevallen mens en een gevallen schepping die kreunt onder het gewicht van een gebroken relatie met God. De wereld die er nu is zal vergaan. Die dag zal komen als een dief in de nacht. De elementen zullen brandende vergaan. Dat de vernietigende kracht al sluimert in de gevallen schepping, heeft de wereld kunnen zien door de aardbeving in Japan. Zo bezien zijn rampen indirect toch voortekenen van het einde aller dingen.
Daarmee benoemt dr. Van den Belt op zichzelf wezenlijke zaken. Toch vraag ik mij af of hier niet een belangrijk aspect onderbelicht blijft. Wellicht bedoelt dr. Van den Belt het niet zo, maar als dit het gehele antwoord zou zijn op de vraag wat deze rampen ons te zeggen hebben, dan zou het zijn alsof er geen verband kan zijn tussen bijzondere zonden en bijzondere oordelen Gods die daar een gevolg van zijn.
De geschiedenis van het volk Israël laat ons andere dingen zien. Hoe vaak moest de Heere Zijn volk niet tuchtigen en straffen omdat zij in zonden vielen, opdat zij zich zouden bekeren. De Heere gebruikte daar soms natuurgeweld voor. Ook in de geschiedenis van ons eigen vaderland zijn hiervan voorbeelden te vinden. Oude schrijvers zoals Abraham van der Velde, Jacobus Fruytier, Florentius Costerus en anderen hebben er veel over geschreven. Was dit ook niet de ondervinding van sommigen van Gods volk bij de watersnoodramp van 1953?
Het boekje ’Gods gewone handelingen met zondige landen en kerken’ van John Owen is in dit verband lezenswaardig. Owen neemt als uitgangspunt Lukas 13:1-5. Het gaat hierbij ondermeer over die achttien op wie de toren van Siloam viel, waardoor zij gedood werden. De Heere Jezus zegt dan: Meent gij dat dezen schuldenaars zijn geweest boven alle mensen die in Jeruzalem wonen? Ik zeg u: Neen zij; maar indien gij u niet bekeert, zo zult gij allen insgelijks vergaan. In deze woorden ligt de sleutel tot het antwoord op de vraag wat rampen zoals in Japan ons te zeggen hebben. Indien gij u niet bekeert, zo zult gij allen insgelijks vergaan! Rampen zoals in Japan moeten ons dus tot waarschuwing zijn, en manen ons tot bekering. Zij bepalen ons bij onze schuld en het oordeel dat wij verdiend hebben.
Florentius Costerus zegt het in zijn boek ’Neerlands vloek en zegen’ zo, wanneer hij spreekt over oordelen die andere landen treffen: ’Zo dienen ook de oordelen Gods, die Hij over onze naburen uitgestort heeft, en nog uitstort, ons tot waarschuwing om ons intijds met God te verzoenen, en Zijn toorn te blussen, eer het te laat is’.
Voor wie zo de krant leest, komt Japan plotseling heel dichtbij. Veel dichterbij dan moderne media het kunnen brengen, met al hun schokkende en gruwelijke beelden. Dan worden wij klein onder het besef dat het de goedertierenheid Gods is dat wij niet vernield zijn. Want tegen hoeveel meer licht hebben wij gezondigd dan die duizenden mensen in Japan, die in geestelijk opzicht geen onderscheid weten tussen hun rechterhand en hun linkerhand. Dan leren wij uitroepen: Zie ik, ik heb gezondigd, en ik, ik heb onrecht gehandeld, maar wat hebben deze schapen gedaan? (2 Sam. 24: 17).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen