"Daar heb je die kleinengel weer!”

Met de drie oudste jongeren van het Dorcas-kindertehuis in Tirgu-Mures in Roemenië spraken wij over het schoolleven. De meeste jongeren in Dorcas hebben vanwege hun achtergrond een achterstand in leren. Daarom krijgen de kinderen 's middags bijles. Ook de ernorme hoeveelheid huiswerk zorgt ervoor dat bijles nodig is. Daarnaast is op talengebied extra begeleiding hard nodig. Hun moedertaal is Hongaars en in Dorcas wordt dat ook gesproken. De gangbare taal is echter Roemeens en van de kinderen wordt verwacht dat ze dat ook vloeiend spreken...

Het onderwijssysteem is anders dan in Nederland. Van je zesde tot je veertiende jaar zitje op de lagere school, acht klassen dus. Daarna krijgen alle leerlingen een grote toets die bepaalt of je naar de highschool mag. De highschool is vergelijkbaar met het vwo in Nederland. De highschool duurt vier jaar en daarna kun je door naar de universiteit. Wanneer je niet goed genoeg scoort, kom je direct op de lagere beroepsopleiding. In twee, drie of vier jaar word je klaargestoomd om te gaan werken.

Welke opleiding willen jullie na de lagere school gaan volgen?

Attila (14): „Ik zit in klas acht. Waarschijnlijk haal ik de toets niet om —• naar de highschool te gaan. Ik baal van al het huiswerk. Daarom ga ik liever naar de lagere beroepsopleiding om zo snel mogelijk te gaan werken als vrachtwagenchauffeur."

Hunor( 15): „Omdat ik een keer ben blijven zitten, zit ik nu bij Attilain de klas. Ik haal de toets denk ik ook niet. Ik heb geen zin om verder te leren en hoop na de lagere school snel klaarte zijn voor het werken als electricien."

Erika (16) zit wel op de highschool: "Het niveau van de highschool is erg pittig. Ik houd ook niet van huiswerk. Daarom sta ik er niet zo goed voor als de meeste van m'n klasgenoten.

Eigenlijk vind ik alleen de pauzes en de omgang met m'n klasgenoten leuk op school. Maar dat laatste valt niet altijd mee als je anders wilt zijn dan je niet-christelijke klasgenoten. Ik ben nogal klein en als ik iets zeg van het vloeken, zeggen ze: 'Daar heb je die kleine engel weer'. Gelukkig heb ik wel veel vrienden, maar ik denk dat de band op een christelijke school hechter zou zijn."

Attila: „Dat denk ik ook. We hebben een heel aantal vrienden op school, maar toch accepteren ze ons niet helemaal. Als we een opmerking maken over het gevloek of niet meegaan in andere dingen, maken ze onderling geintjes over ons."

Alledrie reageren ze direct: „Ja!"

Wat is volgens jullie het verschil tussen christelijk en niet-christelijk onderwijs?

Hunor, na enig nadenken: „Ik kan me het eigenlijk niet goed voorstellen hoe het is om naar een christelijke school te gaan."

Attila: „ De leraren nemen je - denk ik - serieuzer en zullen je beter helpen." Erika: "Waarschijnlijk is er meer aandacht voor normen en waarden. Bij ons op school krijgen we met alle katholieke en reformatorische medeleerlingen één uur per week godsdienstles. Dat is gelijk ook de enige les waarin gebeden wordt. We bidden met z'n allen het Onze Vader, maar ondertussen trekken klasgenoten gekke bekken of gaan ze door met hun gesprekken."

Om te kijken hoe het is om op een christelijke Roemeense school te zitten, zijn we naar de stad Cluj-Napoca gegaan. Daar staat de Emanuel Christian Highschool waar we een gesprek hadden met Marta en Luci en hun lerares mevrouw Faragau.

Waarin verschilt een openbare school van een christelijke school?

Marta (17): „ Het christelijke zit niet alleen in de godsdienstlessen, maar je ziet het overal in terug. Het samen zingen in de pauzes, in de omgang met je docenten en je vrienden, het schoolkoor, enzovoorts."

Mevrouw Faragau is het daar mee eens: „In alle vakken proberen we een link te leggen tussen het christendom en het vak zelf. We bekijken de dingen vanuit een christelijk perspectief. Ook proberen we als docenten naast de leerlingen te gaan staan, zeker als een leerling het moeilijk heeft." Luci (17): „Ik denk datje respectvoller met je docenten omgaat, omdat je van jongsaf al geleerd is datje degenen die boven je staan moet eren.

Natuurlijk klieren wij ook wel eens in de lessen, maar we schelden de docenten niet uit en als het erop aankomt, respecteren we ze wel."

Als je mocht kiezen, zou je dan weer voor deze school kiezen?

Marta: „Ja, het is fijn als je dezelfde achtergrond hebt en datje zo ontspannen en hecht met docenten en klasgenoten om kunt gaan. Maar veel andere dingen zijn hetzelfde als op andere scholen. Net als die leerlingen vinden we het huiswerk te veel, kletsen we veel met onze klasgenoten, volleyballen en basketballen we op het plein in de pauzes en hebben we veel lol met elkaar."

Mevrouw Faragau: „Een christelijke school is een beschermde thuisbasis voor de leerlingen. Ze lopen hier niet de kans om gepest te worden vanwege hun geloof en kunnen het met medeleerlingen delen. Bovendien krijgen ze hier meer normen en waarden mee."

Wat zou je veranderd willen zien op de Emanuel Christian Highschool?

Mevrouw Faragau: „Ik zou graag zien dat meer aandacht kwam voor de individuele ontwikkeling van de leerlingen. Ze hebben vier jaar lang dezelfde mentor, maar in de praktijk blijkt dat niet genoeg te zijn qua begeleiding. Ook zou het goed zijn als er meer ruimte was voor de leerlingen over heen krijgen, is enorm en praktijkoefeningen zouden het opnemen en daarvan makkelijker maken."

Luci: „Verschillende niveau's zou goed zijn. Nu zijn alle vakken, uitgezonderd de talen, op hetzelfde niveau en voor sommige leerlingen is dat te zwaar."

Marta: „Kluisjes! We hebben geen plaats om onze spullen op te bergen; zelfs geen garderobe. Onze jassen hangen nu in de klas en we moeten ze na elke les meenemen."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen