Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Het gaat niet meer alleen..

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Het gaat niet meer alleen..

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Meneer Jansen is aan zijn oog geopereerd. "U moet vier maal daags druppelen, meneer", heeft de dokter gezegd. Maar hoe moet dat? Meneer Jansen woont alleen en met zijn beverige handen kan hij dat nooit zelf doen. Zou er iemand zijn die hem helpen kan? Met een volle wasmand komt mevrouw De Vries de trap af. Dat gaat niet goed. Ze belandt op de grond en kneust daarbij haar been. Volgens de dokter mag ze zeker zes weken haar been niet belasten. Maar ja, hoe doe je dat met een groot gezin?

Zo zijn er velen die door ouderdom, ziekte, ongeval of handicap soms extra zorg nodig hebben. Hoe komt zo iemand aan goede zorg?

Meneer Jansen belt naar een van de thuiszorginstellingen. Hij legt zijn probleem voor aan een medewerkster, maar hulp kan niet direct geboden worden. Daar gaat toch even wat tijd mee heen. Heeft meneer Jansen wel recht op professionele hulp? Om dat te beoordelen wordt een indicatiestelling aangevraagd bij het Centrum indicatiestelling zorg (Ciz).

Een dag later wordt meneer Jansen gebeld. Het is de indicatiesteller van de thuiszorg. Ze vraagt aan hem of de hulp voorgeschreven is door de arts en hoe vaak zijn oog gedruppelt moet worden. 'Bent u alleen, meneer Jansen? Is er niemand in uw omgeving, die helpen kan? ' Meneer Jansen heeft echter geen familie of kennissen die hem kunnen bijstaan Ze wonen te ver weg of ze zijn te oud en te zwak.

En zo komt er professionele hulp. Vier keer per dag stapt een van de verzorgenden bij meneer Jansen binnen. Ze druppelt zijn oog, noteert haar bevindingen in het zorgdossier, maakt even een praatje en gaat dan weer naar de volgende cliënt.

Bij mevrouw De Vries gaat het anders. Ook zij belt naar een thuiszorginstelling. Er moet een indicatiestelling aangevraagd worden. 'Mevrouw, welke hulp heeft u nodig? ' Heel wat natuurlijk, als je een groot gezin hebt en niet uit de voeten kan. 'Is er dan niemand in uw omgeving die helpen kan? ' Ja. haar echtgenoot kan 's morgens wat later naar zijn werk; tussen de middag kunnen de kinderen op school eten en na schooltijd kan Jasper, hun oudste ... Zo wordt binnen het eigen gezin gezocht naar een oplossing.

De WMO

Dat is ook het idee achter het wetsvoorstel, de Wet Maatschappelijke Ondersteuning. Dit wetsvoorstel moet nog door de Tweede en Eerste Kamer worden goedgekeurd voor het ingevoerd kan worden. Wat wil men eigenlijk met deze WMO? In een brochure van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport staat er het volgende van:

Het maatschappelijke doel is: meedoen. Meedoen van alle burgers aan alle facetten van de samenleving, al of niet geholpen door vrienden, familie of bekenden. Dat is de onderlinge betrokkenheid tussen mensen. En als dat niet kan, is er ondersteuning vanuit de gemeente.

Gemeenten worden namelijk verantwoordelijk voor die

maatschappelijke ondersteuning. Maatschappelijke ondersteuning omvat activiteiten die het mensen mogelijk maken om mee te doen in de samenleving. Dat kan bijvoorbeeld met vrijwilligerswerk en mantelzorg, maar ook met goede informatie en advies, opvoedingsondersteuning en huishoudelijke hulp.

Het gezin De Vries moet dus zoveel mogelijk voor zichzelf zorgen. Als dat niet gaat, wordt allereerst een beroep gedaan op familie, vrienden, bekenden en vrijwilligers. Gelukkig is er ook hulp vanuit de kerkelijke gemeente voorhanden. Mevr. De Vries kan haar been ontzien, terwijl haar gezin niets tekort komt en professionele hulp is in haar omstandigheden niet nodig.

Zo wordt elke aanvraag beoordeeld door het Centrum indicatiestelling zorg. Men is behoorlijk streng en lang niet elke aanvraag wordt gehonoreerd. Men gaat er écht vanuit dat huisgenoten huishoudelijke taken overnemen. In een brochure staat:

Valt de ene ouder uit, dan neemt de andere ouder de zorg voor de kinderen over. Zonodig met behulp van (buitenschoolse) opvang of door het opnemen van zorgverlof. Hebt u écht alle mogelijkheden benut en krijgt u het nog niet rond? Dan kunt u tijdelijk een beroep doen op de AWBZ. De indicatie is dan bedoeld om u korte tijd te ontlasten en op zoek te gaan naar een alternatief.

Als kinderen groter worden, helpen ze mee in het huishouden. Dat begint bij opruimen en eindigt met het volledig runnen van het huishouden als kinderen volwassen zijn. Zijn uw kinderen niet gewend mee te helpen? Dan komt u mogelijk in aanmerking voor tijdelijke huishoudelijke verzorging. Deze hulp is dan gericht op het aanleren van huishoudelijke vaardigheden.

Hebt u kortdurende zorg nodig en is er uitzicht op herstel? Dan verwacht het CIZ dat uw partner u helpt bij de dagelijkse zorgtaken als eten en drinken, lichamelijke verzorging en toiletgang. Als de zorg langer duurt dan drie maanden, noemen we dit mantelzorg. Zo is de informatie van het CIZ!

Langdurige zorg

Natuurlijk zijn er ook mensen, die langdurige en zware zorg nodig hebben. Wie door een ziekte als MS, door een handicap of door ouderdom hulpbehoevend en afhankelijk wordt, staat voor veel vragen. "Kan ik nog wel zelfstandig blijven wonen? Moet ik naar een verzorgings-of zelfs naar een verpleeghuis? " Als het mogelijk is. wordt heel veel gedaan om mensen lang in hun eigen omgeving te houden. Sommigen hebben dan wel veel hulp nodig.

Meneer en mevrouw De Wit zijn beiden al op leeftijd. Hun kinderen maken zich zorgen om vader en moeder. Het gaat niet goed. Alles wijst erop, dat zowel vader als moeder dementeren. Hoe moet dat toch! Zelf vinden de ouders echter, dat ze absoluut geen hulp nodig hebben. Het gaat toch prima zo? Zoveel mogelijk proberen de dochters een helpende hand te bieden, maar ze wonen ver weg én ze werken.

Het innemen van de medicijnen gaat op een gegeven moment niet goed meer. Meneer De Wit neemt 's avonds voor het slapengaan een handvol pillen in. "Dan heb ik het maar gehad", zegt hij. Zijn vrouw hoeft al die 'rommel' niet en ze laat de vochtafdrijvende tabletten liggen - met alle gevolgen van dien.

Het CIZ inventariseert de problemen en men oordeelt, dat hier professionele hulp geboden moet worden. Een van de thuiszorginstellingen wordt ingeschakeld.

En zo staat 's morgens een verpleegkundige op de stoep. Het valt niet mee om binnen te komen, want meneer De Wit vindt, dat hij best zelf voor z'n medicijnen kan zorgen. Met wat zachte aandrang kan de hulp gelukkig toch worden gestart. Omdat de situatie verergert, komt er langzamerhand hoe langer hoe meer hulp. Het huishouden wordt gedaan, een verpleegkundige vult de medicijndoos, een verzorgende komt enkele keren per dag de medicijnen aanreiken...

Ook terminale zorg wordt gegeven. Wat wordt er veel gedaan om een ernstig zieke, die zo graag thuis wil sterven, dag en nacht alle mogelijke zorg te geven. De hulpverleners schenken daarbij ook veel aandacht aan de man of vrouw van de stervende, hun kinderen en de naaste familie. Het valt immers niet mee, dat hun geliefde niet lang meer zal leven, dat het lichaam hoe langer hoe meer wordt afgebroken en dat straks onherroepelijk het sterven komt. Wat is in die omstandigheden - naast de pastorale begeleiding - de professionele steun van de hulpverleners veel, ja goud waard!

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 17 februari 2006

Daniel | 32 Pagina's

Het gaat niet meer alleen..

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 17 februari 2006

Daniel | 32 Pagina's