Kerken samen: wolkje als eens mans hand?

Soms treft ons, te midden van een veelheid van berichten over belangrijke zaken, een kort bericht over een schijnbaar gering voorval. Dat kan zijn oorzaak hebben in het feit dat we zelf om een of andere reden bij het laatste veel meer betrokken zijn dan bij vele belangrijke zaken die ver van ons bed gebeuren. Het kan ook zijn dat de ogenschijnlijk geringe gebeurtenis ons opvalt omdat het iets betreft dat we geheel niet verwacht hadden. Beide zullen wel bij mij het geval zijn geweest toen ik las dat in mijn geboorteplaats twee Gereformeerde gemeenten die vele jaren lang tengevolge van een scheuring naast elkaar hebben geleefd, besloten hebben samen te gaan. Ik moet eerlijk zeggen, dat dit bericht me meer deed dan de hele berichtgeving over het zoveel gerucht makende SoW-proces. Niet omdat het laatste mij niet zou interesseren. Integendeel, ik blijf ook de berichtgeving daarover met intense aandacht volgen. En wie zou dat niet doen, wie -al behoort hijzelf tot een van de kleine kerkende ontwikkeling in de grote kerken ter harte gaat? Het gaat immers om wat er met het geheel van Gods kerk hier op aarde gebeurt? Maar ik kan met de beste wil niet anders constateren dan dat het hele SoW-proces me telkens opnieuw met zorg vervult. Omdat ik geen enkele reden kan vinden die mij doet hopen dat hier krachten aan het werk zijn die gevoed worden door de Heilige Geest. Integendeel, ik vrees dat het hele proces een fase is van een ontzaglijk seculariseringsproces binnen de kerk.

Ontspanning
Het is misschien mijn beperkte blikveld, dat me alleen nog verwachting doet hebben van die sector in de vaderlandse kerk die dit proces probeert tegen te houden of af te remmen. En ik kan alleen maar bidden en hopen dat de Heilige Geest de broeders in die sector de wijsheid en de moed zal geven om trouw te blijven aan de Schrift en aan de belijdenis die God hun in de geschiedenis van de kerk gegeven heeft om die te bewaren. En dan verbeeld ik mij niet dat ik ook maar enige wijsheid heb om te zeggen wat ze concreet moeten doen, te eniger tijd afhaken of tot het uiterste toe zich mee laten nemen. Ik kan ze alleen maar toewensen dat ze in de ontzaglijke spanning van deze strijd iets van de geestelijke ontspanning mogen kennen, die ikzelf in een uiterste gespannen situatie in het kerkelijk leven op mijn kleine terrein mocht ervaren toen iemand mij toevoegde dat het gelukkig niet zo is dat het van onze strijd en inspanning afhangt of de kerk van God bewaard wordt. Daar zorgt Hij gelukkig -naar Zijn belofte- Zelf voor, hoe het dan ook gaat. Dan wordt het geloofsoog een ogenblik omhoog gericht tot Hem Die de Koning is van de Kerk en Die waakt over en bidt voor Zijn Kerk. Dat geloof alleen kan de soms te drukkende zorg van onze schouders afnemen.

Koud water
Maar dat betekent niet dat de berichtgeving omtrent de ontwikkeling niet telkens weer opnieuw met zorg en vrees vervult. En dan is het plotseling als een beker koud water, wanneer je een bericht leest over een ontwikkeling, hoe gering van omvang ook, die je hoop geeft: het bericht van die twee gemeenten die elkaar gevonden hebben op basis van de gemeenschappelijke belijdenis van de waarheid die naar de Schrift is. Betekent dit dat ik geloof dat hier wèl de Heilige Geest werkzaam is geweest? Dat zou ik niet durven zeggen, omdat ik niet meer weet dan het bericht in de krant. Ik wil dus niet beweren dat ook hier geen ongeestelijke motieven (mede) werkzaam geweest kunnen zijn. Maar wel is het misschien een hoopgevend teken. Een teken dat er mensen zijn bij wie het besefis gaan leven dat het gescheiden naast elkaar voortleven van mensen die een even dierbaar geloof hebben en beiden staan op de bodem van Schrift en belijdenis, een zonde voor God is. Te meer als je leest dat betrokkenen de hoop koesteren dat het ook mag komen tot het ongedaan maken van eerdere scheuringen. Dan denk ik aan 1980.

Verder terug
En mag ik -misschien in een wat overspannen verwachting- dan nog wat verder gaan met mijn hoop, en denken aan 1953? Dat lijkt echt ongelooflijk en dat is het ook als we alleen maar onze verwachting hebben van mensen. Dan kan ook ik uiteindelijk toch alleen maar moedeloos zijn. Maar als we dan toch een ogenblik omhoog kijken naar de Koning van de Kerk, dan mogen we toch ook wel eens zeggen: Zou er iets voor de Heere te wonderlijk zijn? En mag ik dan -in dat licht- zelfs nog wat verder gaan met mijn hoop? Of met mijn dromen, hoe onwerkelijk ze ook zijn? Dan denk ik niet aan 1886. Het helen van die breuk langs de weg van het SoW-proces kan ik alleen als een ontwikkeling zien die de zorg nog groter maakt. Maar ik denk aan 1834. Wat zou het een wonder zijn, als dwars door de ontwikkelingen van onze tijd heen. God Zijn kerk in ons land wilde herbouwen en als het zou mogen komen tot een vereniging van allen die binnen en buiten de vaderlandse kerk een even dierbaar geloof hebben en staan op de basis die God ons gezamenlijk gaf in de geschiedenis van de oude Gereformeerde Kerk in ons land: de Heilige Schrift en de gereformeerde belijdenis, die ons samen lief zijn. Ik zou op geen enkele wijze kunnen aangeven langs welke weg die ontwikkeling concreet gestalte zou moeten krijgen. Als zo'n ontwikkeling -op welke wijze dan ook- op gang kwam, zou ons dat binnen en buiten de Hervormde Kerk voor uiterst moeilijke vragen stellen. Vragen die alleen op te lossen zijn als we biddend ons oog zouden opslaan tot de Koning van de Kerk met de bede of Hij Zich zou willen ontfermen over het gruis van de kerk. Of Hij gedachtig zou willen zijn aan de overblijfselen van de Kerk die er naar de verkiezing Zijner genade nog zijn in ons land.

Kunstzinnigheid kan ds. C.J. Meeuse niet worden ontzegd. Hij musiceert, schrijft gedichten die het gemiddelde niveau duidelijk overstijgen en zet in vakanties wel eens een doekje op. Zijn "Vertellingen bij de Bijbel" worden

geïllustreerd door Arie van der Spek,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen