NAVO BITTERE NOODZAAK

Ruim 30 jaar geleden, om precies te zijn op 4 april 1949, werd de Noord-Atlantische Verdrags Organisatie opgericht.

„De Navo is een politiek-militair bondgenootschap, waarvan de leden zich gezamenlijk bezig houden met problemen van gemeenschappelijke verdediging, de multilaterale aspekten van politieke, ekonomische en kulturele zaken, de uitwerking van gezamenlijke produktieprojekten, het opstellen van wetenschappelijke onderzoekprogramma's en de problemen van het menselijk levensmilieu".

De ondertekening van het verdrag was het gevolg van het feit, dat zich in Oost-Europa een macht ontwikkelde, die zich tegen West-Europa richtte. En met het gebeuren van 1939/'40 voor ogen wilde men een herhaling voorkomen. Dat dit niet denkbeeldig was, kon men konkluderen uit de inlijving zonder vorm van proces van landen als Estland, Letland-en Litauen en uit het afnemen van stukken van Polen en Tsjechoslowakije. In 1948 kreeg Tsjechoslowakije zelfs een russisch verbod om amerikaanse Marshallhulp te aanvaarden en in hetzelfde jaar werd het land door kommunistische aktie bij het russische blok ingelijfd. Ook in andere oosteuropese landen werd (soms op zeer gewelddadige wijze) een éénpartij-regering ingevoerd. In dezelfde tijd woedde er in Griekenland een door de kommunisten aangewakkerde burgeroorlog en oefende de Sovjet-Unie zware druk uit op Turkije. Geen wonder, dat deze landen pas later lid van de Navo werden.

Ook al voordat de Navo werd opgericht vond de lange blokkade van Berlijn plaats.

Dat deze dreiging niet van voorbijgaande aard was, is ook wel gebleken. We kunnen hierbij denken aan de russische inmenging in de hongaarse opstand in 1956 en de overval door russische, poolse en oostduitse troepen op 18 augustus 1968 op een land waar een democratiseringsproces op gang was gekomen: Tsjechoslowakije. De „grote broer" in Moskou houdt de satellietstaten in een wurgende greep. Zelfs een niet-Oostblokland als Finland kan niet volledig onder de greep van Rusland uitkomen: het kon geen lid van de EEG worden, omdat Rusland dat verhinderde.

Afschrikkingsmacht

De zorg van de deskundigen van de Navo is, dat de russische en oosteuropese macht op het gebied van de: konventionele „gewone" wapens veel sterker is, dan West-Europa. Bovendien heeft. Oost-Europa een achterland tot Wladiiwostok, terwijl de afstand van Iioek van Holland tot de grens met Oost-Duitsland maar net 400 km is. En dan te bedenken, dat de landen van het Warschaupact, dat in 1955 als tegenhanger van de Navo werd opgericht, aan hun kant van de grens met de Navo-staten 20.000 tanks hebben staan, terwijl de westelijke defensie er maar 7000 telt. Zou het

evenwicht hier niet hersteld dienen te worden? Dat ondermeer de Y.S. dit wel zien, blijkt uit de rede, die de amerikaanse minister van defensie verleden jaar hield en waarin hij o.a. 47.000 geleide anti-tankraketten toezegde voor de Navo-strijdkrachten om zo aan de overmacht van tanks van het Warschaupact het hoofd te kunnen bieden. Naast de konventionele bewapening zijn er ook de nucleaire wapens. De hoeveelheid atoomwapens en de wijze, waarop deze zijn opgeslagen zijn zodanig, dat bij een aktie van de ene partij er onmiddellijk een tegenaktie volgt. De verwoestingen zouden elkaar in zo'n snel tempo^ opvolgen, dat er al na een half uur woestijnen zonder enig leven zouden liggen waar eens de landen van het noordelijk halfrond zich uitstrekten. Deze atoomwapens fungeren da.n ook wederzijds als afschrikking.

Helaas is het met het militaire apparaat van de Navo niet zo best gesteld. Het militaire overwicht op het Warschaupact is verdwenen. Europa wordt steeds zwakker en men verschuilt zich steeds meer achter de amerikaanse atoomparaplu. Daarbij is de positie van het Warschaupact nog versterkt door de nieuwe russische SS-20-raketten, nucleaire midden-afstandswapens met elk drie koppen, , die een grote mobiliteit (beweeglijkheid) hebben. Daarnaast breidt de zeemacht van de Sovjet-Unie zich drastisch uit.

Daarom is „in de Navo-strategie het kernwapen een wezenlijk element", zegt luitenantgeneraal A. W. T. Gijsberts, bevelhebber van het Eerste Legerkorps.

„Het vormt een afschrikking tegen de inzet van kernwapens door het Warschaupact en bovendien moet het dienen als kompensatie voor het overwicht van het Warschaupact aan konventionele strijdkrachten".

Over het omstreden neutronenwapen heeft generaal Gijsbers een uitgesproken mening: „Het gaat hier om een eventuele toekomstige modernisering van de thans bestaande kernwapens. Bij een gelijkblijvend effekt van de straling zal de verwoestende luchtdruk aanmerkelijk worden verminderd. Dat betekent, dat de afschrikwekkende werking tegen vijandelijke tanks en pantservoertuigen met dezelfde effektiviteit zal kunnen geschieden als bij de thans bestaande kernwapens, terwijl de neveneffekten met betrekking tot een achtergebleven burgerbevolking veel geringer zullen zijn. Mijn persoonlijk standpunt is dat de geloofwaardigheid van onze afschrikkingsmacht zal toenemen door de invoering van het neutronenwapen".

Spanning en ontspanning

Een bijzonder gevaarlijk moment in de spanningen tussen Oost en West ontstond toen de Ver. Staten in 1962 tot de ontdekking kwam diat Rusland op Cuba een atoomraketbasis aan het inrichten was. Deze Cubacrisis eindigde gelukkig doordat Rusland de basis weer liet afbreken.

In feite zien we. daarna een zekere ontspanning optreden. In augustus 1963 sloten de V.S., de Sovjet-Unie en Engeland een, voor alle landen openstaand, verdrag tegen het houden van bovengrondse kernproeven. In dat' jaar kwam ook de z.g. „hot line" tussen Washington en Moiskou tot stand.

In 1970 begonnen de V.S. en de. Sovjet-Unie besprekingen over het afremmen van de kernbewapening. Deze SALTonderhandelingen duurden twee jaar en leidden er toe, dat. zowel de V.S. als Rusland slechts een beperkt aantal raketten opstellen, die tot doel hebben raketten van die tegenpartij te onderscheppen. Het vervolg op deze besprekingen is inmiddels ook beëindigd: .

Garantie voor vrede?

Het hoogste gezagsorgaan van de Navo is de Noord-Atlantische Raad.

Twee maal per jaar komt de Raad bijeen op ministeriëel niveau.

De vaste vertegenwoordigers op het hoofdkwartier treffen elkaar ook regelmatig in de kommissie voor de Verdedigingsplannen. Sinds Frankrijk onder de Gaulle zich in. november 1965 uit de geïntegreerde militaire organisatie heeft teruggetrokken, woont zijn vertegenwoordiger deze bijeenkomsten niet bij.

Behalve in de Raad en in de kommissie voor de Verdedigingsplannen vindt er regelmatig overleg plaats in een tiental kleinere kommissies, die zich bezighouden met zaken als begroting, het defensiemateriaal, de infrastruktuur, enz.

Een sleutelfiguur in de Navo is de sekretaris-generaal (thans mr. J. M. A. H. Luns). Hij is voorzitter van de Raad, op welk niveau die ook bijeenkomt.

Onder de Raad staat het Militaire komlté. Daarin zitten de chefs van staven of hun vertegenwoordigers. Dit komité vormt het hoogste militaire gezag: in het verbond.

Is de Navo noodzakelijk? Zelfs een man als prof. mr. B. V. A. Röling, die zich zeer kritisch opstelt, beantwoordt deze vraag bevestigend, al is er van de Navo meer positiefs te zeggen, dan, prof. Röling doet.

Toch dienen we goed te beseffen, dat ook de Navo gevolg is van en onderworpen is aan de zonde en dat zij de vrede nooit kan garanderen, al is ze er in Gods raad wel een middel toe geweest. Het is immers God, Die het woelen der naties in Zijn handen houdt. Maar daarom is terugkeer voor allen naar Gods Woord noodzakelijk. „O, land, land, hoor des Heeren Woord", roept Jeremia. Dat geldt zowel nationaal als internationaal. Dan is ook gebed voor de politici dringend nodig. Bid dan ook, dat de Navo in Gods hand het middel mag zijn, opdat de vrede blijft. Maar dat de vrede door Jezus Christus de hoofdzaak blijve!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen