Zending in Rhodesia

Wanneer de zee kalm was, kon Van Woerden zijn tijd aan boord goed benutten met de studie van tropische ziekten, waarmee hij straks zeker te maken zou krijgen. Toch moest die studie nu en dan worden onderbroken als er interessante dingen te zien waren. Blijf maar eens in je ligstoel met je boeken als er vliegende vissen te zien zijn! Door de boeg van het schip opgeschrikt, vliegen die dieren met grote snelheid uit het water en zeilen dan een meter of twintig laag over de golven om dan weer te verdwijnen. Het is een prachtig schouwspel wanneer een hele school dit doet. Dan weer zag men scholen van grotere vissen van ongeveer een meter lang uit het water springen met grote bogen.

Wie kan de grootheid van de Schepper doorgronden? Uit de schepping kan men wel horen, dat er een God is, maar nooit zullen we Christus leren kennen. Om tot die kennis te komen, heeft de Heere Zijn Woord gegeven en dat Woord zal aan alle volken bekend gemaakt moeten worden.

Van de studie kon ook niets komen toen Kaap Verde in zicht kwam. Dan moest de verrekijker dienst doen om de wolkenkrabbers te zien van de steden Dakar en Bathurst van de franse bezitting. Als alles goed zou gaan, zou Kaap Verde het laatste land zijn dat te zien was eer de boot in Kaapstad arriveerde.

Voor de meeste passagiers ging de reis nu eentonig worden; het ging te lang duren en daarom moest die tijd gekort worden door drinken en luidruchtige maaltijden: laat ons eten en drinken.... En de boot voer met volle kracht door de duisternis van de nacht naar het bepaalde doel. Eén plotseling ongeluk, zoals bij de Titanic, en alles wat aan boord was zou in de golven verdwijnen en de feestvierende reizigers zouden in de eeuwigheid zijn.

De zondag was voor Van Woerden een verdrietige dag. Met niemand kon gesproken worden over de dingen van Gods Koninkrijk en dan zat je daar als een eenling met een gesloten mond en een koud hart. En dan moest het wel tot beschaming zijn, wanneer men mohammedaanse leden van de bemanning hun middaggebed op het achterschip zag doen. Een hevige regenbui kon die mensen niet van hun bidmatje verdrijven; ze bleven bidden tot het gebed gedaan was.

Gelukkig was het rustig bij het passeren van de evenaar. Van Woerden behoorde tot diegenen, die de evenaar voor het eerst overtrokken, en dan is het de gewoonte om Neptunus, de zeegod, een offer te brengen. Aan die „offerande" werd echter niets gedaan, maar vóór de maaltijden was het de gewoonte, clat de passagiers en de officieren bij elkaar kwamen om een bittertje te drinken. Ook cle hele avond werd er sterke drank verkocht en gedronken. Van Woerden kwam slechts 's morgens voor koffie en 's middags voor thee in cle salon. Hem werd gevraagd waarom hij zo „ongezellig" was. Toen begrepen ze, dat het gezelschap hem niet aanstond, maar vrijdagavond, zo werd gezegd, is er een klein gezellig

avondje, waar u zeker aanwezig moet zijn en.... u kunt toch tomatensoep drinken!

Wat dienen we in zulke situaties iets te hebben van Paulus, die getuigde: „Want ik schaam mij het evangelie van Christus niet."

Op een uitnodiging om in de salon aan een cocktail-party deel te nemen, stond met kleine letters geschreven „tomatensap". Van Woerden gevoelde de spot, overwon de mensenvrees en stuurde de uitnodiging terug met de volgende verontschuldiging: I regret to decline your kind invitation according to Matthew 6 : 24". (Het spijt me uw vriendelijke uitnodiging af te wijzen overeenkomstig Mattheüs 6 : 24). Graag had hij er nog bijgevoegd Jacobus 4 : 4, maar daar kon hij de moed niet toe vinden. Een antwoord op dit schrijven heeft hij niet ontvangen. Misschien hadden ze wel geen Bijbel aan boord om de genoemde tekst op te zoeken. Maandagmorgen 18 november 1957 schreef hij naar huis: Vanmorgen vroeg zag ik de zon boven Afrika opgaan. Ik dacht hoe over dit werelddeel ook de Zonne der gerechtigheid op is gegaan. Die Zon heeft echter de middaghoogte nog niet bereikt. Het zou een voorrecht zijn als ik het gestadig rijzen van die Zon ook op ons zendingsgebied zou moeren meemaken.

O De bergen rondom Kaapstad beginnen steeds meer vorm aan te nemen. Door mijn kijker kan ik de gebouwen aan de voet van de Tafelberg zien liggen. We zullen binnen en-

kele uren aan de kade meren als alles goed gaat. Het is mijn plan om de trein naar Buluwayo donderdag te nemen, daar ik vrees dat ik mijn bagage niet voor morgenochtend uit het ruim kan krijgen. De treinen naar Buluwayo gaan maar driemaal per week. Ik heb een adres van een zendingstehuis, waar ik waarschijnlijk wel verblijven kan."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen