Wilhelmus

Adriaen Valerius

Wilhelmus van Nassouwe, Ben ick van duytschen bloet, Het Vaderlant getrouwe, Blijf ick tot 's Lants behoet, Een Prince van Oranjen Ben ick vry onverveert, Den Coninck van Hispanjen Ick altyt hebb' geeert.

In Godes vrees te leven Heb ick altyts getracht; Daerom ben ick verdreven, Van Lant en goet gebracht, Maer God sal my regeeren, Als een goet instrument, Dat ick sal wederkeeren, Noch in mijn regiment.

Lyd'u myn ondersaten, Die oprecht syt van aerd, God sal u niet verlaten, Al syd' ghy nu beswaert, Die vroom begeert te leven, Die bidde nacht en dag, Dat God my kracht wil geven Dat ick u helpen mach.

Lyf, goet, en al te samen Heb ick u niet verschoont, Myn broeders hoog van namen, Die hebbent oock betoont. Graef Adolf is gebleven Te Vrieslant inden slag, Syn siel, in 'teeuwig leven, Verwacht den jonsten dag.

Een edel Prins geboren Van Keyserlick geslacht, Een Vorst des rijcx verkoren Ick altydt ben geacht. Voor Godes Woord en leere Heb ick vry onversaegt, Gelyck een held met eere Myn edel bloet gewaegt.

Mijn schilt en myn betrouwen Zyt ghy (o God myn Heer!) Op u soo wil ick bouwen; Verlaet my nemmermeer: Op dat ick vroom mach blyven, U Dienaer t'aller tyt, Detyrannyverdryven, Die menigh hert doorsnyt.

Voor al die my beswaeren En myn vervolgers zijn, Wil my, o God!) bewaren In desen droeven schyn. Dat sy my niet verrasschen In haren boosen moet, Haer handen niet en wasschen, In myn ontschuldigt bloet.

Als David moeste vluchten Voor Saul den tyran; Soo heb ick moeten suchten Met menig Edelman: Maer God heeft hem verheven, Verlost uyt aller noot, Een Coninckrvck gegeven In Israël seer groot.

Nae 'tsuer sal ick ontfangen, Van God den Heer oock 'tsoet. Waer kan meer na verlangen Myn vorstelick gemoet, Dan dat ick hier mach sterven Met eeren in het veld, En 't eeuwig ryck beerve'n, Als een getrouwen held?

Toelichting

De Veerse notaris Adriaen Valerius publiceerde in zijn Nederlandtsche Gedenck-clanck (1626) een versie van het Wilhelmus, die op nogaI wat punten afwijkt van de versie die sinds 10 mei 1932 ojficieelhet Nederlandse volkslied is. Wel wordt nu dc melodie van Valerius gebruikt en niet de oorspronkelijke Franse wijs.

Niet doet my meer erbarmen In mijn swaer ongeval Dan dat men siet verarmen Des Conincx Landen al. Dat u de Spanjaerts krencken O edel Nederlant! Als ick dat gae bedenckcn, Myn edel harte brant.

Als een Prins opgeseten Blvfic met myn heyrkracht, Van den tyran vermeten, Heb ick den slag verwacht, Die by Maestricht begraven Zeer vreesde myn gewelt, Myn ruyters sach men draven Zeer moedig door het velt.

Soo het de wil des Heeren Had op die tydt geweest Ick had wel willen keeren Van u dit swaer tempeest: Maer d'Heere van hier boven Die alle ding regeert, En die elck een moet loven, En heeft het niet begeert.

Seer Christlick was gedrevi •en Myn Princelyck gemoet, Stantvastich is gebleven Myn hert in tegenspoet. Den Heer heb ick gebeden Uut mynes herten gront Dat hy myn saeck en reden, Uutvoere t'aller stont.

Oorlof mijn arme schapen, Die zijt in grooten noot, U Herder sal niet slapen, Al lijdt ghy veel aenstoot, Tot God wilt u begeven, Syn heylsaem Woord neemt at En een vroom Christen leven: Want 'tis hier haest gedaen.

Voor God wil ick belijden En voor zijn groote macht, Dat ick tot geenen tijden Den Coning heb veracht; Dan dat ick Godes eere Most voorstaen aldereest Gehoorsaemheyt den Heere Bewysen moste meest.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen