D.V.

Als mijn indruk juist is functioneert de uitdrukking D.V. enkel in binnenkerkelijk gebruik, en dan nog alleen in sommige sectoren van het kerkelijk leven. Zo hoor ik regelmatig dat de zondagse mededelingen namens de kerkenraad eindigen met de algemene regel: ‘Dit alles Deo volente’. Dan gaat het om kerkenraadsvergaderingen, catechisaties, verenigingen, maar ook wel om begrafenissen.

Laat ik vooropstellen dat ik het zeer belangrijk acht dat wij ons bewust zijn dat we ons leven niet in eigen hand hebben en naar onze hand kunnen en mogen zetten. Integendeel, het lijkt me zeker vandaag goed elkaar er in de kerk aan te herinneren dat we als mens in Gods hand zijn en te bidden dat hij ons bewaart voor heilloze wegen en leidt op de eeuwige weg. Er is dus ook alle reden om het advies van Jacobus (4:13-17) ter harte te nemen en steeds ons af te vragen of wat wij ons voornemen ook naar Gods wil is en voor ogen te houden dat wij voor de uitvoering ervan helemaal van Hem afhankelijk zijn.

Misschien doen we er goed aan er nog wat bewuster mee om te gaan. Jacobus noemt de regel ‘zo de Here wil zullen wij leven en dit of dat doen’ niet voor ‘binnenkerkelijk’ gebruik, maar voor ons in het leven staan. Hij ziet mensen zakelijke plannen maken en uitrekenen hoeveel winst ze erbij moeten kunnen binnenhalen. Ze hebben bij wijze van spreken al een hele levensloopregeling voor zichzelf uitgestippeld. En net als bij de rijke man in de gelijkenis van Jezus uit Lucas 12 komt God er niet in voor.

Zouden de mensen die Jacobus op het oog heeft er nooit bij hebben stilgestaan dat ze ziek konden worden en plotseling overlijden? Het lijkt me stug dat dat niet zo zou zijn, zeker in de omstandigheden van toen, waarin de mensen het zonder de moderne medische voorzieningen moesten doen en vaak veel jonger overleden. Waar het Jacobus om gaat, is dat ze er niet die kant mee uitgingen die ons in de Schrift op diverse plaatsen gewezen wordt: te zoeken en te vragen wat de wil van de HERE is. Jacobus maakt duidelijk dat het maatschappelijk leven daar niet buiten valt. Integendeel! Jezus heeft in Matteüs 6 duidelijk gemaakt dat het er voor ons bovenal op aankomt Gods Koninkrijk te zoeken – en dat we dán de zorg over de dagelijkse dingen in Gods hand kunnen laten. We kunnen immers geen el aan onze (levens)lengte toevoegen!?

De woorden Deo volente (=zo God wil) hoeven niet zo nodig bij bijvoorbeeld het bekendmaken van het tijdstip van een begrafenis worden vermeld, maar ze horen – Bijbels gezien – ons steeds als vraag voor ogen te staan: ‘wat is de wil van de HERE voor mij, voor mijn leven, mijn weg en mijn werk?’ Als we die vraag voor Gods aangezicht stellen, doen we wat Jacobus bedoelde. Dan gaan we niet eigen wegen en zeggen – omdat het zo hoort – dat we van God afhankelijk zijn, maar zoeken we zijn Koninkrijk en zijn gerechtigheid. Over de volle breedte van ons leven. D.V. is niet enkel voor binnenkerkelijk gebruik in de zondagse mededelingen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen