De loopbaan

Welk een indrukwekkende rij helden somt Hebreën 11 op. Geloofshelden, wel te verstaan. Ze worden getekend als voorbeelden tot lijdzaamheid in het geloof en in het afzien van de zonde. Het zijn voorbeelden tot volharding, opdat de hoogste prijs behaald zal worden: de kroon der heerlijkheid. Het gaat om de vervulling van de belofte van het evangelie, waarnaar de strijdende gelovige verlangend moet uitzien: de eeuwige geluk-

De bijbelschrijver neemt zijn lezers in gedachten mee naar een atletiekstadion. Paulus doet dat ook in 1 Korinthe 9:24-27, Filippensen 3:12-14, 2 Timotheüs 2:5 en 4:7-8, terwijl

Johannes daarop wijst in Openbaring 2:10. Zij sluiten aan bij de belevingswereld van hun tijdgenoten. Sport en spel waren voor de gelovigen toen even bekend als in onze tijd. In en buiten Griekenland waren de voorlopers van de Olympiade niet minder populair als de Spelen in Atlanta deze weken. Kwamen de gelovigen daar dan? Integendeel! Zij stonden er juist om bekend dat ze die plaatsen van goddeloosheid meden, tot ongenoegen van hun collega's op het werk, tot minachting van de buren in de straat. Zij waren wel in de wereld, maar niet van de wereld.

Zoals nu, werden toen ook sporters vereerd als pure afgoden. Het verschrikkelijke thans is, dat bijbelse termen in de sportverslagen het 'goed' doen, zodat Gods Woord op een gruwelijke manier wordt misbruikt, ontheiligd. De apostelen deden het net andersom, ze heiligden wereldse woorden.

Over de godvrezende helden heeft God in de Schrift getuigenis laten afleggen. Zijn naam en roem van sportlieden in de vergetelheid weggezonken, de bijbelheiligen zijn getuigen (Grieks: arturoon) gebléven, geloofsgetuigen; ja meer: loedgetuigen, martelaars. Ze vormen voorbeelden opdat de gelovigen ten bloede toe zouden tegenstaan, strijdende tegen de zonde (Hebreën 12:4). Zie eens naar de eerste getuige en martelaar op deze wereld, een jongere, Abel. Hij vreesde zijn Schepper en Herschepper. Dat kwam uit in het gelovig brengen van een offer uit zijn kudde. Maar zijn oprechtheid kostte hem zijn leven, zakelijk onschuldig, laf vermoord door zijn eigen broer.

De jeugdige jozef vluchtte van de zonde tegen het zevende gebod weg. Een aanzienlijke Mozes koos door het geloof voor het arme volk van God om met hen kwalijk behandeld te worden. En niet alleen jongens en mannen, ook meisjes zijn er geweest, vrouwen worden genoemd. Een kinderloze Sara geloofde en ontving kracht om een zoon te baren, vijfentwintig jaar na zijn aankondiging. De jonge moeder jochebed negeerde door het geloof farao's bevel om pasgeboren zoontjes te vermoorden. Zelfs een slechte Rachab, een hoer, wordt als geloofsheldin getekend, omdat zij op Gods almacht hoopte ter verlossing, ziende op het scharlaken snoer uit het venster van haar huis.

Zij allen hebben volhard in het geloof. Toe, zegt de Hebreënschrijver, laten zij een aansporing zijn voor de strijdende Kerk des Heeren van vandaag. Zoals sportmensen afzien van alles, hun lichaam bedwingen, laat ons dan afleggen alle last en de zonde, die ons lichtelijk omringt. Gelovige Hebreën, loop volhardend de loopbaan, die voorgesteld is, verflauw niet en bezwijk niet in uw zielen (Hebreën 12:3). De grootste aansporing komt nog. Ziende op de overste Leidsman en Voleinder des geloofs, jezus Christus (Hebreën 12:2). Hij is de Leidsman, Voorloper, Eerste van allen; maar Hij is het ook, Die alles volbracht heeft en Overwinnaar is geworden. Heeft Hij ook niet gelopen de loopbaan, die Hém was voorgesteld, door het geloof? Door het unieke geloof in de belofte van de Vader, aan Christus reeds in de eeuwigheid gedaan. De Zoon van God moest vlees en bloed aannemen om te strijden voor Gods recht om de macht der zonde en haar gevolgen te niet te doen. Wat is Hem aangedaan door de satan en zondaren, die Hem tegenspraken. Toch heeft Hij volhard, het kruis verdragen, de schande veracht, ziende op de vreugde die Hem was voorgesteld door Zijn Vader. Welke vreugde? De kroon op Zijn overwinning: et zitten aan de rechterhand van de troon Gods; en het loon vart Zijn overwinning: ijn volk zal met Hem in de troon Gods zitten.

Jonge lezers, wij allen lopen op de renbaan van ons leven, die van nature ook een der zonde is. Hoe hoger wij springen, hoe dieper wij vallen. Hoe verder wij komen, hoe groter de afstand van God, onze Maker. Hoe harder wij lopen: wij vliegen daarheen. Wij moeten van baan veranderen. Van de brede weg naar het verderf op het smalle pad des levens. Val God nog nederig te voet, en Hij zal je Zijn wegen leren. En op die baan is strijd. Maar wie volharden zal tot het einde, ontvangt eens de kroon des levens op het hoofd, waarvan de kroon des doods is afgevallen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen