“Verwacht grote dingen van God”

In Johannes 12 vers 24 zegt Jezus: Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Indien het tarwegraan in de aarde niet valt en sterft, zo blijft hetzelve alleen; maar indien het sterft, zo brengt het veel vrucht voort. De Borg wijst hier op Zijn eigen weg voor de Zijnen door de dood naar het leven. Maar uit het vervolg blijkt ook duidelijk dat hij hierin ook spreekt over de mensen die Hem door geloof navolgen. Zij drukken Zijn voetstappen en worden Zijn beeld gelijk. Houd dit beeld vast en denk aan dit beeld, want het wordt zichtbaar in het verhaal van William Carey. Hij gebruikte al zijn gaven, kennis, tijd en energie voor de zaak van Koning Jezus!

Zending leefde in Carey’s tijd in Engeland niet. De zendingsopdracht van de Heere Jezus (Matth. 28:19) was, zo dacht de kerk, bedoeld voor de tijd van de apostelen. William Carey was eens op een predikantenconferentie, waar hij uitlegde dat de zendingsopdracht nog steeds gold. Een oudere predikant zei: “Jongen, ga zitten; als het God behaagt heidenen te bekeren, zal Hij dat wel doen zonder jouw hulp of de mijne.” Maar de jonge William hield vol. Zijn hart brandde van het verlangen om de heidenen te bereiken met het Evangelie. Hij voelde de nood van zielen. Hij zag hen verloren gaan, omdat ze de Zaligmaker niet kenden. Het raakte hem diep. Zijn gedrevenheid en passie leidden tot onbegrip, maar hij ging door. Ondanks alle tegenstand opende de Heere wegen en vertrok hij in 1793 naar India als zendeling.

Het leven van William Carey bewoog zich tussen twee belangrijke spreuken, die zijn leven kleurden: “Verwacht grote dingen van God, onderneem grote dingen voor God” en het citaat dat te lezen is op zijn graf: “Als een ellendige, arme, hulpeloze worm, val ik in Uw vriendelijke armen.” Hoe bijzonder zijn verhaal ook is, hij hield er niet van om het bijzonder te maken. Hij zei zelf tijdens een kort afscheidsbezoek: “Als ik er niet meer ben. Spreek dan niet over ‘doctor Carey’, maar spreek over zijn Zaligmaker.”

Vijf dingen die je moet onthouden over William Carey
→ Alles opgeven geeft winst
William Carey vertrok naar India in 1793 en zag zijn vaderland niet meer terug. Hij gaf alles op en vertrok, want de Heere riep: Carey: “Mijn familie en vrienden zijn me dierbaar. Ik voel zeker dat ik hen ga verlaten. Maar ik ben overtuigd dat ik geroepen ben om te gaan. Ik ben er volstrekt zeker van dat het de wil van de hemel is dat ik moet gaan. Vandaar dat ik mij gelukkig voel deze roepen te gehoorzamen.” Hij gaf zich als een levende offerande (Rom. 12:1) aan zijn Heere. Gelukkig ben je als je alles loslaat, om de Heere te volgen. Jezus zegt in Markus 10:29 en 30: Voorwaar zeg Ik ulieden: Er is niemand die verlaten heeft huis of broeders of zusters of vader of moeder of vrouw of kinderen of akkers om Mijnentwil en des Evangelies wil, of hij ontvangt honderdvoud nu in dezen tijd, huizen en broeders en zusters en moeders en kinderen en akkers, met de vervolgingen, en in de toekomende eeuw het eeuwige leven.

→ Christus’ dienaren worden minder, waar Hij meer wordt
Heel zijn leven laat zien dat Carey ootmoedig is. Hij had van zijn Meester geleerd om nederig van hart te zijn. Hij beschouwde zichzelf als een groot zondaar, die er maar niet in slaagde om iets goed voor God te doen. Als je bedenkt wat Carey in zijn leven allemaal gedaan heeft; hoeveel mensen hij bereikte met het Evangelie en hoeveel vertalingen van de Bijbel hij voltooide, is zijn besef van zijn eigen kleinheid een teken van zijn grote geloof. Carey leefde heel dicht bij de Heere. De liefde van Christus voor vermoeiden en belasten werd in hem zichtbaar, maar ondanks zijn onvoorstelbare ijver voor Gods Koninkrijk zei hij op zijn zeventigste verjaardag: “Als ik op mijn leven terugzie, ontdek ik veel, waarover ik tot in het stof vernederd moet zijn. Mijn dadelijke en werkelijke zonden zijn ontelbaar, mijn achteloosheid in het werk van de Heere is groot geweest. Ik heb Zijn zaak niet bevorderd en ook Zijn eer en heerlijkheid niet gezocht, zoals ik moest doen.”

→Het gebed is een krachtig wapen
In de zending zijn er altijd twee fronten: het thuisfront en de plek waar het Evangelie gebracht wordt. Carey had in Engeland een zus, Mary. Zij raakt op haar vierentwintigste helemaal verlamd. Veel kon ze niet. Maar bidden voor haar broer en zijn werk deed ze juist voortdurend. “Verwacht grote dingen van God, onderneem grote dingen voor God.” Het gebed van William en Mary verbond deze twee dingen aan elkaar. God opent op onze gebeden deuren, waarvan wij dachten dat ze nooit open zouden gaan. Het gebeurt, want “geen ding zal bij God onmogelijk zijn.”

→ Obstakels zijn geen reden om te stoppen
Het werk van de zending had William Carey diep geraakt, maar daardoor was het niet makkelijk. Er waren zoveel obstakels. Maar Carey was ervan overtuigd dat geen ding bij God onmogelijk zou zijn. Door de Engelse Oost-Indische Compagnie werd hij behoorlijk tegengewerkt, maar hij gaf niet op. Het is nauwelijks voor te stellen hoe ongunstig de omstandigheden soms waren. Carey’s eerste vrouw, Dorothy, was zwak en ze overleed in India. Ook verloor hij kinderen en zijn tweede vrouw, Charlotte, die hem juist zoveel steunde. En tot overmaat van ramp brandde ook zijn bibliotheek, met heel zijn vertaalwerk, af. Om moedeloos van te worden. Maar Carey ging door, in Gods kracht.

→ Werk samen met anderen
In Serampore, waar Carey zijn college had, werkte hij samen met anderen. Ondanks alle tegenstand, verliezen van dieraren, verdachtmakingen vanuit het thuisland, bleef Carey aan het front samen werken en legde zo met anderen het fundament waarop de kerk in India gebouwd kon worden. Samen deden ze dingen, die ze nooit alleen hadden kunnen doen.

Drie adviezen
Aan een beginnende zendeling gaf Carey op tweeënzestigjarige leeftijd drie belangrijke adviezen: “Onthoud drie dingen. Allereest is het jouw plicht het Evangelie te verkondigen aan alle creaturen. Onthoud in de tweede plaats dat God gezegd heeft dat Zijn Woord zal uitwerken wat Hem behaagt. En besef, tenslotte, dat Hij net zo gemakkelijk de tegenwoordige, naar het schijn grote obstakels kan verwijderen als wij het kleinste stofdeeltje verwijderen.”

Biografie
William Carey werd geboren in een klein Engels dorpje, Paulerspury in Nothampton. Hij kwam uit een eenvoudig gezin en was eerst schoenmaker van beroep. Later wordt hij predikant in Moulton en Leicester. Een boek van Jonathan Edwards over zendeling David Brainerd raakt hem diep. In 1792 verscheen er een beroemd geworden boek van Carey: “An Enquiry into the Obligations of Christians to use Means for the Conversion of the Heathens.” In dit manifest blijkt de liefde tot de heidenen. De drang om hen het Evangelie te vertellen leidt natuurlijk tot daden. Niet vanwege Carey enthousiasme, maar omdat God mensen roept en Zelf dan ook de weg baant. In 1793 vertrekt Carey met zijn gezin naar Calcutta in India. Carey begint met Bijbelvertaalwerk in het Bengaals. In totaal vertaalt hij de Bijbel in zes talen en het Nieuwe Testament in dertig talen. Carey heeft een enorme brede ontwikkeling. Hij zet zich ook in voor maatschappelijke hervormingen. Hij verzet zich tegen het kastensysteem, de weduwenverbranding, kindoffers en slavernij. Hij richt een college op en laat bij zijn dood, op 9 juni 1834, 26 zendingsposten achter.

Meer weten?
William Carey Pionier van de wereldzending W. van der Zwaag ISBN 13 978 906140 503 0 € 12,00

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen