Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Hervormingsdag en concilie.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Hervormingsdag en concilie.

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

RONDKIJK

Vorige keer schreef ik over het concilie te Rome, in verband met de Hervormingsdag op 31 oktober wil ik daar nog een en ander over zeggen. Over het slot in het vorige artikel, waarin ik aanhaalde dat Ds. Hegger, v.h. rooms-priester en thans Gereformeerd predikant, bij de behandeling van de catechismusvraag over de Paapse mis de woorden „vervloekte afgoderij" wilde geschrapt zien, ontving ik een vriendelijke brief van een jongen en meisje uit L., die de opmerking inhield, dat ik de zin uit zijn verband zou hebben gehaald, omdat ds. Hegger er bij schreef dat ten eerste alle zonde vervloekt is en als tweede argument, dat de liefde lankmoedig en goedertieren is, naar het Paulinische woord. Daardoor zou het in een geheel ander licht komen te staan. Ik heb nu alleen maar gezegd, dat men geen kwaad met kwaad moet vergelden, volgens ds. Hegger, wat op hetzelfde neerkomt.

De brief van deze jongelui lokt mij bijna uit mijn tent om — hoezeer uw rondkijker het toejuicht dat roomse priesters de leer van on_ en bijgeloof verlaten en tot het protestantisme overgaan — andere aanhalingen uit de boeken van ds. Hegger te doen, die nog zeer van de roomse zuurdesem doortrokken zijn. Ik zal dit nu laten rusten. Ds. Hegger is gereformeerd predikant en motiveert dat alle zonde vervloekt is en men het in de catechismus niet zo scherp moet stellen. Dit stoot maar af! Onze vaderen wisten ook wel dat de liefde lankmoedig en goedertieren is, zij beoefenden dat ook, maar gaven geen duimbreed toe, ten koste van de waarheid. Wij zijn in onze verwaterde tijd geneigd om te schipperen en te plooien en vergeten dat Rome, dronken van het bloed van heiligen en martelaren dat nóg is! Dat blijkt wel uit de vervolgingen in andere landen.

De laatste zin die uw rondkijker in het vorige artikel schreef luidde: „En Rome lacht". Zij doet dat werkelijk ook ten opzichte van het concilie, een der prelaten heeft vorige week gezegd, dat er voor geen enkel concilie door anders denkenden zó gebeden is als voor dit.

Luther was in dit opzicht veel radikaler. Toen Keizer Karei een concilie wilde bijeenroepen had hij er eerst moed op er heen te gaan om de Waarheid getuigenis te geven maar toen de paus (Paulus III) het over nam twijfelde hij aan de goede bedoelingen. Hij zei: „ De paus wil een concilie om ons te verdoemen en te verbranden. Hij praat me te mooi!

Luther wilde eerst nog wel een hervorming in de roomse kerk zelf, maar hij zag in dat dit niet ging.

In een tafelgesprek met de pauselijke nuntius Vergerio waar over dit concilie gesproken werd spotte Luther: „U zult er toch niet over het geloof en de zaligheid spreken, maar weer over allerlei onnut gedoe, over kloosteroefeningen en wat je in de vasten eten mag en hoe lang de rokken van de priesters moeten zijn. Wij hebben geen concilie nodig, maar een klaar evangelie en een kerkorde".

In zijn Schmalkaldische artikelen op verzoek van de keurvorst geschreven, waarin het principiële onderscheid met Rome's leer wordt getekend roept hij o.m. uit: „O, Heere Jezus, houd Gij zelf concilie en verlos de uwen door uw heerlijke wederkomst. Met de paus en de zijnen is het een verloren zaak".

In de disputatie te Leipzig onder auspiciën van de Leipziger universiteit tussen Johan Eek, de hoogleraar van Ingolstadt en Luther in 1519 gehouden, bracht Eek het concilie van Contanz ter sprake, waar Johannes Hus ter dood veroordeeld was. Luther verdedigde Hus met klem, omdat deze in wezen hetzelfde kerkbegrip voorstond als het zijne, n.1. dat hij moedig de stelling verkondigd had dat waar de Heilige Schrift spreekt pausen en concilies moeten wijken. Het deerde hem niet dat hertog Georgemet-de-baard hem toeriep: „Krijg de pest" en Johan Eek het dispuut besloot met de woorden: „Gij zijt mij van nu

af een heiden en een tollenaar". In 1539 heeft Luther, geleerd door ervaringen een boek geschreven, waarin hij zijn dogmatische en ethische inzichten heeft saamgevat. Het draagt tot titel: „Over concilies en kerken". Hij zegt daarin, dat we op concilies geen vertrouwen moeten stellen, Gods Woord alleen is de basis voor de samenleving der christenheid in haar drie kringen van familie, staat en kerkelijke gemeente. En dat Woord is Christus zijn Evangelie en Wet. Daarop moeten we in het geloof alles concentreren. „Want wij zijn het niet die de kerk in stand kunnen houden. Onze voorvaderen zijn het ook niet geweest. Onze nakomelingen zullen het ook niet zijn. Maar Hij is het geweest, is het nog en zal het zijn, die zegt: „Ik ben met ulieden tot aan het einde der wereld en in Hebr. 13: Jezus Christus here et hodie et in secula, Jezus Christus is gisteren en heden en tot in eeuwigheid, die het was, die het is en het zijn zal. Ja, zo heet die Man en zo heet geen andere man. En niemand anders zal die naam dragen."

Als Luther thans had geleefd zou hij zeker niet hebben opgeroepen om voor dit roomse concilie te bidden „dat de heilige Geest allen zal leiden die er verantwoordelijkheid voor dragen", zoals door de Oecumenische Raad van kerken is gedaan. Dat moge blijken uit bovenstaande aanhalingen. Tot de volgende keer.

RONDKIJKER

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 2 november 1962

Daniel | 8 Pagina's

Hervormingsdag en concilie.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 2 november 1962

Daniel | 8 Pagina's