Guido de Brés

Weten jullie wie de opsteller van de Nederlandse Geloofsbelijdenis is?

Iedere jongen en meisje uit onze gemeenten behoort hem te kennen. Ket is Guido de Brés. Hij werd in 1523 te Bergen in Henegouwen geboren. Als beroep koos hij glasschilder. Hij voorzag de ramen van de kerken en kathedralen van mooie bijbelse taferelen. Om deze taferelen goed te kunnen weergeven, moest hij goed. de Bijbel lezen. Dit lezen van de Bijbel werd hem tot eeuwige zegen. Toen hij 20 jaar was is hij uit de Roomse kerk gegaan. In 1548 vluchtte hij, omdat in Bergen de vervolgingen uitbraken, naar Engeland waar hij 4 jaar heeft gewoond en hard gestudeerd heeft om predikant te kunnen worden. De studie is hem later goed van pas gekomen. Hij keerde in 1552 naar zijn vaderland terug, waar hij in verschillende plaatsen het Evangelie verkondigde. Zijn vaste woonplaats was Doornik, van waaruit hij een drukke briefwisseling met veel mensen uit binnen-en buitenland had. Bij gebrek aan bewijs konden zijn vijanden hem niet gevangen nemen, hoewel zij vermoedden dat hij een voorname ketter was. Hij woonde dicht bij de dikke stadsmuur van Doornik. In deze woning heeft hij de bekende geloofsbelijdenis geschreven die voor onze kerken van blijvende waarde is. Een exemplaar van deze artikelen werd in de nacht van 1 op 2 november over de muur van het kasteel Doornik geworpen, in de hoop dat deze artikelen via de gouverneur van de landvoogdes bij koning Filips terecht zouden komen. Deze geloofsbelijdenis met een brief voor de koning zijn later terug gevonden in de archieven te Madrid. Men kwam er al heel gauw achter dat Guido de Brés de opsteller van deze Belijdenis was. Om niet in de handen van zijn vijanden te vallen vluchtte hij vermomd als schaapherder. De eerste tijd zwierf hij als balling rond om later als predikant in Valenciennes werkzaam te zijn. In deze stad bevond zich nog een andere dominee: Péregrin de la Grange. Helemaal tegen de zin van deze twee predikanten brak de beeldenstorm uit. Enkele maanden daarna kwam de gouverneur van Henegouwen met een leger om de stad te straffen die zich na drie maanden overgaf.

De beide dominees de Brés en de la Grange waren gevlucht, maar werden in St. Amand herkend en gearresteerd. Een heel moeilijke gevangenschap werd de Brés zijn deel. Verschillende monniken probeerden hem van zijn geloof af te brengen. Maar zijn grote kennis van Gods Woord deed hen hiervan al gauw afzien. Tijdens cleze gevangenschap schreef hij ontroerende brieven aan zijn gemeente, zijn vrouw en kinderen, maar ook zijn moeder. Vroeg in de morgen van 31 mei 1567 werd hun gezegd zich voor te bereiden voor de terechtstelling. Door Gods genade waren zij bereid om te sterven, want zij wisten dat zij in zouden gaan in de vreugde des Heeren.

Guido de Brés neemt afscheid van de la Grange en zijn medegevangenen. Onder zware bewaking worden' ze als misdadiger naar de gerechtsplaats gebracht. Als Guido de Brés de ladder wil beklimmen — hij werd door de strop gedood — wil hij eerst bidden, maar ruwe handen beletten hem dit. Staande op de ladder spreekt hij de grote menigte toe, zich te houden aan de leer der waarheid. Daarna krijgt de beul opdracht haast te maken, deze stoot de ladder weg en Guido de Brés is niet meer. Zo werd deze bloedgetuige van Christus ingebracht bij de wolk van getuigen, de juichende hemellingen in de triomferende Kerk. Want martelaarsbloed vloeit nooit te vergeefs. Het is vergoten tot Gods eer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen