Verkort verslag van de Synode op woensdag 10 juni 2015 te Barneveld (2)

(Vervolg Mededelingen)
Ouderling J. van Leeuwen te Newark (thans Otterville) te Canada (Ontario), herdacht zijn 40-jarig ambtsjubileum. Ouderling E.D. van Harten (Gouda-Gerbrandyweg) en de diakenen H.D. den Toom (Nieuwerkerk a/d IJssel), J. Bremmer (Gouda-Gerbrandyweg), A. Aarnoudse (Oud-Vossemeer), L.M. van den Bos en I. Deurloo (beiden te Bruinisse), stonden 25 jaar in het ambt. De diakenen Van den Bos en Deurloo ontvingen mede in verband hiermee een koninklijke onderscheiding. Diaken C.J.P. Vreeken (Alblasserdam) herdacht een jaar eerder zijn 40-jarig ambtsjubileum en ontving mede in verband hiermee een koninklijke onderscheiding. Vorig jaar werd verzuimd hiervan mededeling te doen.

De gemeente van Harderwijk moest helaas worden opgeheven. Op 15 juli leidde ds. Van Voorden de laatste dienst en sprak bij die gelegenheid over Hebreeën 13:8: Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en in der eeuwigheid.
De gemeente van Ederveen herdacht haar 75-jarig bestaan.

Samenstelling moderamen
Preses: ds. J.A. Weststrate; assessoren: ds. J. Roos en ouderling W. Kolijn (Terneuzen); 1e scriba: ouderling J.A. Don (Veenendaal) en 2e scriba/quaestor: ouderling R.A. van der Garde (Opheusden).

De notulen van de vorige vergadering worden ongewijzigd vastgesteld en ondertekend.

Ingekomen stukken
Behalve de gebruikelijke rapporten was er een brief van de hoofdredactie van het Reformatorisch Dagblad over het synodeverslag van vorig jaar in het RD. Deze brief wordt door de voorzitter, ds. Weststrate, voorgelezen. Het RD biedt hierin zijn excuses aan voor enkele fouten in dat verslag, die na bewerking op de redactie in de krant waren terechtgekomen. Dit had betrekking op uitspraken rond de dissertatie van dr. M. Golverdingen. „Dat genoemd verslag bovendien de toch al beladen discussie heeft aangezwengeld, is ernstig. Voor deze gang van zaken willen we onze excuses aanbieden”, aldus de RD-hoofdredactie. Overigens wordt in de brief benadrukt dat de kerknieuwsredacteur, de heer J. van ’t Hul, hier op geen enkele manier bij betrokken is geweest.
De voorzitter merkt op dat het een pijnlijke affaire is geweest. Daarom is hij blij met deze brief van het RD. De synode besluit de aangeboden excuses in dank te aanvaarden en tevens dit schriftelijk aan de hoofdredactie te laten weten.

Rapporten
Hierna komen de gebruikelijke rapporten van de verschillende deputaatschappen en kerkelijke stichtingen aan de orde.

Deputaatschap Algemene kerkelijke zaken (Akz)
De secretaris van dit deputaatschap, diaken Meijering, geeft een schets van de onderwerpen die in het verslagjaar de aandacht hebben gevraagd. Hoofdpunt hierin is de vastlegging van het kerkelijk statuut en alles wat hiermee verband houdt. Daarnaast komen aan de orde: de omzetting van enkele specifiek kerkelijke stichtingen in deputaatschappen, uitwerking ANBI-regels, de eventuele instelling van een kerkelijk bureau en ontwikkelingen rond een catechisatiemethode.

Kerkelijk statuut
Het belang van vaststelling van een kerkelijk statuut vloeit voort uit artikel 2.2 van het Burgerlijk Wetboek. Volgens dat artikel bezitten kerkgenootschappen en hun zelfstandige onderdelen en lichamen waarin zij zijn verenigd, van rechtswege rechtspersoonlijkheid.
Het tweede lid van genoemd artikel bepaalt: ’Zij worden geregeerd door hun eigen statuut, voor zover dit niet in strijd is met de wet’.
Het is dus belangrijk om te bepalen wat onder dit ’eigen statuut’ precies moet worden verstaan. Met name in het contact met officiële (overheids-)instanties wordt vaak gevraagd om door middel van een document te kunnen laten zien wat onze rechtspersoonlijkheid is en welke juridische bevoegdheden de verschillende deputaatschappen hebben om aan het rechtsverkeer te kunnen deelnemen.

Ons statuut bestaat in de eerste plaats uit het geopenbaarde Woord van God en de Drie Formulieren van Enigheid. Dat is de grondslag waarop de regering van de kerk dient plaats te vinden. Vervolgens is van belang artikel 1 van de Bepalingen bij de totstandkoming van de Vereniging van 1907. Als akkoord van kerkelijke gemeenschap is toen aanvaard de Dordtse kerkenordening (D.K.O.), vastgesteld op 28 mei 1619 te Dordrecht, behoudens enkele uitzonderingen vanwege de gewijzigde verhouding tot de overheid. Andere reformatorische kerken beschikken eveneens over een dergelijk statuut, hoewel iedere kerk dit op haar eigen manier heeft geregeld.

Naast het vastleggen van de formeel-juridische structuur van ons kerkelijk leven, bevat het statuut een korte samenvatting van de hoofdsom van ons belijden en van de historie van het kerkverband. Daarbij wordt aangesloten bij hetgeen met de kerk van alle eeuwen wordt beleden. Ook hierin zijn wij niet uniek.
Enkele andere kerken hebben soortgelijke inleidende bepalingen in hun kerkorde opgenomen.

Bij de beschrijving van de kerkelijke historie is gebruik gemaakt van een aantal markeringspunten uit de artikelenserie ’Onze canon’, van de heer L.M.P. Scholten, zoals gepubliceerd in De Wachter Sions in 2007. De heer Scholten schreef toen dat ieder lid van onze gemeenten die markeringspunten of mijlpalen zou moeten weten om zijn eigen kerkverband en de plaats daarvan in het geheel van de kerk te kunnen begrijpen.

Enkele afgevaardigden stelden vragen bij de weergave van deze historie. Onder andere of het jaartal 1608 als het begin van de Nadere Reformatie kan worden beschouwd. Hierover zijn namelijk meerdere opvattingen in omloop. Op voorstel van ds. Van Voorden gaat de synode ermee akkoord om een iets ruimere formulering te hanteren.
Ook wordt de vraag gesteld of de kerkscheuring van 1953 niet in te algemene bewoordingen is omschreven. Er zou in tot uitdrukking mogen komen dat het in 1953 ontstane kerkverband de wettige voortzetting is van het kerkverband van 1907.

Diaken Meijering geeft als reactie dat met het historisch overzicht is bedoeld de belangrijkste markeringspunten aan te geven.
Geen inhoudelijke beoordeling van hetgeen er zoal heeft plaatsgevonden. De doorgaande lijn vanaf 1907 is zichtbaar doordat de zogenaamde ’Leeruitspraken van 1931’, aangevuld met de synode-uitspraak van 1945 over de algemene genade, zijn opgenomen in het gedeelte waarin een nadere uitwerking wordt gegeven van de hoofdsom van ons belijden.

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen