Philips Will em van Oranje of Een vergeten Oranjeprins

(Slot)

Wij tellen het jaar 1618.

De jaren waren heengevloden.

Philips Willem had in de laatste jaren geleefd als een vorst in wereldlijke genoegens, feesten, muziek en clans, terwijl zijn halfbroers de strijd voerden tegen Spanje.

Nu zien wij hem liggen op zijn sterfbed, lijdend aan onduldbare pijnen, en is nu geheel om zijn laatste reis aan te vangen. •

Gekweld door de jicht, lusteloosheid en moeheid, had zijn dokter hem een clysterspuit gegeven, maar had dat zo onhandig en ruw gedaan, dat de Prins een inwendige bloeding kreeg, waaraan hij zou sterven.

Zo stierf deze rooms-katholieke Prins van Oranje.

Rooms is Philips Willem gebleven tot zijn laatste snik toe, voor hem was alleen de roomse kerk de alleen waar zaligmakende kerk.

In zijn laatste wilsbeschikking stond, dat hij in een roomskatholieke kerk begraven wilde worden en dat, wanneer de Kerk, waarin hij begraven lag, door de Hervormden zou genomen worden, hij herbegraven moest worden in een roomskatholieke kerk.

Men heeft later zijn stoffelijk overschot willen overbrengen naar Delft, maar hier is niets van terecht gekomen, omdat men aantoonde, dat dit uitdrukkelijk in de laatste wilsbeschikking stond van Philips Willem.

In de Grote Kerk van Delft ligt begraven:

Willem van Oranje, zijn vader.

In het familiegraf van de Nassau's in de Grote Kerk van Breda rust:

Anna van Egmond, Gravin van Buren, zijn moeder. In het hoogkoor van de Sint Sulpitiuskerk van Diest: de zoon Philips Willem.

Zo eindigde het bijna dramatische leven van een vereenzaamd man, een vergeten Oranjeprins: Philips Willem

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen