Spreiden doet lijden; enkele kanttekeningen bij de verhuizing van de PTT

Keulen en Aken zijn niet op één dag gebouwd. Groningen en Den Haag al evenmin, zo moet minister Smit-Kroes in de achter ons liggende weken verzucht hebben. Er was nogal wat geduld en moeite nodig voordat het kabinet een definitief voorstel aan de Kamer kon voorleggen over de spreiding van de PTT-direktie naar het Noorden. De Tweede Kamer had er precies één dag voor nodig om akkoord te gaan met het uiteindelijke resultaat van weken-, maanden-, ja jarenlang getouwtrek, gekissebis en nog zo wat meer. Temidden van al de emoties die rond de PTT-spreiding opborrelden stak de heer Van Dis namens de SGP een nuchtere en zakelijke beschouwing af.

ONZINDELIJK

In de eerste plaats distantieerde hij zich uitdrukkelijk van alle termen en beschuldigingen die op de discussies een smet hebben geworpen. Het gaat niet aan bewindslieden onzindelijk gedrag in de schoenen te schuiven, zo stelde de SGP-er. Het vertroebelt de gedachtenwisselingen en past niet bij de wijze waarop mensen met elkaar om dienen te gaan.

OPBOUW EN INKRIMPING

Al in 1980 waarschuwde de SGPfractie dat de spreiding van de centrale direktie van de PTT anders aangepakt zou moeten worden. Concreet stelde de heer Van Dis toentertijd voor alleen die onderdelen over te plaatsen die goede groeikansen hebben voor de toekomst. „Opbouw in Groningen en navenante inkrimping in Den Haag. Ons voorstel kreeg echter destijds geen steun. Helaas zeggen wij vandaag nog een keer!"

Inmiddels heeft het kabinet besloten de spreiding door te zetten, zij het in afgeslankte vorm. De afweging van belangen, toch al geen eenvoudige zaak, riep talrijke problemen op. Beloften aan Groningen contra moeilijkheden in Den Haag. De heer Van Dis begon ermee te zeggen dat „wie tot zijn schade gezworen heeft „eigenlijk verplicht is daaraan vast te houden. „Er moeten steekhoudende en aanvaarde argumenten zijn waardoor wij moeten zeggen: zo kan het helaas niet meer!"

Het Noorden heeft nog steeds een grote achterstand, bijvoorbeeld wat betreft de kwaliteit en de procentuele omvang van de werkgelegenheid. Letten we meer op de absolute aantallen werklozen dan komt de regio Den Haag er slecht af. Daar komt nog bij dat het terugdringen van de tekorten van het Rijk hoog op het prioriteitenlijstje van de regering voorkomt. Een (te) dure spreiding lokt in deze omstandigheden niet aan.

PASSENDE MAATREGELEN

Ook de overheid zelf moet inkrimpen, dat wil onder andere zeggen: minder ambtenaren. Hoe komen diegenen die niet mee willen verhuizen dan toch weer aan een baan? Het antwoord op die vraag is van wezenlijk belang. Daarom stelde de heer Van Dis: „Als de Kamer besluit het kabinet te volgen dan moeten in ieder geval voor de Haagse regio passende maatregelen worden getroffen om de gevolgen van de spreiding zo goed mogelijk op te vangen. Is het kabinet bereid terzake met concrete voorstellen te komen? "

GEEN TARIEFSVERHOGING

Met de kosten van de operatiespreiding hangt natuurlijk samen de dekking van die kosten. De PTT verleent op velerlei gebied velerlei diensten. Diensten waarvoor zij een bepaald bedrag in rekening brengt. Als er dan tekorten dreigen te ontstaan ligt het voor de hand die tekorten aan te vullen met extra geld uit de dienstverlening. Met andere woorden: verhoging van de tarieven voor bijvoorbeeld postzegels en telefoongesprekken. Dat zou een bijzonder slechte zaak zijn. De heer Van Dis vroeg van de minister een duidelijke uitspraak op dit punt.

Dat antwoord kreeg hij niet. De minister zeilde in haar beantwoording zorgvuldig om deze vraag heen. Reden temeer om als SGP-f ractie toekomstige tariefsverhoging bij de PTT met argusogen te volgen. Na urenlang nachtelijk beraad rolde de defi nitieve spreidingsversie PTT uit de bus.

Het compromis dat bewindslieden en politici van VVD-huize bereikten betekent in de praktijk dat een gedeelte van de centrale PTT-direktie voor ƒ250 miljoen naar Groningen verhuist. Uiteraard op basis van vrijwilligheid.

Wat de vrijwilligheid aangaat merkte de SGP-woordvoerder op dat dit beginsel niet mag ontaarden in gedwongen vrijwilligheid. Aan de rechten van ambtenaren die met de spreiding geconfronteerd worden mag beslist niet getornd worden, zo liet de heer Van Dis weten.

ONZEKERHEID BEËINDIGEN

Het bedrag van ƒ 250 miljoen is het uiterste voor de SGP-fractie. Het verleden leert dat „grote operaties" die eerst op een bepaald bedrag waren geschat veelal verre boven de ramingen uitstegen. De naam Oosterschelde zegt meer dan genoeg. Een betere berekening vooraf is dan ook geen overbodige luxe. Blijkt daaruit dat het inderdaad mogelijk is binnen de ƒ 250 miljoen , , een maximale uitvoering wordt gegeven aan de gedane en herhaalde toezeggingen", dan kan de SGP instemmen met het compromis dat een einde maakt aan jarenlange onzekerheid.

Fractievoorlichter.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen