Vrije dag voor de predikant

In het Kerkblad van het Noorden werd door een der Groningse predikanten aan de gemeente meegedeeld, dat de Kerkeraad besloot om beide predikanten een vrije dag per week te geven.

Toen ik dit bericht las verwachtte ik niet anders dan dat het wel spoedig door andere bladen zou worden overgenomen en, ik was zeer belangstellend naar het kommentaar dat onze Groningse broeders op hun besluit zouden krijgen.

Prompt werd het bericht overgenomen en via de Wekker, Trouw, Kerknieuws en diverse Kerkbladen „wereldkundig” gemaakt.

Geen enkele redakteur had echter behoefte om ook maar één regel onderschrift hieraan toe te voegen.

Toch is er m.i. wel reden om een enkel vraagteken te plaatsen.

Natuurlijk is elke kerkeraad vrij een bepaald besluit te nemen en dus kan men volstaan met er kennis van te nemen, zonder meer.

Het wil mij echter voorkomen dat de zaak waar het hier om gaat door dit besluit wel op meerdere kerkeraadsvergaderingen zal gaan dienen en ’t zou mij dan ook niets verwonderen wanneer binnen niet al te lange tijd een aanvulling van de concept-beroepsbrief wordt voorgesteld in de zin van: „de Kerkeraad verleent u een vrije dag per week” en, lettende op de motivering van Groningen zullen dat er misschien zelfs twee moeten zijn.

Laat nu niemand mij er van verdenken dat ik een predikant geen eigen vrije tijd zou gunnen. Ik geloof dat meerdere Kerkeraden zich hierover veel te weinig bezinnen hetgeen voor een predikant die zijn tijd niet juist weet te verdelen funest kan zijn.

Een Kerkeraad dient er m.i. op te letten of de predikant wel aan tijd voor zichzelf en zijn gezin toekomt. Dit zal noodzakelijker zijn naarmate de gemeente groter is. Gaat men dat werk echter aan een aantal dagen binden dan zou de zorg wel eens kunnen omslaan in „bemoeizucht” o.i.d. en deze kant moet het toch niet uit.

Heeft de pastor 's dinsdags zijn vrije dag en wandelt hij dan ’s woensdags met zijn vrouw in de stad dan kan men daar zeker opmerkingen over verwachten. Hij is immers ’s dinsdags vrij? Het lesgeven aan scholen, het waarnemen van depu-taatschappen, het bezoeken van conferentie’s of vergaderingen, al deze zaken kunnen in discussie komen. Wat hoort tot het werk en wat dient op de vrije dag te geschieden.

Dit soort vragen en opmerkingen moet voorkomen worden en de pastor zal zelf zijn tijd moeten indelen.

Er zal toch géén kerkeraad zijn die bezwaar maakt tegen het feit dat de predikant ’s maandags wat later opstaat en met zijn vrouw uitgebreid koffie drinkt. Wie zegt er wat van als de dominee bij een verwachte- of onverwachte visite een paar uur in de woonkamer vertoeft inplaats van in de studeerkamer. En zal er ooit aanmerking op gemaakt worden wanneer de pastorie een lang weekeinde gesloten is omdat aan een „vrije” zondag ook een vrije zaterdag en dito maandag wordt vastgeknoopt? Wanneer de verhoudingen goed zijn wordt dat toch aan de vrijheid (verantwoordelijkheid) van de predikant overgelaten?

Er is echter nog iets anders aan de orde.

In de bewuste mededeling heet het: „in verband met de 5-daagse werkweek een zeer verantwoorde zaak”. In een volgend Kerkblad lees ik: „De kerkeraad oordeelt dat, waar een 5-daagse werkweek algemeen is de predikant daarop öök recht heeft.”

Tegen een zodanige gelijkschakeling van het ambt van predikant met het werk van de timmerman of chauffeur heb ik toch wel enig bezwaar want m.i. komt het pastoraat hierbij in ’t gedrang.

Het instellen van „S.O.S. hulp in geestelijke nood” (u weet wel, men kan dan een bepaald telefoonnummer draaien en z’n hart uitstorten) bewijst dat er behoefte aan bestaat.

Mij dunkt dat geen enkele rechtgeaarde predikant het prettig zou vinden als een van zijn gemeenteleden van deze dienst gebruik zou maken op de dag waarop zijn „predikant met rust gelaten wil worden”. Wie zegt dat het een dag kan wachten? En nu kunnen er natuurlijk allerlei opmerkingen gemaakt worden zoals: in een vakante gemeente kan men ook niet naar de pastorie, of: als dominee naar een classisvergadering is, is hij ook niet te bereiken. Natuurlijk dat is zo, maar als nu de wijkouderling �gaat zeggen, ik wil graag een of twee avonden per week met rust gelaten worden dan wordt het toch wel een moeilijke zaak.

Ik hoop dat duidelijk is wat ik bedoel. Dat is niet, mij bemoeien met de handelingen van een bepaalde Kerkeraad, deze heeft natuurlijk het recht om besluiten te nemen. Het is ook niet een, in veler oog wellicht „zeer verantwoorde zaak” hekelen of overtrekken.

Het is wèl: aandacht vragen voor gevaren die m.i. hier het pastoraat bedreigen. Ik weet wel dat geen enkele predikant iemand met „dringende zaken” op de stoep zal laten staan en zeggen: „ik heb vandaag geen dienst”, maar… enfin denkt u er eens over na.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen