Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

KLEINE KRONIEK

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

KLEINE KRONIEK

9 minuten leestijd Arcering uitzetten

Vredesweek

Wanneer ik dit schrijf is de interkerkelijke vredesweek reeds voorbij. Ik heb de indruk dat deze vredesweek het grootste deel van ons kerkvolk onberoerd heeft gelaten. Is het dan niet de moeite waard om over de vrede met elkaar te spreken? Is de oorlog dan geen verschrikkelijke zaak? Ik hoef hier eigenlijk geen antwoord op te geven. We zullen het er allemaal wel mee eens zijn dat hier geweldige dingen aan de orde zijn. Maar de vredesweken van het interkerkelijk vredesberaad zijn zo eenzijdig geworden, dat het kerkvolk zich ervan afkeert. Men voelt dat er bepaalde opvattingen achter steken, die rood en rose gekleurd zijn en die met het eigenlijke vraagstuk van oorlog en vrede niet of nauwelijks in verband staan. Prof. Runia heeft in het Centraal Weekblad enkele opmerkingen gemaakt over de Vredeskrant, die ter gelegenheid van de Vredesweek is uitgegeven. Aan de dichter Ad den Besten was gevraagd om een bezinning te schrijven over het heil dat van de vredesaktiviteiten kan worden verwacht Uit zijn artikel blijkt dat hij nogal kritisch staat tegenover de interkerkelijke vredesaktiviteiten. Waarom: „Wij belijden een koning, wiens koninkrijk 'niet van deze wereld' is, d.w.z. dat de structuren van deze wereld, die altijd en overal machtsstructuren zijn, er vreemd aan zijn.

Altijd en overal — zeg ik. Ik bedoel, dat we vooral niet moeten vervallen in het vlotte bijgeloof, dat 'omgeturnde* structuren ons dat koninkrijk nader zullen brengen. Daarmee wil niet gezegd zijn, dat we alles dus maar bij het oude moeten laten. Overal waar mensen in de knel raken, zijn christenen tot protest geroepen, en ik denk persoonlijk dat er betere, menselijker structuren te scheppen zijn dan die van de kapitalistische maatschappij. Wat ik wel bedoelde is, dat we niet al te veel van zulke nieuwe structuren moeten verwachten. Immers, hoe zit dat met onze eigen 'structuur'? Pas als we met veel strelende zelfoverschatting hebben afgerekend, is er een kans, dat temidden van ons inderdaad het koninkrijk van God zichtbaar wordt. En ik denk dan ook niet zonder hoop aan de gemeente en aan sommige kleine christeüjke communiteiten. Daar bloeit soms de vrede, die God voor heel de aarde bestemd had, maar die in de keiharde rotsbodem van de links en rechts geschapen realiteiten geen wortels kan slaan." —

Prof. Runia spreekt er zijn waardering over uit dat dit artikel in de Vredeskrant is opgenomen. Met de strekking ervan kan ik wel ten dele accoord gaan, hoewel ik liever gezien had dat veel meer de nadruk gelegd was op het toekomstige vrederijk dat komt bij de wederkomst van de Heere Jezus Christus. Maar goed, hier worden inderdaad opmerkingen gemaakt waar het Interkerkelijk vredesberaad over na kan denken. Maar hoe staat het met de rest van de Vredeskrant?

Vredeskrant

Prof. Runia geeft dan in korte woorden de inhoud van de rest van de Vredeskrant weer: „De rest van de krant is geheel gewijd aan de bestrijding van het racisme, waarbij de aandacht bijna geheel geconcentreerd wordt op Zuid-Afrika en de (vroegere!) Portugese koloniën in Zuidelijk Afrika. Suriname komt ook nog even ter sprake, maar dat is maar een zijlijntje, Zuid-Afrika is hèt doelwit.

Nu kan ik me heel goed voorstellen dat een Vredeskrant zich met dit onderwerp bezig houdt. Racisme is inderdaad een vorm van 'geweld' en waar racisme heerst is geen werkelijke 'vrede' (in de bijbelse zin van sjaloom). Maar ik vind de voorlichting (want dat is het doel van de vredeskrant) wel erg eenzijdig. Alles wordt van één kant belicht. Dat geldt t.a.v. de boycotacties, de dialoog, de stopzetting van de emigratie, het terugtrekken van investeringen en de steun aan vrijheidsbewegingen. Alleen t.a.v. de desinvestering worden verschillende meningen genoemd, maar ook daar is de voorkeur duidelijk.

De vraag of het wel de taak van de kerk is om steun aan vrijheidsbewegingen te geven wordt niet eens gesteld. Zonder enige bewijsvoering wordt geponeerd dat de zorg van velen dat er kerkgeld besteed wordt voor wapens een 'puur theoretisch probleem' is, dat daarom buiten de discussie dient te blijven. 'Al het geld gaat naar humanitair werk. Misschien is het wel waar; ik hoop dat het waar is; maar kan men het ook bewijzen? De voorwaarde waarop het geld gegeven wordt is immers dat er geen enkele controle is.

De 'terroristen' zijn in feite de blanken van Zuid-Afrika, die 'een systeem in stand houden, waardoor in veel gebieden de helft van de zwarte kinderen vóór het vijfde levensjaar sterft van de honger'. Zonder het Afrikaanse systeem ook maar in enig opzicht te willen verdedigen zou men toch wel willen vragen of het in andere Afrikaanse landen misschien beter is.

Hoeveel kinderen sterven daar vóór hun vijfde levensjaar?

Zouden er veel landen in Afrika zijn waar zoveel gedaan wordt aan de medische verzorging van de zwarte bevolking?

Mijn grote bezwaar tegen deze wijze van voorlichting is dat het (in tegenstelling tot het artikel van Ad den Besten) maar één kant van de zaak laat zien.

Waarom worden t.a.v. deze hele problematiek ook geen andere stemmen gehoord? Er zitten toch werkelijk wel meer kanten aan deze zaak? Men wil toch discussie uitlokken? Moet je dan ook geen materiaal voor een echte discussie aandragen?

Gezien deze eenzijdigheid blijft het werk van het IKV een moeilijke en polariserende zaak. Het slaat aan bij hen die al overtuigd zijn. De niet-overtuigden worden eerder in het harnas gejaagd (mijn excuses voor deze militaire terminologie!) dan wer-

kelijk geholpen om tot een meer verantwoorde meningsvorming te komen." —

Met hetgeen prof. Runia hier schrijft kan ik instemmen. Het Interkerkelijk vredesberaad is zo links gericht dat de eigenlijke vragen van oorlog en vrede, de diepe oorzaken, niet aan de orde komen. Men is bezig met een maatschappijvernieuwing waarbij de bijbelse boodschap van de Heere Jezus Christus en Zijn verzoenend lijden en sterven niet of nauwelijks in het vizier komt. Men heeft politieke doelstellingen die men zoekt te verwezenlijken door ons volk te bewerken met allerlei christelijk getinte humanistische beschouwingen.

Een andere vredeskrant

Een andere vredeskrant 1974 legt daar de nadruk op. Uit het hoofdartikel neem ik het volgende over:

„Dit jaar gaan de activiteiten van het IKV zó ver, dat zij Abraham, Gideon, Jezus en Paulus in één adem noemen met de Islamitische negerleider Malcolm X en Martin Luther King. Het kan ook zijn dat binnen een IKV een aantal kerken samenwerken, hun christelijke benadering bij de beoordeling van geweld klinkt huichelachtig. Wij hebben hier duidelijk te maken met het politiseren van het Evangelie. De Christelijke leer wordt hier gebruikt om politieke doeleinden te bereiken.

De Vredesweekpublicaties 1974 van het IKV zijn gericht op acties tot bevrijding van mensen, die onderdrukt worden. Met name de bevrijding van Zuidelijk Afrika heeft de volle aandacht.

Het misbruiken van bijbelse teksten is slechts een methodiek Het doel binnen Nederland is zonder meer de maatschappijvernieuwing. Het einddoel binnen Zuidelijk Afrika is zonder meer Zuid-Afrika.

Afgezien van dit alles komen we terug op het streven naar vrede en gerechtigheid in de wereld. Geen zinnig mens wenst oorlog. Het streven naar vrede is een streven waar wij allen achter staan. Maar laat dat gebeuren langs een zinnige weg. Men kan niet volstaan met Zuidelijk Afrika, de Zuid-Amerikaanse landen; al die objecten waar de linkse sympathieën liggen.

Laten we niet voorbijgaan aan de ellende die bestaat in de landen achter het IJzeren Gordijn, in China.

Laten we bewust zijn van de ellende, gebracht door de zogenaamde „bevrijdingsbewegingen" in Zuidelijk Afrika, de IRA in Ierland, de Palestijnse bevrijdingsbewegingen, en de vele slachtoffers die vielen door vliegtuigkapingen.

— „De oorlogen in de geschiedenis worden in twee soorten verdeeld: gerechtvaardigde en ongerechtvaardigde. Alle progressieve oorlogen zijn ge-< rechtvaardigd; alle oorlogen die de vooruitgang in de weg staan zijn ongerechtvaardigd." — Citaat uit het werk van Mao Tse Tung (Het Rode Boekje). Geen enkele oorlog is gerechtvaardigd.

Als Christenen dienen wij te staan aan de kant van de geweldloosheid. Wij zullen streven naar waarheid, gerechtigheid en liefde. Wij zullen alle handlangers van het geweld aanklagen, of ze nu van rechts of van links komen. Wij geloven niet in de dwang van oorlog en wapens.

Niet de extremisten, niet de terreurorganisaties, niet de vliegtuigkapers, niet de bevrijdingsbewegingen, maar de slachtoffers verdienen onze hulp. Dat is een daad van medemenselijkheid!" —

In die andere vredeskrant lees ik dan nog van misleidende leiders:

„Uit Jesaja 3: „O, Mijn volk, uw leiders zijn verleiders. Zij maken de weg, die u een pad moest zijn tot een doolweg."

Het resultaat kunnen we overal om ons heen horen: „Zie jij het nog zitten? " en „Ik kan er geen touw meer aan vast knopen" of „Geef mijn portie maar aan..."

Vele mensen geloven het dan ook wel. Maar juist door deze zo listig gecreëerde apathie kunnen de heren „verleiders" ongestoord hun gang gaan.

Steeds groter wordt het aantal slachtoffers door het wanbeleid van deze wolven in schaapsvacht, zowel hier als elders.

Zij zijn de advocaten van kwade zaken, die de bedrijvers van geweld protegeren en stimuleren en zich om de slachtoffers niet bekommeren.

Hebben we nog een stemgeluid? Waarom laten we dat dan niet horen? We mogen niet alleen geen deel hebben aan „de werken der duisternis", maar moeten die juist ontmaskeren!

Daarom luidt het parool: ONTWAAKT, gij die slaapt! Waarom zou de antichrist over u lichten? Sta op uit de dood en... Christus zal over u lichten!

De woorden van die misleiders moeten gestopt worden, want hun woorden woekeren voort als de kanker en doen de goddeloosheid en de wetteloosheid steeds verder drijven.

Waarom zijn we in deze zaken zo zorgeloos? Staan we net zo onverschillig tegenover allerlei besmettelijke ziekten? Heeft u bederf (verrotting) ooit uit zichzelf zien ophouden? Weten we wel wat er aan de hand is? Of willen we het niet weten?

We dienen ons de nog geboden-gelegenheden ten nutte te maken, want deze dagen zijn zeer boos (kwaad). Doch dan dienen we wel te ontwaken en op te staan!

NU kan het nog!" —

Inderdaad, ons volk moet wakker worden. We zijn op een uiterst gevaarlijke weg. En het is nodig dat we gaan beseffen waarheen deze weg voert. Wanneer de leiders van ons volk verleiders zijn geworden, moeten we wel erg voorzichtig worden. En dubbel voorzichtig moeten we zijn wanneer men met citaten uit de Bijbel probeert ons volk rijp te maken voor de weg naar links, die uiteindelijk voert naar het communisme.

Kroniekschrijver.

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.hertog.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 5 oktober 1974

Gereformeerd Weekblad | 8 Pagina's

KLEINE KRONIEK

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 5 oktober 1974

Gereformeerd Weekblad | 8 Pagina's