Mensen onder elkaar

Hebt u kinderen in de basisschool-leeftijd? Voelt u zich niet rijk als u ziet dat uw kind of kinderen goed mee kunnen komen? U kijkt niet alleen naar de schoolprestaties, maar ook naar de relaties met leeftijdgenootjes. Fijn als uw kind vrienden en vriendinnen heeft. Het snijdt een moeder in het hart als haar kind eenzaam is op school of misschien wel geplaagd wordt.

Als moeder moet je er daarom iets voor over hebben als je kind met vrienden thuiskomt. Laat ze maar rommelen op zolder! Alle klasgenoten mogen komen spelen op de boerderij. Je wilt je kind ook best een paar keer per week bij een vriendje brengen als die toevallig niet in de buurt woont. Wat vind u van de kinderverjaardagen?

Kijkt u uit naar het partijtje van uw zoon of dochter? Of ziet u er een beetje tegenop als het weer zover is? De kinderverjaardagen zijn niet meer zoals vroeger. Toen kwamen er een paar kinderen op bezoek -als dat al gebeurde- en die kinderen moesten zichzelf maar een beetje vermaken met wat spelletjes. De ouders van nu komen daar niet meer zo makkelijk vanaf.

Moeder maakt van tevoren kaartjes klaar om aan de genodigden te geven of te sturen. Dat zijn er aardig wat, want op een verjaardag mogen veel kinderen komen. Dat is onvermijdelijk, want de eigen zoon of dochter wordt ook op veel partijtjes gevraagd. Uitnodigen is trouwens niet altijd makkelijk. Kun je als moeder doordrukken dat het eenzame kind uit de klas ook genodigd wordt, terwijl je eigen dochter dat niet wil?

Als het zover is, wordt het huis versierd en verbouwd om tussen de zes en de twintig kinderen te ontvangen. Voor hen wordt een leuk middagprogramma bedacht. Als het even kan gaat de hele club uit. Het zwembad of de speeltuin of het spoorwegmuseum worden bezocht. Zowel thuis als buitenshuis worden de kinderen van allerlei lekkers voorzien.

Een beetje partijtje wordt afgesloten met een gezamenlijke maaltijd - patat en pannekoeken doen het altijd goed. Eventueel gaat moeder met de schare kinderen naar MacDonalds. Daar schijnen ze er iets speciaals van te maken voor een jarige met zijn vriendjes.

Na de maaltijd brengt vader de kinderen naar huis. Zo was het ook op de uitnodiging gezet. „Je wordt om half acht thuisgebracht." Voor het instappen in de auto mogen ze nog een zak snoep of zoutjes uitzoeken voor onderweg of thuis.

Verjaardagsfeesten hebben een persoonlijke uitstraling. Vele mensen hebben behoefte om er daarom echt iets van te maken. Dat doen sommige pubers met uitgelaten feesten in de garage van pa. Dat doen sommige ouderen ook. In de vormgeving van het feest of in bijzondere hapjes en drankjes proberen ze net even boven hun vrienden of collega's uit te steken.

Ik vermoed dat moeders van jarige kinderen dat het sterkst hebben. Zij willen dat zoon- of dochterlief bij de groep hoort. Of moeder nu zin heeft of niet, er moet een feestje komen. Als zij dat niet doet, kan haar kind scheef worden aangekeken. Dat wil ze niet. Of moeder creatief is of niet, ze zal er wat van moeten maken. Ze weet immers uit de verhalen van haar eigen kinderen dat ze alles doorvertellen.

„Mama, er was niets aan, want..." „We hebben toch iets leuks gedaan, gaan wij dat ook doen als ik jarig ben?" Of moeder graag geld uitgeeft of niet, op een kinderverjaardag moet ze in de buidel tasten.

Moeders zijn intussen bezig om elkaar op te zwepen. Ze zijn een aardige wedstrijd aan het voeren: Wie maakt het leukste partijtje? Ze doen het voor hun kinderen, die moeten een leuke dag hebben. Die moeten met het feest kunnen scoren. Ze doen het ook voor de andere moeders. Die moeten horen hoe aardig het geweest is.

Wat sloven de meeste ouders zich uit om het hun kinderen naar de zin te maken! Dat geldt niet alleen de verjaardagspartijtjes. Alle kinderen -ik overdrijf niet- worden schromelijk verwend. Vermoedelijk mag het van alle ouders wel een beetje minder. Maar wat moeten ze? Ze kunnen hun eigen kind toch niet onthouden wat alle andere kinderen wel krijgen?

Wat denkt u? Zijn die ouders echt zo bang dat hun kind niet genoeg vrienden krijgt? Ik geloof niet zo in dat gevaar. Het ligt er maar aan hoeveel zelfvertrouwen een kind heeft. Geheel aangepaste kinderen kunnen ook buiten de groep staan.

Ik vermoed dat sommige ouders bang zijn dat ze zelf buiten de boot vallen, dat ze zelf in de ogen van andere ouders te kort schieten. Ik gun ze dat gevoel niet, want het ouderschap wordt er onrustig door.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen