Kerst 1992

Terwijl ik een blik op de kalender sla. zie ik dal de laatste bladzij al weer aan de orde is. De laatste bladzij, versierd niet een mooie plaat: een rij knie bomen, waarop een dik pak sneeuw. Zo ver zijn we nu nog niet. Een mooie zomer met welhaast tropische temperaturen en een prachtige herfst met schitterende kleuren zijn voorbijgegaan.

Wat waren de bladeren mooi! Maar ze zijn gevallen en dc bomen zijn kaal. De akkers laten hun opgeploegde voren zien. Dit alles tekent ons het naderende einde van een welhaast voorbij gevlogen jaar. En hoe mooi de beelden in de natuur ook zijn. ze wijzen ons op dc vergankelijkheid van dit leven. De seizoenen wisselen en als de Heere het geeft, zal het over enkele dagen alweer kerst zijn.

Dc wereld om ons heen laat daar geen twijfel over beslaan. Overal klinken de kerstliederen; dc kerstbomen zijn versierd, het kunstlicht wordt ontstoken. Het zijn immers de donkere dagen voor kerst. En zo probeert men met wat sfeer invulling te geven aan het kerstfeest. Een invulling die ten diepste seen wezenlijke waarde heeft.

F.n wij? Hoe brengen wij deze dagen door? 't Zijn donkere tijden. Die klacht wordt alom gehoord en ook nog wel beleden. Maar wie beleeft het?

Eeuwen geleden was het ook donker, ja. het was nacht in de velden van Efratha. Maar daar mocht die wondere boodschap gehoord worden. Daar zijn de hemelen gescheurd en de engelen nedergedaald om te verkondigen dat de Zaligmaker geboren is in de stal van Bethlehem. Voor wie? Voor mensen die het beleefden dat het nacht was. En bij alle wisselingen, bij alle veranderingen is die eeuwenoude boodschap dezelfde gebleven.

Gods knechten mogen ook nu nog uitgaan om het Kerstevangelie te doen horen. Wat zou het een wonder zijn als het zaad dat gestrooid staat te worden eens mocht vallen in een door Gods Geest wel toebereide aarde. Wat zijn wij. vergeleken met de volkeren rondom ons (nog) zeer bevoorrecht, maar daardoor ook hoogst verantwoordelijk. Dat we dan niet al te veel zouden opgaan in allerlei uiterlijkheden, eten. drinken, wat gezelligheid. T Zijn ook voorrechten die we niet mogen onderschatten. Maar het is het voornaamste niet. Eén ding is nodig. Dat mocht de bede van ons hart zijn: ..Och. of Gij de hemelen scheurdel. dal Gij nederkwaamt". De Heere mocht ons nog genadig zijn. We zijn samen op reis. En ik denk nog even aan die vallende bladeren. Wij allen vallen af als een blad. We zien het om ons heen. De mens gaal naar zijn eeuwig huis. En dan? Goed doet geen nut ten dage der verbolgenheid, maar de gerechtigheid redt van de dood. Van nature geen plaats: in de herberg niet. ook bij ons niet. Maar toch. God regeert.

Ook in de donkerste lijden. En Hij zal de Zijnen verlossen door alle onmogelijkheden heen Daartoe i.s Hij in de wereld gekomen. En dat die wereld nog bestaat, is. omdat er naar Zijn welbehagen nog mensen toegebracht moeten worden tot die schare die niemand tellen kan. Maar die zullen als het goed is. er dan ook naar uitzien om Zijn komst in het vlees voor het persoonlijk leven te mogen ervaren.

Van harte wens ik u toe om /.o de kerstdagen te mogen verbeiden, en de jaarwisseling tegemoet te zien. En als daar iets van beleefd mag worden, dan zal het ook waarlijk zijn: „Ere zij God in de hoogste hemelen!"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen