HILVER- SUM 3

Veronica is weg. Radio Nordsee ligt aan de ketting, maar Hilversum 3 zent daarom niet minder beat-of popmuziek uit.

Het is een zender die ook velen van onze jongeren weten te vinden'. Uit gesprekken wordt dat al gauw duidelijk.

Beat-en popmuziek is „in". Nog erger: een zeer groot deel van de jongeren is er volkomen aan verslaafd. Op het bondsbureau kreeg ik een briefje van een sekretaris van een vereniging die in de vakantie enige tijd met een aan deze muziek verslaafde jongen gewerkt had. Hij schreef: „Hij vertelde mij, dat hij in een popgroep speelde en hash rookte, omdat dat muzikaal inspirerend werkt. De muziek is voor hem ALLES. Hij vertolkt daarmee zijn agressie en protest. Hij wil ook niet zijn als anderen, geen kuddedier.”

Waar je tegenwoordig' ook bent, in supermarkt, fabriek, garage of zelfs op kantoor, overal tref je de dreun en het ritme van de popmuziek. Welke achtergronden heeft de wereld van de beat en de pop? Hoe moeten we waarderen, oordelen?

Wat is popmuziek?

„Pop” is gewoon afgeleid van „populair". We hebben hier daarom te maken met populaire muziek. Maar het begrip „pop" van popmuziek heeft echter duidelijk een heel andere inhoud gekregen’.

Rudi Koopmans, een Nederlands amusementsmusicus kan popmuziek niet anders definiëren dan met de opmerking: als het maar keihard en swingend is. De manager van Rolling Stones stelt het volgende: pop is sex en je moet er de jeugd mee in 't gezicht timmeren.

Wat doorgaans aan de top van de hitparade staat door cle jeugd zelf vastgesteld — dat is populair, dat is pop. En dat is doorgaans keihard en swingend, de sex druipt eraf, de revolutie wordt gepreekt, de drugs worden gepropageerd en zelfs Satan wordt verheerlijkt. Dat is kras gezegd, maar laten we de ontwikkeling van de laatste twintig jaar eens nagaan.

Ontwikkeling

Rond 1953 kregen we in de muziekwereld het geweld van „rock n roll". Een term die alles te maken' heeft met rollende rotsblokken, een niet te stuiten geweld, een oorverdovend lawaai. Deze term is afkomstig van Cuck Berry, een neger die de opstand van de negers in de rassenstrijd wilde uitbeelden. Toen de blanken deze muziek overnamen brak het komplete tumult los. De bom barstte. Een jeugd, gewend aan zoetelijke romantiek en verblindende glamour van Hollywoods filmwereld kreeg een komplete kick. Er ontstond iets, wat voordien nooit bestaan had: er ontstond een kuituur, speciaal van en voor de jeugd. De jeugd krijgt een eigen kutuur.

Niet de groei naar volwassenheid, in de ontplooiing van de menselijke gaven tot dienst van God werd doel, maar de jeugdkultuur, de Underground, de kuituur van de ondergrondse, van het verzet tegen de gevestige orde. De ondertoon was de rauwe schreeuw in deze muziek, die vat kreeg op de blanke rockers.

Die schreeuw veranderde in onverschilligheid, ophitsing en verwildering. Het horen èn zien van b.v. Elvis Presly en Bill Haley brak cle extase los. Onlust

gevoelens werden afgereageerd door de rockmuziek met als reusltaat vernielingen in New York, Amsterdam, Hamburg en Bremen.

De jeugd maakte zich los van haar banden, van het gezag van de ouders en stond massaal oog in oog met oproerpolitie. De revolutie was geboren. Op straat en op de universiteiten.

Naast Mao, Che Guevara, prijkten de Beatles en Rolling Stones als muzikaal symbool van de revolutie. En de popgroepen bezongen en bezingen nog de revolutie. De popmusici van vandaag bezingen de omwenteling van de maatschappij, de omverwerping van politieke, geestelijke en zedelijke normen.

Bob Dylan zingt b.v. in een lied dat hij vroeger zo goed wist wat goed en kwaad was, maar dat hij nu gekomen is in een nieuwe wereld, waarin geen normen meer bestaan Ook al zijn er misschien liedjes genoeg, die je zou kunnen betitelen als onschuldig, clan nog is de uitwerking dat de muziek zelf een verderfelijke boodschap uitstraalt en een aanval doet op de geest der massa.

De aantrekkingskracht van deze muziek is in zekere zin eenvoudig te verklaren. De muziek doet een beroep op het primitieve in de mens. We zouden ook kunnen spreken' over het zondige in de mense. De primitieve natuurvolken van vandaag kennen' ook muziek, maar niet als luistergenoot. Het is een rituele zang, een regelmatig herhalen van een aantal woorden, het aanroepen van afgoden. In die eindeloze herhaling bevindt zich de ritmische cadans. Ook bij de popmuziek geldt de regelmatige herhaling van ritmen, die de beweging opwekken, de dans, die weer de extase opwekt en de extase, die leidt tot bewustzijnsvernauwing. Vroeger probeerde je al luisterend iets van de muziek te begrijpen. Dat is met deze nieuwe muziek niet het geval. Daarin wordt je opgenomen. Je gaat er deel van uitmaken. Je maakt tot op zekere hoogte een trip. Dat kun je met drugs doen, maar ook met muziek. Je verliest je zelf er min of meer in. Dat is de bedoeling. Vandaar ook de lichteffekten. Het blijven flitsen en lichtshows, die het evenwicht van de mens verstoren en een behagelijk verdovend gevoel ontstaat, wat men bewustzijnsvernauwing kan noemen. Het sexueel gedrag wordt er door beinvloed. Dat is nu precies wat Satan wil hebben en daarom zet zijn medewerkers, de revolutie-filosofen en - musici aan het werk om zijn doel te bereiken.

Volgens de pop-musici moeten we los gemaakt worden uit de ketenen van de gevestigde orde. Het zware beulswerk van de beat is een uitstekend middel tot geestelijke afstomping. Hierbij hoort ook het gebruik van drugs.

Timothy Leary zegt: „Noem één popgroep die in zijn repertoire geen lofzangen heeft op L.S.D. en marihuana". Jimi Hendrix stierf aan de drugs en wordt nu verafgood. Wanneer je sommige hits hoort, kom je tot de konklusie dat de duivel in de popmuziek is gevaren. De popmusici komen daar trouwens zelf voor uit. Zo hebben de Rolling Stones een nummer „Sympathie for the devil", „sympathie voor de duivel". Zo lees ik in het zoëven genoemde briefje: „Op een maandag vertelde hij mij dat hij voor de groep een nieuw lied had gemaakt. Het waren alleen deze woorden: „Why should have the devil all the good music? Waarom zou alleen voor de duivel goede muziek gemaakt worden? " Zo zijn we via politiek, sex en drugs bij de anti-religie gearriveerd. Deze speelt een belangrijke rol in het hele popgebeuren.

En vandaag zijn het de Oosterse religieuze denkbeelden die gretig door de popwereld worden overgenomen. De popmuziek manifesteert zich duidelijk in een totaal antichristelijk klimaat. Het begon als een wilde kwajongensachtige jeugduiting van revolutie, en het is in enkele jaren uitgegroeid tot de verwerping van Gcd en Zijn Woord.

En velen leven onder de macht van deze muziek, die het volkomen beheerst. Afgoden' van deze tijd: de voetbal en de popmuziek.

Kun je het niet nalaten, de knop van Hilversum 3 aan te zetten? Stop ermee, want je zit onder een macht die je volledig vasthoudt. In Matth. 10 : 9 zegt de Heere Jezus: Indien uw oog u ergert, werpt het van u”.

Houdt het daarom maar liever niet bij de popmuziek, want bedenk wat de laatste verzen van Psalm 139 zeggen: „Zou ik niet haten, HEERE, die U haten, en verdriet hebben in degenen', die tegen U opstaan? Ik haat hen met volkomen haat, tot vijanden zijn zij mij. Doorgrond mij, o God, en ken mijn hart; beproef mij en ken mijne gedachten, en zie of bij mij een schadelijke weg zij; en leid mij op den eeuwigen weg”.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen