VOOR ONZE Militairen

NOGMAALS DE VACCINATIE

We hebben 7 Aug. „Daniël-dag" gehad. Dat is een jaarlijks wederkerende samenkomst van het hoofdbestuur van het Landelijk Verband, de Redactie van „Daniël" en cle medewerkers van ons blad. Zo'n dag is nodig, ja is naar mijn bescheiden mening onmisbaar. Vele zaken het blad betreffende worden daar besproken en plannen worden beraamd voor een komend jaar. Dat is altijd een recht gezellige dag. Daar ontstaat zo een innige band onderling, die m.i. onmisbaar is voor een goede samenwerking. Daar heerste rust en vrede. Vooral dat laatste jongens is in onze tijd zo nodig, want de aarde is vervuld met wrevel. We beleven zo'n liefdeloze tijd. „Ben ik mijns broeders hoeder", dat heeft zoveel de boventoon bij ons. Nu behoeft het geen kringvan „ja broers" te zijn hoor om vrede te betrachten. Ik geef de verzekering jongens dat we op zo'n vergadering nog wel eens rake dingen horen, maar weet je wat zo erg belangrijk is: we kunnen iemand hard de waarheid zeggen om hem daarmede te treffen, maar we kunnen ook iemand de waarheid zeggen, om de waarheid zelf en kijk dat is nu een ontzettend groot verschil. Wanneer we de waarheid zeggen om de zaak die wij trachten te dienen, dan schakelen wij ons zelf uit, en het eind is dat w r e elkaar als vriend de hand kunnen drukken. Daar blijft dan niets zitten. Want o jongens, die kleine addertjes. Verdelg ze zo gauw je kunt. Wanneer ik dan zeg dat het vrede was op „Daniëldag" dan moet je niet denken dat alles maar voor zoete koek is aangenomen maar ik laat er onmiddellijk op volgen dat we allen als vrienden van elkaar zijn gegaan. Het was een gezellige, leerzame dag.

Daar is mij op die vergadering gevraagd of ik nog eens een artikeltje wilde schrijven over de vaccinatie, omdat er blijkbaar nog steeds jongens zijn die met de niet-inenting moeilijkheden hebben. Jongens, ik wil dit met pleizier doen als mij dat gevraagd wordt. Ik zeg als mij dit gevraagd wordt want je moet weten dat ik

in 3 jaargangen van „Daniël" over dit onderwerp heb geschreven en dan ben ik eerlijk gezegd wel eens bang dat ik vervelend wordt en iets wat verveelt, leest men niet. Ik dacht dat deze zaak voldoende belicht was, maar nu ik hoor dat er weer jongens in moeilijkheden zitten, zo wil ik met pleizier deze jongens van voorlichting dienen. Ik hoop echter dat men nu dit no. van „Daniël" goed bewaart, want anders heeft het geen nut.

Welnu hoe staat het nu met de vaccinatie in het leger. Dan kan ik dit zeggen jongens, dat niemand in Nederland het recht of de bevoegdheid heeft om je te dwingen te laten inenten, noch een dokter, noch een burgemeester, noch een Generaal, kortom niemand. Zullen jullie en met jullie alle lezers dit nu eens goed onthouden? Daar bestaat in Nederland geen vaccinatiedwang noch voor burgers, noch voor soldaten, noch voor kinderen. Ja, voor niemand. Dit heeft met het al of niet hebben van gewetensbezwaren niets te maken. Men is in Nederland volkomen vrij of men zich wil laten vaccineren, ja of neen. Duidelijker kan ik jullie het niet zeggen. Dus nog eens, gewetensbezwaren of geen gewetensbezwaren spelen in deze geen rol. Men is vrij en baas over zijn eigen lichaam. Zo is de zaak en niet anders. Die het anders zegt is volkomen abuis en kent de Wet niet.

Ja maar, hoor ik een jongen zeggen, ik heb er toch maar moeilijkheden mee en ze dreigen mij met de cel en de krijgsraad! Jongen, luister eens. Dreigen is geen uitvoeren. Komt het onverhoopt tot uitvoering dan zou ik daar gaarne bericht over ontvangen. Maar wat er ook gebeurt, men late zich niet vaccineren.

Is deze zaak in het leger dan niet geregeld? Gewis. 5 Sept. 1946 heeft de toenmalige Minister van Oorlog een brief over deze kwestie zijn Departement doen verlaten. In deze brief zegt de M. v. O. dat de militairen die gewetensbezwaren hebben tegen de vaccinatie niet gedwongen mogen worden om zich te laten inënten. Toch kwamen er nog voortdurend klachten dat sommige commandanten dwingend optraden of de gewetensbezwaarden onheus behandelden. Hiermede kon de Minister zich niet verenigen en hij gaf een Legerorder uit en wel Legerorder 1947 no. 223. Hoe luidt deze? Ik zal hem woordelijk weergeven.

Ministeriële Kennisgeving van 4 Juli 1947, Staf Adjudant Generaal der Koninklijke Landmacht, no. 501. Gewetensbezwaren tegen vaccinatie.

Mij bereiken klachten over onjuiste behandeling van militairen, die uit hoofde van gewetensbezwaren weigeren zich te laten vaccineren. Onder verwijzing naar mijn brief van 5 Sept. M.K. no. 934, vestig ik er nadrukkelijk de aandacht op, dat het de commandanten geoorloofd is door overreding te trachten, betrokkenen alsnog zich aan vaccinatie te laten onderwerpen, doch dat elke dwang of onheuse behandeling verboden is.

Tot zover de Legerorder. Dwang of onheuse behandeling is dus verboden. Natuurlijk dat kan ook moeilijk anders. 20 jaar geleden is onder de drang der omstandigheden de verplichte vaccinatie opgeheven. Dat gold toen niet alleen voor een groep Nederlanders, neen jongens, dat goldt toen alle Nederlanders, zowel burgers als militairen. De vaccinatiedwang is afgeschaft maar de vaecinatiedrang is er nog wel te vinden.

Wat mag een commandant dan wel doen? Je naar de dokter sturen om je te laten inenten? Moet ik dan gaan? Ja! Wat mag de dokter doen? Je mouw laten opstropen en je arm schoonmaken? Moet ik dit allemaal doen en laten doen? Ja. Maar dan is het ver genoeg. Geen inenting.

Ik heb de grens zover mogelijk getrokken opdat onze jongens zullen weten hoe ver ze kunnen en mogen gaan. Men trede zeer bewust doch beleefd op. Men vergete nooit dat wij militair zijn en mitsdien onderworpen zijn aan de Krijgstucht.

Dit is echter wederzijds. Ook onze commandanten staan onder diezelfde Kx-ijgstucht. Daarin is geen verschil.

Geen drang of onheuse behandeling zegt de Minister. Wel overreding. Wat is dat. Overreding wil zeggen: door kracht van redenering invloed uitoefenen op de wil van iemand, dus hem tot zekere handelingen bewegen of hem van zekere handelingen afhouden. Door kracht van redeneren. Daar moet het dus bij blijven. Nu zegt de Minister: daartegen heb ik geen bezwaar. Dat mag je wel doen. Maar niet onheus zijn hoor. De gewetensbezwaarden hebben recht op een heuse behandeling. Jongens, zo staan de zaken er bij. Niemand moet met het smoesje afkomen dat hij gedwongen is want dat is niet waar, althans hij kan zich ten allen tijde hiertegen verzetten. Kunnen ze mij dan niet voor de Krijgsraad brengen omdat mijn commandant het opvat als dienstweigering? Ja, dat kan. En dan? Welnu dan ga je naar de Krijgsraad. En wat zal deze doen? Die zal je vrijspreken. Ze kan niet anders. Heeft U daar bewijzen van? Ja. Verleden jaar heeft zich zo'n geval voorgedaan en de Krijgsraad heeft vrijgesproken.

Jongens voor deze keer wil ik het hierbij laten. In een slotartikel hoop ik te zeggen wat onze jongens moeten doen, vóór ze in dienst moeten. Ons parool is en blijve: „Geen onzer jongens late zich vaccineren."

De Heere schenke jullie trouwhoudende genade en Hij doe jullie pal staan tegen de vaccinatie-afgod.

Met hartelijke groeten,

„KRIJGSMAN".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen