EVEN PARKEEREN.

Zingende en Zuchtende Pelgrims.

Er zijn velerlei soorten van pelgrims, die de reis maken naar het Land van Immanuël. Hoewel de rijke gevarieerdheid van het menschenleven nu nog door de zonde ten ondergehoud'en wordt, ook in de Kerk tenondergehouden wordt en eerst in den hemel met zijn véle woningen openbaar zal worden, kunnen toch de scherpste leer- en de stijfste levensvormen op deze aarde niet verbergen dat er allerlei onderscheid is tusschen de kinderen Gods. Verschillen, die door onze onvollcomenlieidhelaas als geschillen zich al te vaak voordoen. Wij verloochenen méér dan wij weten de veelzijdigheid der genade voor de eenzijdigheid onzer vroomheid, wij kennen nog maar het do-re-mi van de groote doxologie: O, diepte des rijkdoms! Misschien zir^t gij niet mede, broeder, als de Gemeente in gezangen God prijst, maar in den hemel zullen u en ik dit gezang en véle nieuwe liederen zingen! O, telkenmale als ik hier op aarde den aanhef van die zielsaangrijpende hymne in mijn hart voel truien: O, diepte des rijkdoms! dan is het of er een paar engelen Gods met hemelschcn humor alle boeken uit mijn kast, alle artikelen uit mijn archief en alle plannen uit mijn hoofd halen, waarop titels staan als: óns program of iets dergelijks, dan is het of de Geest m'ijn hart verwijdt zoodat ik iets ga verstaan van Gods program voor Zijn creatuur. Dan doe ik het raampje van mijn gereserveerde coupé enkele centimeters open, dan adem ik de zuivere lucht in van de Liefelijke Bergen, dan is het mij gansch wonderlijk en wel te moede en spreek ik de dichteres na:

Als gouden de portalen zijn Hoe zullen dan de zalen zijn!

Er zijn dan van die „mede-reizigers naar de eeuwigheid", die mij bezwaard aanzien en diep' zuchten, hetzij over zichzelven hetzij over mij, waarschijnlijk over ons beiden. Ik wilde over dat onderscheid tusschen zingende en zuchtende pelgrims enkele opmerkingen maken. Juist tusschen hen komt het op de reis nogal eens tot conflicten. Bunyan, de fijne christenkenner met het ruime hai-t, heeft in zijn pelgrimsreize aan de zuchtende pelgrims een uitgebreide plaats ingeruimd. Hij laat waarlijk niet alleen krachtdadig bekeerde Christenen, Getrouwe martelaren, een blijmoedige Hoop, een vermaard kampvechter als Groote Genade naar den hemel reizen. Het is niet een eng, fantastisch' hemelpoortje in zijn allegorie. Neen, het ruischt op iedere bladzijde: ik zie < Ken poort w ij d openstaan... Ziet ze reizen: Neerslachtig en zijn dochter Zeerbevreesd; Lichtvertraagd op zijn krukken; Vreesachtig, die het woord: Klopt en u zal opengedaan worden, verandert in: Zucht... en u zal misschien opengedaan worden! De oude Eerlijk getuigt van dezen Vreesachtig: „ik heb nog nooit een pelgrim gezien, die zoO' lastig was als hij! Ja, deze allen hebben een moeilijke reis. Het is ook niet leuk zulke mede-reizigers in de coupé te hebben! Maar dat zal toch moeten, broeder! Ik geloof één heilige Kerk: dat wil zeggen een Kerk met zingende èn met zuchtende pelgrims, een Kerk mèt meeningsverschülen, indien gij wilt. Eens zal God alle tranen afwisschen, lees ik. Maar eens zal God ook alle zuchten doen ophouden. Dat lijkt mij nog gi-ooter genade. In de traan schuilt vaak nog zekere adel. De traan ontsiert den man niet! Maar een zucht... geeft géén lucht, maakt benauwd, bezwaart de geestelijke atmosfeer. O, dat benauwde leven der geloovigen, terwijl wij toch zulk een zeer vriendelijk«n Vader daarboven hebben, die zelfs de haren van ons bdofd geteld heeft! Maar eens neemt God alle zuchten weg. Dan krijgt Neerslachtig de bood^ schap: „Bevende man, ik kom u meded'eelen, dat gij bij uw God verwacht wordt om eeuwig verlost te zijn van vrees en twijfel". Dan gaat zijn dochter Neerslachtig zingende door het water! Ja, somis verandert God reeds tijdens de reize of in heli land Beülah de stemming van zijn bedinikte kinderen. Dat zijn van die hoofdstukken, die alleen in een christelijke psychologie kunnen voorkomen. Dan neemt Lichtvertraagd zijn lirukken en springt en huppelt er mede! Dan zingt de zuchtende pelgrim van het blad en zonder blad, dan is de man van benauwden geest ©en wandelende toonladder geworden! Maar de grondtoon is altijd dezelfde, „O, diepte des rijkdoms"! Het is het do-re-mi van het groote loflied der eeuwigheid, waarm de eens zoo trillende stem van Vreesachtig een metalen bariton zal zijn en het piepstemmetje van Neerslachtig een wondei-volle heldentenor, de zeurstem van Zeerbevreesd zal opklinken als een sopraan des heils!

Zalig zijn zij, die het heimwee hebben, want zij

zullen thuiskomen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen