Just between friends

Hier zit ik dan weer, nog steeds met een dikke buik, opgezwollen voeten en stijve vingers. Ik hen zo verwend in het verleden met baby 's die zich vroegtijdig aanmeldden, dat de laatste loodjes nu wel erg zwaar wegen. Maar het is wel goed voor me, kom ik er weer eens achter hoe weinig geduld en lijdzaamheid ik bezit. Hoe makkelijk het is om toe te geven aan zelfbeklag in plaats van de zegeningen te tellen. En hoe eenvoudig het is om te zéggen „ Uw wil geschiede", maar hoe moeilijk om er wérkelijk in te berusten. Echt watje noemt "in verwachting", en de narigheid is dat al mijn gedachten cirkelen om de op handen zijnde gebeurtenis. Maar ik zal proberen uit dat cirkeltje te komen. We hadden eigenlijk een ingrijpend voorval op de vroege maandagmorgen. Onze hond had buiten geslapen met haar laatst overgebleven pup, maar lag 's morgens klagend bij de tuindeur. Voorzichtig hebben we haar onderzocht en we vonden overal kleine wondjes. Gelijk de dierenarts gebeld, maar voor we met haar weg konden gaan, leefde ze al niet meer. Waarschijnlijk had ze iets gegeten dat sterk vergiftigd was, en heeft ze zichzelf gebeten van de jeuk. Ze kwam zelden van het erf af, maar moet toch weggeweest zijn, en zonder haar pup, want die is nog springlevend. Samen met de buurman heeft Foppe haar achter in de tuin begraven: Ze voelden er zich even sterk bij bepaald dat zo 'n onschuldig beest nu heeft moeten lijden om ónze schuld. En als je daar dan bij stil staat, wordt het weereen wonder dat we nog zo overladen worden met zegeningen. „ Wat is de mens, dat Gij zijner gedenkt, en de zoon des mensen, dat Gij hem bezoekt?" In diezelfde psalm wordt gesproken over de mond van kleine kinderen en dat doet me denken aan Nicholas (4). Ik stond op een morgen na een moeilijke nacht te zuchten bij het aanrecht toen Nicholas, die pas ziek was geweest, naar me toe kwam. „Mam ", zei hij, „nu moet u de Heere vragen of Hij u beter maakt. Hij heeft mij toch ook beter gemaakt?" Beschamend, maar ook bemoedigend.

Bericht van echtgenoot Foppe: „Op 29 september, 's avonds om 11:45, nog net op zondag is Leah geboren. Ze weegt S'Aponden voor zover we weten is ze kerngezond. Elina is ook goed in haar doen. De Heere is goed voor ons in 't geven en in 't sparen van leven."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen