BOUWEN EN GEBOUWD WORDEN

In Berlijn is onlangs een conferentie gehouden over ‘het Evangelie en de stad’. Een van de sprekers gaf aan dat bestaande kerken zich voor 80-90% richten op de behoeften van hun leden. Dat ligt heel anders in gemeenten die nieuw gesticht worden in een stad. Daar ligt het accent voornamelijk op het bereiken van de niet-gelovige medemens. Gevestigde kerken en nieuwe initiatieven van gemeentestichting lijken elkaar prima te kunnen aanvullen. Nieuwe gemeenten brengen missionair elan met zich mee. Bestaande gemeenten vormen stabiele gemeenschappen. Zo kunnen ze van elkaar leren.

De theorie klinkt natuurlijk prachtig. En ik hoop van harte dat het in de praktijk ook allemaal zo zal werken. Want je moet er niet aan denken dat de nieuwe gemeenten in de stad hun missionaire elan gaandeweg verliezen als ze onvermijdelijk meer en meer gaan behoren tot de gevestigde kerken. Of dat de gevestigde kerken hun stabiliteit gaan verliezen wanneer zij aangestoken worden door een nieuw missionair elan.

Intussen valt niet te ontkennen dat ‘Evangelie en stad’ een boeiend thema is. Sociale wetenschappers hebben in beeld gebracht dat vele plattelanders bij de industrialisering van Europa naar de stad getrokken zijn. Dat had ook voor de kerken gevolgen. De kerk in de stad groeide. Predikanten voelden zich vereerd als zij een beroep uit een van de grote steden uit het Westen van het land kregen. Maar de ontwikkelingen gingen verder. Oude stadswijken kregen een heel andere samenstelling. Velen trokken de stad uit naar randgemeenten waar meer rust en ruimte was. Grote steden werden multicultureel. Kerken die voorheen goed bezocht werden, kwamen terecht onder de slopershamer of kregen een andere bestemming. Er werd wel gebouwd in de stad, maar het waren eerder moskeeën dan kerken. Predikanten lijken tegenwoordig meer vereerd met een beroep uit een orthodox kerkelijk dorp dan een beroep uit de Randstad.

Er valt voor het Koninkrijk van God nog heel wat te bouwen in de stad en op het platteland. Mooi als kerken van elkaar kunnen leren. Geweldig als schouder aan schouder gebouwd wordt op het ene fundament dat gelegd is: het volbrachte werk van Jezus Christus. Misschien moeten onze kerkenraadsvergaderingen wat meer hebben van een bouwvergadering: nuchter de lijnen uitzetten en de problemen aanpakken zodat alle medewerkers aan de bouw verder kunnen. Een flinke scheut missionair elan helpt het enthousiasme vast te houden. Trouw meedoen in de gemeente (niet in het minst door de kerkdiensten te bezoeken) komt de stabiliteit ten goede. Als we maar nooit vergeten dat bouwen in Gods Koninkrijk niet gaat volgens onze al te menselijke berekening.

Zowel in het eerste als in het laatste Bijbelboek is te zien dat bouwen aan Babel altijd van beneden naar boven gaat. Maar het nieuwe Jeruzalem komt van boven naar beneden (Opb. 21:10). Jeruzalem is geen menselijk product maar goddelijk geschenk. Uiteindelijk komt het elan uit het Woord van de belofte en de stabiliteit uit de Geest van de volharding. Daar kun je mee verder in de stad en op het platteland.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen