Bekering, is dat mogelijk?

door ds. B. van der Heiden

De noodzaak van de bekering

Het is opmerkelijk wat we lezen in Mattheüs 4:17: Van toen aan heeft Jezus begonnen te prediken en te zeggen: ekeert u, want het Koninkrijk der Hemelen is nabij gekomen". Dat zal de inhoud van Christus' prediking zijn. En als zijn discipelen de wereld ingezonden worden, luidt de opdracht:

„En in Zijn Naam gepredikt worden bekering en vergeving der zonden onder alle volken". Zó hebben de profeten gepreekt, maar ook Johannes de Doper en de apostelen en wéé de dienaar die de noodzaak van de bekering niet predikt. De Heere zegt van zulke dienaren: Ik zal het bloed van de hoorders van zijn hand eisen". „Daarom, gij mensenkind zeg tot het huis Israëls: Zo waarachtig als Ik leef, spreekt de Heere HEERE, zo Ik lust heb in de dood van de goddeloze! Maar daarin heb Ik lust dat de goddeloze zich bekere van zijn weg en leve" (Ezech. 33 : 11). De Heere zegt dat Hij geen behagen heeft in de dood en ondergang van de goddeloze. O, wat buigt de Heere diep. God Zélf predikt de noodzaak van de bekering. Is dat niet aangrijpend? Paulus roept op de Areopagus de samengekomen menigte toe: God dan de tijden der onwetendheid overzien hebbende, verkondigt nu alle mensen alom dat zij zich bekeren". Hoe komt het dan toch dat we aan de bekering voorbijgaan? Waarom geloof je de boodschap niet? Waarom wil je er liever niet van horen? Waarom gebruik je die tijd die God je geeft niet beter?

Waarom ga je liever naar een plaats waar niet over de noodzaak van de bekering gesproken wordt, dan dat je de vereniging bezoekt of een appèlavond waar naast verantwoorde ontspanning en gezelligheid ook het Woord van God een plaats heeft? Zie je dan niet in welk gevaar je verkeert?

Onze nood

Jongelui, in de wereld van vandaag hoor je veel de woorden „eerlijk" en „open". De jeugd ziet scherp en windt er geen doekjes om. Ze zegt graag waar het op staat. Nu, dat zegt de Bijbel ook. Het Woord van God wijst ons aan en zegt: „Bekeert u, bekeert u van uw boze wegen want waarom zoudt gij sterven o huis Israëls." En dan verstaat de Bijbel onder bekering: terugkeer op de weg die je gaat én verandering van gemoed, van wil, van voornemen, kortom verandering van gezindheid.

Beide zaken vinden in de bekering plaats. Ja maar ik kan me toch niet bekeren? Hoe weet je dat? Heb je dat in de worsteling om bekering onder-. vonden óf zegje dat om er maar je vanaf te zijn? Laten we eerlijkheid en openheid tegen-g over de Heere betrachten en e zeggen: „Heere, ik moet be-jven lijden dat er ten diepste in mijn en leven voor U geen plaats is. Ik heb andere zaken die meer de aandacht vragen." Wij leggen zo gemakkelijk de hemelse nodiging opzij. Weetje hoe dat komt? Omdat we déze Bijbelse waarheid dat we verloren liggen in zonde en schuld niet aanvaarden en geloven. Wij zijn als de schoonzonen van Lot die de boodschap niet geloofden dat Sodom omgekeerd zou worden. Er staat zo aangrijpend: „Maar hij was in de ogen zijner schoonzonen als jokkende." Dat is ons beeld.

Wij zijn zondaren, doelmissers en dat wordt zichtbaar in ons leven, in onze gesprekken, in onze kleding, in onze gedachten en daden. Of mag het bij jóu anders zijn?

Dat zou een groot wonder zijn. Maar het is niet onmogelijk! Er zijn en er zullen jongeren en ouderen blijven die innerlijk overtuigd worden van de noodzaak van de bekering. Ze gevoelen diep in hun hart: Ik heb bekering nodig, maar „Hoe word ik zalig? Hoe wordt mijn ziel gered? " Ik gevoel wat ik nodig heb, maar zou het voor mij nog wel kunnen? Ik heb de Heere al zo lang laten staan, zo lang laten nodigen. Ik heb Gods Geboden overtreden, Gods Evangelie niet geloofd, Gods nodigingen in de wind geslagen. Ik zou U willen vrezen, want L' bent het waard om gediend en gevreesd te worden. Maar hoe moet dat? Kan ik bekeerd worden?

De mogelijkheid van de bekering

Als God bekering laat prediken betekent het dat bekering mogelijk is. Duivelen kunnen niet meer bekeerd, zalig worden, maar mensen wel. Dat is een onbevattelijk wonder. De engelen die tegen God opstonden, zijn uit de hemel geworpen, terwijl terugkeer eeuwig onmogelijk geworden is.

Maar voor zondaren, kinderen van Adam is terugkeer mogelijk, hoewel de val van de mens erger was dan de val van de engelen. De mens was immers beelddrager Gods, pronkjuweel op Gods schepping. De mens had tot taak de Schepper nog meer eer en glorie toe te brengen. Maar in plaats van lof, eer en glorie verdonkerde hij de Naam des Heeren en overtrad hij dat heilig gebod. Hij maakte God tot een leugenaar en trad in dienst van de vijand van God.

Daarbij sleurde hij in zijn val de ganse schepping mee. Daarom was de val van de mens erger dan de val van engelen. En zie nu de onbegrijpelijke liefde van God. Ondanks dit alles, is bekering mogelijk. Dat is het wonder van het Evangelie. Nee, het gaat niet meer in de weg van verbetering en uiterlijke onderhouding van Gods geboden. Maar God heeft in Zijn Welbehagen voor een andere Weg gezorgd. Een veel uitnemender Weg. De Weg van het Genade verbond. In de stilte van de eeuwigheid heeft de Drieënige God een plan ontworpen, waardoor Hij rechtvaardig kan blijven en toch genade kan bewijzen aan schuldige zondaren, die de vloek en het oordeel verdiend hebben. God zond Zijn Zoon om de weg terug mogelijk te maken en de Zoon gaf Zich vrijwillig. Nu is echter nodig dat je deze zaken niet alleen met je verstand aanvaardt, maar bovenal dat de Heilige Geest je de mogelijkheid van bekering in het hart verklaart.

Gods dienaren hebben de gewichtige opdracht de noodzaak èn de mogelijkheid van de bekering te prediken, maar die kennis moet een bevindelijke, een doorleefde, een hartekennis worden. Wat een geestelijke nood en een vragen kunnen in het hart oprijzen als we gaan ontdekken dat we tegen een rechtvaardig, heilig èn goeddoend God gezondigd hebben. Als we gaan zien door het licht van de Heilige Geest dat wij Gods Wet niet gehouden hebben en Gods toorn en vloek verdiend hebben. Wat gaan we ons schamen dat we tegen een God Die geen lust heeft in onze dood, zó gezondigd hebben en Hem met ons leven, onze woorden, gedachten en werken in het gezicht geslagen hebben. Kun je dan begrijpen, dat zulke jongeren niet zo'n behoefte meer hebben aan alleen maar plezier en lol? Nee, zij voelen zich niet beter, integendeel, maar ze kunnen het gewoonweg niet meer. Er komen andere vragen. O zeker, die vragen drukken niet altijd even zwaar, maar toch er is een onrust in het hart gekomen die je niet meer kwijt kan raken. En die nood wordt steeds groter en de vragen gaan steeds meer drukken. De bede van Psalm 116

wordt steeds meer hun gebed: „Och Heere' och wierd mijn ziel door U gered". Zulke jongeren worden niet vroom, maar oprecht. Ze voelen zich niet bekeerd, maar juist onbekeerd. Maar in hun leven wordt de bede geboren: „Zoals een hert schreeuwt naar de waterstromen, zo schreeuwt mijn ziel naar U, o God".

Ze durven dat niet allemaal zo te zeggen, maar er is een alwetend God Die er vanaf weet. Wat een wondere blijdschap en vreugde vervult het schuldige, moegestreden zondaarshart, als op de mogelijkheid van zalig worden gezien mag worden. Dan breekt het Licht van het Evangelie in het duistere hart door. Dan wordt er een nieuw lied in de mond gelegd. Ja, dan wordt alles zo anders. Welk een wonder van genade en ontferming. De diepte en de heerlijkheid van het psalmvers wordt enigermate gepeild: „De Heere wilde Zich op mijn kermen, over mij ontfermen. Hij heeft mijn roep gehoord." Dat is een blijdschap die de wereld niet kent. Die kun je niet beredeneren, maar is alleen te beleven. En dan zal ook de bede niet achterblijven: „Leer mij, o God van zaligheden, mijn leven in Uw dienst besteden."

Jongelui, als de Heilige Geest in ons hart intrek neemt en ons dat nieuwe leven schenkt, dan blijft dat niet zonder gevolgen. Dan gaan we ons bekeren. Dan keren we terug van de weg waarop we van nature wandelden. Onze vaderen belijden in de Dordtse Leerregels: „En alsdan wordt de wil, zijnde nu vernieuwd, niet alleen van God bewogen en gedreven, maar van God bewogen zijnde, werkt hij ook zelf. Waarom terecht gezegd kan worden dat de mens door de genade die hij ontvangen heeft, gelooft en zich bekeert" (hfdst. 3, 4, art. 12).

De inhoud van de bekering

Als de Heere een jongere of oudere roept uit de duisternis

tot Zijn wonderbaar Licht, dan komen er vruchten van geloof en bekering. Wat zijn die vruchten? Wat is de inhoud van de bekering? Dat lezen we heel duidelijk in de Heidelbergse Catechismus: De afsterving van de oude mens èn de opstanding van de nieuwe mens" (zondag 33). Deze spreekwijze is ontleend aan de Heilige Schrift, zoals al onze belijdenisgeschriften de taal van de Schrift spreken. Onder „oude mens" wordt verstaan de verdorvenheid die ons van nature eigen is, die we mee ter wereld brengen en die ons ook na ontvangen genade nog altijd aanhangt. De oude mens, de verdorven natuur, moet afsterven, gaandeweg sterven dat wil zeggen ze moet haar kracht, haar leven, haar invloed hoe langer hoe meer verliezen. Dat kost strijd en worsteling. Paulus zegt dat die oude mens gekruisigd moet worden. Er komt strijd in het hart van zo'n jongere die God begeert te vrezen. Strijd tegen de zonde, tegen de boze lusten, de kwade begeerten, het eigen hart, de wereld en haar aanlokkelijkheden. Maar Gods kinderen roepen dezulken toe: Welkom in de strijd". En dit zij tot je bemoediging gezegd: ods genade is onoverwinnelijk, hoewel de strijd pas eindigt bij de dood. Dan sterft de oude mens. Calvijn schrijft: Aan deze krijgsdienst komt geen einde dan door de dood." Naast het afsterven van de oude mens is er ook de opstanding van de nieuwe mens. Onder de nieuwe mens verstaan we de geestelijke vernieuwing, die begint bij de wedergeboorte en zich uitstrekt over de gehele mens. Het verstand wordt verlicht, het hart geopend, de genegenheden weer geregeld. Er komt weer een vragen naar God en Zijn Geboden. De Catechismus spreekt van een hartelijke vreugde (een vreugde met en vanuit het hart) in God door Christus, en over een lust en liefde om naar de wil van God in alle goede werken te leven. Beste vrienden en vriendinnen; wat is bekering? Het is familie van Christus worden. Maar het betekent wel met Christus smaadheid dragen, alleen staan, vrienden en vriendinnen verliezen. Misschien kost het je je verkering, misschien blijven er dan wel deuren in het maatschappelijk leven voor je gesloten. Maar bedenk dit: e wint méér dan je verliest. Je houdt God over. En ondanks alle teleurstellingen en strijd laat God zulke strijders weieens zingen: Gij hebt m' in 't hart meer vreugd' gegeven, dan anderen smaken in de tijd. Als zij, door aards geluk verheven, bij koorn en most wellustig leven, in hunne overvloed verblijd" (Psalm 4:4).

Jongelui, God zegt: „Bekeert u, want het Koninkrijk der hemelen is nabij gekomen." Gebruik je tijd, die genadetijd is. Hoeveel jaren heb je al zonder God geleefd? Hoeveel dagen of jaren geeft God je nog? De eerste vraag is te beantwoorden, de laatste niet.

Daarom: „Heden, zo gij Zijn stem hoort, verhardt uw hart niet." Neem de middelen waar: kom naar de catechisatie, bezoek de vereniging, ga getrouw op als er kerk is. Zoek de plaatsen waar het zaad van het Woord gestrooid wordt en smeek God of Hij in jouw leven vervullen wil: „Het zaad zal Hem dienen; het zal de Heere aangeschreven worden tot in geslachten."

Mag ik je in dit licht gezien een rijk en gezegend 1988 toewensen? !

Woerden ds. B, van der Heiden

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen