Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Voor onze militairen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Voor onze militairen

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

Ik behöor eigenlijk tot ... .

In het vorige artikel heb ik jullie gevraagd niet tegelijk met je burjerjas je opvoeding in de kast te hangen. Iedereen zal begrepen hebben wat ik daarmee bedoelde.

Het is helaas een veel voorkomend verschijnsel dat veel jongens menen dat zij in militaire dienst anders moeten zijn en anders moeten doen dan zij thuis gewend zijn. Heel vaak worden zij onverschilliger en tonen zij weinig of geen belangstelling voor hetgeen om hen heen gebeurt.

De gedwongen verandering van burger naar militair behoeft toch geen reden te zijn om een andere levenshouding te kiezen. Toch gebeurt dit vaak. Ik wil dit graag duidelijk maken met het volgende.

In een gesprek dat ik had met een aantal rekruten kwamen we, zoals dat meestal gaat, terecht bij „thuis" en „cle kerk", 't Was een zeer gemengd gezelschap waarin ik mij bevond. De ene hoorde hierbij cle ander daarbij. Een van deze jongens zei echter niets.

Toen ik hem vroeg bij welke kerk hij hoorde, zei hij: „Ik behoor eigenlijk tot.... (hierna volgde de naam van de kerk).

Hij gaf het antwoord alsof hij er mee wilde zeggen: „U moet het mij maar niet kwalijk nemen, ik kan het ook niet helpen. Mijn vader en moeder horen er bij en dan moet je vanzelf wel mee, maar liever deed ik iets anders".

Ik geloof dat we met deze gebeurtenis meteen midden in een groot probleem staan, namelijk clit: Hoe vertellen we cle mensen bij welke kerk we behoren.

Vaak gaat het hier dan op cle hierboven beschreven manier, 't Vreemde van het geval is echter dat je onmiddellijk een geestdriftig gesprek krijgt, wanneer zo iemand hoort dat jezelf ook deel uitmaakt van die kerk. Zo ook in dit geval.

Wat is hiervan nu cle oorzaak? Ik ben van mening deze.

We schamen ons zo vaak voor onze opvoeding, voor onze kerk en misschien ook nog wel voor onze ouders. Waarom? Omdat we ons in een gezelschap bevinden waarin wij vaak eenlingen zijn. Wij kunnen niet meedoen met alles wat ons geboden wordt omdat onze opvoeding anders was, maar bovenal omdat Gods Woord ons anders leert.

Het moeilijke is echter om daarvoor uit

(Vervolg op pag. 112)

Vervolg Voor onze militairen

te durven komen, ik ontken dat beslist niet.

Ik wil jullie echter in overweging geven wel voor deze zaken uit te komen. Denk niet dat men in de militaire dienst verlegen is om mensen waarmee je alle kanten uitkunt. Die zijn er al genoeg.

Je zult respect afdwingen bij iedereen wanneer je uitkomt voor je, naar ik hoop, eerlijke mening en overtuiging.

Laat geen twijfel bestaan wanneer men je vraagt bij welke kerk je behoort. Wanneer er verwarring ontstaat maak het de vraagsteller dan duidelijk. Doe dit vanaf de eerste dag dat je in dienst bent en houdt dit ook vol. Ik ben er van overtuigd dat dan een groot probleem is opgelost en dat je door het antwoord: „Ik behoor eigenlijk tot...een grote streep kunt zetten.

Militair.

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 13 januari 1961

Daniel | 8 Pagina's

Voor onze militairen

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 13 januari 1961

Daniel | 8 Pagina's