Leviticus

(123)

Leviticus 19:20-25.

20. En wanneer een man door bijligging des zaads, bij een vrouw zal gelegen hebben, die een dienstmaagd is, hij den man versmaad, en geenszins gelost is, en haar geen vrijheid is gegeven, die zullen gegeseld worden; zij zullen niet gedood worden, want zij was niet vrijgemaakt.

21. En hij zal zijn schuldoffer den HEERE aan de deur van de tent der samenkomst brengen, een ram ten schuldoffer.

22. En de priester zal, met den ram des schuldoffers, voor hem over zijn zonde, voor het aangezicht des HEEREN verzoening doen; en hem zal vergeving geschieden van zijn zonde, die hij gezondigd heeft.

Hier is sprake van geslachtsgemeenschap met een dienstmaagd (slavin) van een ander. De slaven en slavinnen in die tijd waren het eigendom van hun meesters. Dit geval spreekt van een slavin, noch door haar tegenwoordige heer in vrijheid gesteld, noch door haar toekomstige heer losgekocht.

Volgens de wet had die man geen echtbreuk gepleegd, waarop de doodstraf stond. Dit was een aantasting van iemands eigendom of bezit. De straf was een lijfstraf of geseling op deze overtreding. Niet alleen eiste God straf op de overtreding, maar ook moest er verzoening worden gedaan met een ram als schuldoffer.

Overspel is volgens de wet een andere zonde dan diefstal. Overspel werd met de dood gestraft, maar diefstal niet. Hier is geen sprake van een getrouwde of ondertrouwde vrouw. Zo groot was toen het verschil tussen een dienstbare en een vrije. Zie dat in de geschiedenis van Abraham en Hagar. Het evangelie van Christus kent zodanig onderscheid niet (aldus M. Henry).

23. Al gij ook in dat land gekomen zult zijn, en alle geboomte ter spijze geplant zult hebben, zo zult gij de voorhuid daarvan, deszelfs vrucht besnijden; drie jaren zal het u onbesneden zijn, daarvan zal niet gegeten worden.

24. Maar in het vierde jaar zal zijn vrucht een heilig ding zijn, ter lofzegging voor den HEERE.

25. En in het vijfde jaar zult gij deszelfs vrucht eten; om het inkomen daarvan voor u te vermeerderen; Ik ben de HEERE. uw God.

Hier is een voorschrift betreffende bomen die door een Israëliet in het land Kanaan pas geplant waren. Dus nieuwgeplante vruchtbomen. De vruchten van de eerste drie jaren moesten behandeld worden als de voorhuid. Dat is, deze moesten worden weggeworpen. Die werden beschouwd als onrein. Het is weer het aanschouwelijk onderwijs, waardoor Israël werd onderwezen, om een heilig volk te zijn, apart genomen van de heidense volken rondom. Evenals het voorgaande de vermenging van tweeërlei dieren, vee en zaad verbood. Waneer de kinderen zagen dat hun vader deze vruchten wegwierp zullen zij gevraagd hebben: "Waarom mogen wij die. niet opeten? " Dan moest die vader daarvan uitleg geven. Dat is verboden omdat de Heere dat ons verboden heeft. Ook de kinderen moesten worden onderwezen, dat ze niet moesten doen wat de heidenen deden.

Sommigen denken dat dit hun leerde de gewoonte der heidenen niet te volgen, die, naar men zegt, de allereerste voortbrengselen van hun vruchtbomen aan hun afgoden (veldgeesten) offerden, om deze gunstig te stemmen.

M. Henry wijst hierbij op de overeenkomst met het vee. Geen dier mocht als offer worden aangenomen voor het acht dagen oud was. In de staat der rechtheid mocht de mens eten van alle vruchten van de bomen in de hof van Eden, met uitzondering van de boom der kennis des goeds en des kwaads, welke in het midden van de hof was gezet. Ten dage ais men daarvan eet zal men de dood sterven. De Heere stelde deze boom als proefgebod. Door het eten, dus de ongehoorzaamheid aan God, verleid door de slang, de duivel, heeft eerst Eva en daarna Adam, door Eva verleid, gegeten. Door die ongehoorzaamheid van Adam, in wie het ganse menselijke geslacht begrepen is, zijn we allen de geestelijke, tijdelijke en eeuwige dood onderworpen. Om die ongehoorzaamheid en val in Adam is het aardrijk om onzentwil vervloekt.

Daardoor hebben wij ons recht op de vruchten die de aarde voortbrengt verbeurd. De aarde heeft door de verdorvenheid van de mens de verdorvenheid over zich gehaald. Daarom wordt terecht met het oog op de onschuldige vruchten geacht dat zij de onreinheid van de voorhuid hebben. Hier wordt gepredikt, dat alleen in Jezus Christus eenmaal de vloek der aarde zal worden weggenomen en de aarde geheiligd. Maar ook, dat het verbeurde recht in Hem is hersteld, voor alle ware Israëlieten.

In het vierde jaar moesten de vruchten een heilig ding zijn, afgezonderd en toegewijd aan de Heere en Zijn dienst, namelijk aan de priesters, ter lofzegging voor de HEERE.

In het vijfde jaar mocht van de vruchten worden gegeten, met de belofte dat de Heere het inkomen daarvan zou vermeerderen.

De Heere wil dat het volk wete dat Hij de Eigenaar is van het geschapene. Ze zijn des Heeren eigendom, zodat ze door het schenken van de vruchten, de gaven, zouden worden opgeleid tot de Gever, van Wie alle goede gaven zijn. Ook, dat zij erkennen zullen dat Hij de enige oorsprong alles goeds is.

Welk een blijdschap in de Heere, wanneer een Israëliet zijn vruchten mocht plukken en eten, door de Heilige Geest onderwezen, dat hij in Christus, Die in die voorschriften werd gepredikt, een geheiligd en gezegend recht ontving die zelf alle recht op enige vrucht had verbeurd. Wanneer de eerstelingen zo zoet zijn, wat zal dan de volle oogst wezen?

Want hij zal zijn gelijk een frisse boom In vetten grond geplant bij enen stroom, Die op zijn tijd met vruchten is beladen En sierlijk pronkt met onverwelkte bladen.

Ps. 1.

's Gravenpolder,

ds. J.C. Weststrate.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen