Jongeren nú

Legging

Het was aan het begin van het schooljaar. Overal werden jaaropeningen gehouden. Het Hoornbeeckcollege deed dat o.a. in Barneveld en plaatste in het RD een opvallende 'Nadere mededeling'. Met rode letters stond daarin geschreven:

Op uitdrukkelijk verzoek van de kerkenraad van de Gereformeerde Gemeente in Nederland te Barneveld delen wij u mede dat van de bezoekers wordt verwacht dat zij passende kleding dragen; het dragen van een legging wordt in dit kerkgebouw niet toegestaan.

Wat vind je daarvan? Overdreven? Teveel nadruk op het uiterlijke? Belachelijk? Of juist heel goed?

Dit laatste is bij mij het geval. Waarom? Mag ik dat uitleggen?

Een wet

Dit onderwerp heeft te maken met het standpunt over vrouwen-en mannenkleding. Daarom eerst daar iets over. Het is gegrond op Deut. 22 vers 5: Het kleed eens mans zal niet zijn aan een vrouw, en een man zal geen vrouwenkleed aantrekken; want al wie zulks doet, is den HEERE uw God een gruwel.

Meisjes die dit bevel van God noemen om het dragen van een rok of jurk te verdedigen, krijgen vaak te horen dat het hier gaat om een ceremoniële wet die alleen voor Israël gold. Dat is dus niét zo. Het gaat hier om een burgerlijke wet, zoals ook wij in Nederland gewone, burgerlijke wetten hebben. De Heere wilde Zijn volk regels geven om alles ordelijk te laten gaan. En wie zou beter weten wat goed voor een volk is, dan de Heere? De burgerlijke wetten van Israël kunnen we in twee groepen verdelen. Er zijn veel wetten bij die alleen voor Israël golden, zoals de wet op het kopen van knechten, het verpanden van de bovenste molensteen, enz. Maar er zijn ook burgerlijke wetten die duidelijk gegrond zijn op de wet der tien geboden óf die door andere Schriftgegevens ondersteund worden. Daarom gelden zúlke wetten en regels voor alle tijden en voor iedereen.

Scheppingsorde

De wet uit Deut. 22 vers 5 hoort bij deze laatste groep en is gegrond op Genesis 2. Daar schrijft de Heere over de schepping van man en vrouw. Niet de één meer en de ander minder, maar de één duidelijk onderscheiden van de ander, met elk een éigen plaats en een éigen opdracht. Omdat de Heere dat bij de schepping van man en vrouw zó heeft gegeven, noem je dat de scheppingsorde.

Wie mannen-en vrouwenkleding door elkaar haalt, gaat daarom in tegen de orde die de Heere bij de schepping van de mens gegeven heeft. Dat gaat vér. Het is als het ware een in de war maken van Gods scheppingswerk.

Misschien stop je nu met lezen.

Je vindt dit zeer overdreven en zwaarwichtig. De meeste meisjes dragen een lange broek omdat zij het vlot of mooi of makkelijk vinden en verder niet!

Helemaal waar! En zo doe je véél dingen zonder verkeerde bedoelingen en onbewust van de werkelijke betekenis. Die werkelijke betekenis heb ik nu geprobeerd aan te geven. Zo staat het in ons richtsnoer de Bijbel.

Zet ik het niet te zwaar aan? Nee, want de Heere gaat nog veel vérder. Hij zegt zelfs: ”Al wie zulks doet (dus de persoon!), is den HEERE uw God een gruwel”.

Emancipatie

Je zult dat des te meer begrijpen als je nadenkt over de vraag wannéér vrouwen en meisjes lange broeken zijn gaan dragen. Dat was toen het woord emancipatie overal klonk en in praktijk gebracht werd. Mannen en vrouwen moeten volledig gelijk zijn. De man het hoofd van de vrouw? Ieder een eigen plaats en een eigen opdracht? Nee, beslist niet! Die Bijbelse gedachten werpt men vér van zich. Volledige gelijkheid moet er zijn. Op alle fronten. Ook als het gaat om kleding. Broeken nemen onderscheid weg. Vooral de spijkerbroek. Die wordt niet voor niets de grote gelijkmaker genoemd!

Daarom. Hóe goed bedoeld ook, het dragen van een lange (of korte) broek door meisjes en vrouwen is in strijd met de scheppingsorde en het gebod van de Heere uit Deut. 22 vers 5. Daar hoeft geen onduidelijkheid over te zijn.

Tussenvormen

Nu zijn er tussen een rok en een spijkerbroek allerlei overgangsvormen. Jij weet dat veel beter dan ik: duidelijke damesbroeken, rokbroeken, broekrokken, rok met legging, legging met rokje, enz. Tussenvormen maken grenzen vaag en onduidelijk. Je breekt er standpunten mee open. En…je schuift heel snel op. Van het één komt het ander. Als dit mag, o, dan mag het volgende stapje ook wel. Vraag het maar aan de moeders. Die hebben het beslist niet makkelijk als zij hun kinderen nog christelijk gekleed willen zien gaan! We hebben behoefte aan duidelijkheid. En die is er. In onze cultuur is dat kort en krachtig: mannen dragen broeken, vrouwen rokken. Kijk maar naar de pictogrammen op de toiletruimtes van openbare gebouwen. Ik vind die altijd zo opvallend mooi. Rok – broek. Punt uit. Nog niet door de emancipatie aangetast. Nee, want anders zie je het onderscheid niet meer. Dan komt er verwarring. Nou dat is precies wat wij - op grond van Gods Woord - niet willen!

Innerlijk

Ach, wat maken we ons weer druk om uiterlijke zaken! Gebod op gebod, regel op regel. Jij kent die uitdrukkingen wel. Er kan zelfs heel minachtend gedaan worden over dit soort onderwerpen.

Wie dat doet, kent de brieven van Paulus niet. Steeds schrijft Paulus in het eerste gedeelte van zijn brieven over geestelijke zaken. Maar daarna komen er allemaal raadgevingen over praktische zaken: hoe je omgaat met elkaar, hoe je als christen herkenbaar bent, ook in uiterlijke dingen. Met nadruk zegt hij bijvoorbeeld: En wordt deze wereld niet gelijkvormig. (Ook dit is een argument tegen leggings. Die komen trouwens uit de balletwereld!) Hij spreekt over het eerbaar gewaad dat vrouwen dienen te dragen. (Ontzettend actueel! Ook van mannen en jongens.)

Leer en leven gaan samen op. Het is niet los te koppelen van elkaar. De manier waarop jij je kleedt, heeft alles te maken met jouw innerlijk. Als jij eerbied mag hebben voor Gods Woord, dan neem je ook de tekst over mannen-en vrouwenkleding serieus. Dan weet je ook waaróm de Heere ons kleding heeft gegeven. Dat is direct na de zondeval van Adam en Ava gebeurd. Dan komt er een stukje eenvoud, ook in je kleding. Dan krijg je een afkeer van uitdagende kleding. Dan wil je niet steeds grenzen opzoeken.

Breder

Eenheid in leer en leven… Daarom wil ik dit onderwerp graag bréder trekken. Een meisje met een spijkerbroek kan veel vriendelijker, behulpzamer en beschaafder zijn dan haar klasgenote in een lange rok. Een lange broek kan fatsoenlijker zijn dan dat korte rokje. Ik heb moderne mensen meegemaakt (meestal niet uitdagend gekleed!) waarvan ik als het om karakter en wijsheid ging nog veel kon leren. Er zijn mensen die hameren op eenvoud in kleding (en terecht!), maar die wat meubels en auto's betreft aan het duurste niet genoeg hebben. We kunnen pronken met prachtige jurken (mérkkleding natuurlijk!). Zie ik iemand met een legging, ik kan haar (zoals de Farizeeër deed) vér van me af schuiven…

Daarmee komen we allemaal bij hetzelfde punt uit: Wie ben ik en wat doe ik? Onze héle leefwijze dient Bijbels (overeenkomstig de wil van God) te zijn. Oók het kledingbeleid dus. En dan heeft de Barneveldse kerkenraad ons daarbij een krachtige steun in de rug gegeven!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen