Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Sara in de tent

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Sara in de tent

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

HOOFDARTIKEL

^^^? ^t was na afloop van een lezing die ik er- 7/1/ gens had gehouden dat een broeder - jarenlang ambtsdrager geweest - aandacht vroeg voor een categorie, die naar zijn mening onder ons te veel wordt vergeten: de echtgenoten van de ambtsdragers. Ik denk dat hij gehjk had, vandaar dit stukje.

Predikantsvrouwen lopen nog wel een beetje in de schaduw van hun weleerwaarden, en zijn wat meer zichtbaar, soms ook omdat ze bepaalde werkzaamheden verrichten in de gemeente: ze leiden de vrouwenvereniging, of ze doen kraambezoek of bejaardenbezoek. Maar vrouwen van ouderhngen en diakenen komen zelden voor het voetlicht. Terwijl ze toch 's avonds vaak alleen thuis zijn, de zorg voor de kinderen voor een groot deel op hen neerkomt, en ze op de achtergrond hun mannen stimuleren en biddend begeleiden.

Mannen van naam

Zijn de vrouwen van de Reformatie af niet een beetje onderbeUcht gebleven? Mannen maken de geschiedenis, en vaak waren het mannen van naam, maar wie zal zeggen hoe groot de invloed van hun echtgenoten is geweest?

Maarten Luther is niet bepaald uit liefde getrouwd met Katharina von Bora, maar om een daad te stellen tegenover Rome, dat de geesteüjken het ceUbaat had opgelegd. Desondanks is het een zeer gelukkig huweUjk geworden. De Wittenbergse hervormer kon weleens de draak steken met „Doctor Kathe", maar hij waardeerde haar hooghjk, en dat verdiende zij ook, want het was besUst geen sinecure om de vrouw van Luther te zijn...

Calvijn heeft slechts een kortstondig huiselijk geluk gekend met Idelette van Bure. Het huwelijk heeft nog geen tien jaar geduurd en in die tijd is het verdriet hen niet bespaard gebleven. En hij was met haar getrouwd, voomamehjk om van een aantal huiseUjke zorgen ontslagen te zijn! Maar wat Idelette voor hem betekend heeft is moeilijk onder woorden te brengen. Toen zij overleden was, was Calvijn letterhjk nergens meer!

Van de meeste predikantsvrouwen uit de Nadere Reformatie kennen we hooguit de namen.

De grote Gisbertus Voetius was gehuwd met Deliana van Diest, maar wat is er over haar bekend? Alexander Comrie schrijft met veel Uefde over zijn eerste vrouw Johanna de Heyde, met wie hij slechts een goed jaar getrouwd is geweest, maar over zijn tweede en derde vrouw is hoegenaamd niets bekend. Wie eruit springt is Sara Nevius, de echtgenote van Wilhehnus a Brakel, maar zij heeft dan ook een boekje op haar naam staan: „Een aandachtig leerhng van de Heere Jezus".

Ik denk dat de meeste predikantsvrouwen toegewijde echtgenoten zijn geweest, die man en kinderen met Hefde hebben omringd, en hun mannen verzorgden en stimuleerden. Een uitzondering is de romanschrijfster Betje Wolff, getrouwd met een veel oudere dominee. Wanneer er 's zaterdags iemand aan de pastorie in De Beemster kwam om de dominee te spreken, dan beet zij de bezoeker toe: „Mijn man is vandaag onzichtbaar om morgen onverstaanbaar te zijn".

In de pastorie

Eigenhjk wilde ik het niet zozeer hebben over de predikantsvrouwen, die onder ons toch altijd nog een bepaalde status hebben. Zij worden geacht allereerst, zoals alle andere vrouwen, echtgenote en moeder te zijn. Maar daarnaast verwacht de gemeente van hen toch ook een zekere inbreng. Het is niet meer, zoals in het verleden, vanzelfsprekend dat „mevrouw" presidente van de vrouwenvereniging is, een club leidt, of haar man vergezelt bij de bezoeken. Maar de gemeente stelt terecht prijs op de vrouw die meeleeft in hef en leed, en zorgt dat haar man ongestoord zijn werk kan verrichten. In andere sectoren van de kerk zijn de dominee en zijn echtgenote vaak tweeverdieners, maar dat zou onder ons niet op prijs gesteld worden. Het zou, denk ik, ook geen goed voorbeeld zijn.

Andere ambtsdragers

Maar we zouden het hebben over de vrouwen van ouderhngen en diakenen. Die vormen vaak een vergeten groep. De mannen zijn één of twee avonden per week van huis - soms nog wel meer - en zij zitten als Sara in de tent.

Eén van de vragen die ik steevast stelde, wanneer ik een bezoek bracht aan een benoemde broeder, was hoe zijn vrouw tegen die benoeming aankeek, en hoe zij het zou vinden als man- Uef daar positief op reageerde. Meestal was het antwoord dat zij haar man niet in de weg zou staan, wanneer hij tot de conclusie was gekomen dat hij het ambt moest aanvaarden. Een goed verstaander heeft echter maar een half woord nodig, en soms was er ook iets van aarzehng, of zelfs van verzet te proeven. Vooral wanneer de kinderen groter worden kan het bezwaarhjk zijn dat papa bijna nooit thuis is. Dat is een reahteit waarmee we terdege rekening moeten houden.

Ik denk dat het ook belangrijk is dat bij de bevestiging van ambtsdragers een enkel woord wordt gewijd aan het „thuisfront". Al was het alleen maar om de gemeente er attent op te maken dat het geen erebaantje is, ouderhng of diaken te zijn. Predikanten zijn tenslotte vrijgesteld en worden ervoor betaald, maar ouderlingen en diakenen doen al het werk pro Deo en in hun vrije tijd. Dat is een inbreuk op hun gezinsleven.

Overigens is het van onschatbare waarde, wanneer een ouderhng of een diaken bij vergaderingen of huisbezoeken thuis een vrouw achterlaat, die met zijn werk meeleeft, en op hem zit te wachten. Als het moeihjk geweest is heb je weleens een uitlaadklep of een praatpaal nodig. En wanneer je als man je ambtsgeheim serieus neemt, dan hoef je thuis nog niet alles te spuien wat je die avond hebt gehoord of meegemaakt, maar dan kan het gesprek na afloop ook over heel andere dingen gaan die je aandacht van de problemen afleiden. Anders is er een goede kans dat je alles meeneemt naar bed en dat het je van de slaap berooft.

Een voortreffelijk werk

Zo iemand tot eens opzieners ambt lust heeft, schrijft Paulus aan Timotheüs, die begeert een voortreffehjk werk. De ambtsdragers zullen ermee instemmen, ondanks de moeiten en de zwarigheden die er soms aan verbonden zijn. Het is van belang wanneer een ambtsdrager mag zeggen:

'k Heb and'ren aide rechten van Uw mond met lust verteld, hen vlijtig onderwezen. Maar het is een dubbele zegen wanneer de huisgenoten, vrouw en kinderen, niet alleen bij hun man en vader iets van die vreugde mogen merken, maar ook hem tot zijn werk stimuleren. Zo kan hij zijn werk met vreugde doen, en niet al zuchtende.

Bergambacht

W. van Gorsel

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.hertog.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 24 maart 2000

Gereformeerd Weekblad | 16 Pagina's

Sara in de tent

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 24 maart 2000

Gereformeerd Weekblad | 16 Pagina's