De roeping van Gideon (1)

Geliefden,
Wij hebben naar aanleiding van hetgeen u vanavond is voorgelezen samen te overdenken De roeping van Gideon en willen u bepalen bij:
1. Gideons roeping in een donkere tijd.
2. Gideons zending en opdracht.

1. Gideons roeping in een donkere tijd.
Wij wensen deze avond bij een welbekende geschiedenis - zeker ook voor onze jeugd -, stil te staan. Als u opmerkzaam bent geweest bij het meelezen van dit hoofdstuk, dan zult u wellicht ook wel hebben gedacht: Welke overeenkomsten zijn er in deze geschiedenis met onze tijd? Wel, daar willen we met de hulp des Heeren een ogenblik onze aandacht aan geven, namelijk aan de tijd der Richteren in vergelijking met de tijd waarin wij samen leven.
Als wij het 5e hoofdstuk lezen, dan staat aan het einde ervan zo opmerkelijk: Alzo moeten omkomen al Uw vijanden, o HEERE! Die Hem daarentegen liefhebben, moeten zijn als wanneer de zon opgaat in haar kracht. En het land was stil, veertig jaar. Het was de naklank van het lied van Debóra.
In het 6e hoofdstuk zijn we veertig jaren later en lezen we dat dit hoofdstuk begint met het woordje ’Maar’. Een indrukwekkend woord: Maar de kinderen Israëls deden wat kwaad was in de ogen des HEEREN; zo gaf hen de HEERE in de hand der Midianieten, zeven jaren. Wij kennen de geschiedenis van het volk van Israël, en dan weten wij hoe menigmaal zij de Heere verlaten en de afgoden gediend hadden.
Nu lezen wij in het eerste vers dat de Heere geen ledig Aanschouwer is van de zonde die dat volk bedreef. Daarom heeft de Heere een tuchtroede willen gebruiken en dat waren de Midianieten.
Zij waren nog familie van het volk Israël. We weten dat de Midianieten nakomelingen waren Midian, de zoon van Abraham en Ketûra.
Dat volk was in de hand Gods een tuchtroede. Want we lezen dat dit volk zeven jaren lang ieder jaar weer terugkwam als de oogst zou plaatsvinden; zij overspoelden dan als sprinkhanen het land, en alles wat geoogst was, namen ze mee. Zelfs ook het vee en alles wat daaraan verbonden was. Hierdoor is het volk zeer verarmd geworden, wat we lezen in de verzen 2 t/m 4 van ons teksthoofdstuk: Als nu der Midianieten hand sterk werd over Israël, maakten zich de kinderen Israëls vanwege de Midianieten de holen die in de bergen zijn, en de spelonken en de vestingen. Want het geschiedde als Israël gezaaid had, zo kwamen de Midianieten op en de Amalekieten, en die van het oosten kwamen ook op tegen hem. En zij legerden zich tegen hen en verdierven de opkomst des lands, tot waar gij komt te Gaza; en zij lieten geen leeftocht over in Israël, noch klein vee, noch os, noch ezel.
Dus dat land was verarmd. Niets was er meer overgeschoten. En dat kwam nu door de zonde en de ongerechtigheden, waardoor de Heere dat volk had verlaten. Mag ik dat eens toepassen op de tijd waarin wij leven? We hoeven dagelijks alleen maar de nieuwsbladen op te slaan om te kunnen weten hoe het in ons eigen land gesteld is. Onze overheid heeft met God en Zijn dienst afgedaan en alles wat met de dienst des Heeren te maken heeft moet ook in onze tijd verdwijnen.
Is niet het een, dan komt het ander aan de beurt. De ene keer is het de politiek, een andere keer het onderwijs. Zo gaan we stap voor stap steeds verder van God af.
De 24-uurseconomie doet juist in deze tijd zoveel opgeld terwijl het vervolgens een tijd is van toenemende crisis. Vooral in de afgelopen maand zijn er zovelen failliet gegaan en wordt het ene bedrijf na het andere opgeheven. Wie heeft er echter nog een stem of opmerking?
Of leven wij net zoals deze Israëlieten over de zonde heen.
Het volk moest vluchten in de holen en in de spelonken als de Midianieten weer kwamen om alles weg te roven wat tot hun gading te vinden was. Is dat ook niet een beeld in onze dagen, in onze tijd? Wordt ons land niet door vreemden verteerd? We kunnen dat lezen in Gods Woord: Vreemden verteren zijn kracht, en hij merkt het niet (Hoséa 7:9). Er is echter geen stem noch opmerking meer ten opzichte van deze zaken. Het geldt ook nu zoals we in vers 6 lezen: Alzo werd Israël zeer verarmd vanwege de Midianieten. De Israëlieten waren de Baäl gaan dienen, zodat de Heere dat volk had verlaten.
Het woordje baäl betekent ’heer’. Baäl is een verzamelnaam voor de vele afgoden die ook in Israël te vinden waren. Voor deze Baäl hadden ze hun knieën gebogen. De Baäl van de vruchtbaarheid, van de zon, van de maan, en zovele andere Baäls meer. Maar mag ik ook eens wat Baäls van onze dagen noemen, waar wij onze knieën voor buigen? We hebben al genoemd de Baäl van de economie. Hoe zijn we daar niet in opgegaan? Het kon in alle opzichten niet op. Dat is nu juist ook zo’n grote fuik geworden voor menigeen. Wie is het die sterke benen heeft om de weelde te kunnen dragen?
De Baäls zijn ook gekomen in onze huisgezinnen. Die hebben ons overstroomd. Ik denk aan de Baäl internet. Ik mag het toch wel noemen vanavond, hoop ik? Kunnen we er dan buiten? Och, we leven in een tijd dat we daar niet meer buiten kunnen, maar we kunnen er ook in opgaan. Hoevelen gaan er in die Baälgod op. Dan is hij onze heer, onze meester geworden in het dagelijkse leven.
’s Zondags zitten we nog wel in de kerk, maar in de week hebben we eigenlijk ons gehele leven opgeofferd aan die Baäl internet. We zijn er helemaal aan verslaafd geworden. We kunnen er niet meer buiten.
Jonge mensen, luisteren jullie eens vanavond, er is nog zo’n Baäl waar ik even op wil wijzen.
Het geldt wel niet de gehele inhoud, maar ik wil het toch even noemen: ik denk aan onze mobiele telefoons, die niet meer weg te denken zijn, want de kleinste tot de grootste loopt ermee op zak. Is het in vele gevallen ook geen Baäl geworden waar we voor buigen? Hoe is ook internet op die wijze zo gemakkelijk binnen handbereik gekomen met alles wat er ook aan verbonden is. Hoe gaat vooral de jeugd hiermee om? Zelfs tot in de kerkbanken toe worden ze gebruikt en misbruikt om naar elkaar sms’jes te zenden tijdens de dienst.
Ik denk ook aan de Baäl van verslaving, die ook zoveel voorkomt in onze dagen. O, wat is een mens geworden; buiten God en zonder God gaat hij daar heen. Hij heeft God op het hoogst misdaan. Hij heeft God op velerlei wijzen in het dagelijks leven beledigd.
Evenals het volk van Israël gaan ook wij op in onze godsdienst. Ach, ze hielden er nog wel een beetje godsdienst op na, maar voor die Baäl hadden ze geknield. Nu gaat de Heere dat volk tuchtigen.
Voelen wij die tuchtiging ook in ons eigen land? Komt de Heere niet met Zijn oordelen?
Is het niet met het een, dan is het met het ander. Een mens probeert die oordelen te ontlopen door zovele dingen te veranderen en naar zijn gedachtegang te verbeteren, maar de Heere trekt met Zijn oordelen door, ook in ons eigen vaderland. Zo was het ook in Israël.
Het land werd verarmd.

(wordt vervolgd)

De gehouden synodepreek door ds. A. Schultink op dinsdag 11 juni 2013 te Barneveld, zal in afleveringen geheel in ons kerkelijk blad worden geplaatst. Hierboven is de eerste aflevering als meditatie opgenomen. De gezongen psalmen tijdens deze dienst waren: Ps. 79:4; Ps. 73:3, 5 en 6; Ps. 3:2; Ps. 17:4.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen