De Heere als onze Joevlucht

Zo is het jaar. 1947 met alles wat wij daarin doorleefden als met arendsvleugelen heengevlogen.

Hoe indrukwekkend is het als de klok twaalf uur heeft geslagen! Men gevoelt het: het oude wordt af ge. sloten en een nieuw jaar doet zijn intrede.

Hoe gaat dan alles weer eens leven, wat men in het afgelopen jaar meemaakte, en menig traan zal in veler oog opwellen als zij staren op die ledige stoel, waar vader niet fneer zit, of naar dat hoekje waar moeders plekje was, geliefde betrekkingen, die de weg , zijn gegaan van alle vlees.

En menig ouderhart voelt als bij vernieuwing de wond, die geslagen werd door het verlies van een zoon of dochter, een wond, die nooit meer heelt, maar immer schrijnt.

Hoevelen in de lande, die denken aan hun man of zoon of verloofde, die wellicht in het afgelopen jaar geroepen werden naar Indië te gaan om daar een taak te verrichten, hen door de regering opgelegd.

Dan komt de vraag tot ons: 'hoe zijn wij er door geraakt ?

Hebben wij met Mozes de Heere tot onze toevlucht gehad ?

Hebben wij onder alles wat verging, Hem mogen behouden, Die in al de noden Zijns volks betoont een waarmaker van'Zijn Woord te zijn?

O, wat is het ontzettend, het afgelopen jaar zonder God te hebben geleefd, want houd in g-edachtenis, al is het voorbij, dat er een gedenkboek voor Gods aangezicht is en dat de dag komt, waarop wij staan zullen voor Gods Rechterstoel en hoe zullen wij het dan maken als er nooit een nieuw leven en een nieuwe keus ons deel geworden is? Ja, als wij onszelf nooit als een verloren mens leerden kennen en Jezus Christus leerden benodigen? Dat het nieuwe jaar dan eens worden mocht het jaar van Gods welbehagen, opdat alle dingen eens nieuw werden. Ook zal het voor jullie in Indië indrukwekkend zijn, dat ge bij de wisseling des jaars, zo ver van uw geliefden verwijderd zijt. Ook brj jullie zullen de gedachten vermenigvuldigd worden. En als je dan eens denkt aan, je kameraden, die het leven moesten laten zo ver van huis en ook daar die grote stap naar de eeuwigheid moesten doen, ja wat meer zegt, „God hebben ontmoet". O, mijn vrienden, zie dan nog op het voorrecht, dat je er nog bent, dat de genadetijd ook voor jullie nog niet is afgesloten. O, dat God jullie was en is en blgven mocht, een Toevlucht. Naar Hem te mogen gaan met al je noden, zonden en omstandigheden, mijne vrienden, is het niet groot, dat zulks kan? O leert er toch eens gebruik van maken, het is zulk een wezenlijke toevlucht, die nooit beschaamt. Och, dat de Heere voor jullie eens wending geven mocht, als het in Zijn raad bestaan kan. Want daarom en daarover wordt in het vaderland de troon der genade aangelopen, alhoewel God aan ons niets verplicht is. Mocht het jaar 1948 eens bevrijding brengen van zonden en banden, maar ook wat betreft jullie verblijf in Indië.

En waar wij geachte lezers en lezeressen van „Daniël" weer een nieuw jaar zijn ingetreden, zo is het de wens van het bestuur van het Landelijk Verband van J.V.'s, dat 's Heeren zegen ook in dit nieuwe jaar op al onze arbeid moge rusten. Als wij terug zien hoe wij door de Heere geholpen zijn om het zware, maar toch nuttige werk te verrichten, dan alleen komt Hem de eer toe, Die ons krachten gaf. Ook in dat werk was Hij ons tot een „Toevlucht". En waar aan al het mensenwerk fouten zijn, zullen die ook zeker in ons werk gevonden worden. Maar dit mogen wij met vrijmoedigheid betuigen, dat niemand onder ons zichzelf zocht te verrijken, maar wenste te dienen de belangen van onze

jonge mensen. En als wij zien op de tegenstand aan de ene, maar ook op de grote sympathie aan de andere zijde (denk eens aan de zending van de pakketten voor Indië, dat op een vraag in ons blad alles bijeen — geld en goederen — ƒ 14000.— werd bijeengebracht), dan leeft ons blad „Daniël" en ook de arbeid die verricht werd in veler hart.

Neen, zo hadden wij het nooit kunnen denken! Maar dit is alleen, omdat de Heere ons tot een Toevlucht was. Zo mochten wij met elkander, ziende op Hem, het nieuwe jaar met ootmoedig vertrouwen beginnen en in Zijn kracht voortzetten. Hij geve aan al onze medewerkers nieuwe moed en grote toewijding om ook dit jaar met hun zeer gewaardeerde arbeid het opkomende geslacht onzer gemeenten te mogen dienen. Ook alle plaatselijke afdelingen van het Landelijk Verband met hun besturen, bidden wij des Heeren onmisbaren zegen toe. Ons opkomende geslacht mocht de zonde eens moede - worden. Ja Gods Geest mocht als die Noordenen Zuidenwind onze jonge mensen bemerken, opdat zij geen vrome jongelingen en jongedochters in eigen ogen werden, maar arme, verlegen, ja verloren zondaren en zondaressen, die Hem tot een Toevlucht nodig kregen. Die Zichzelf gegeven heeft als Borg en Zaligmaker voor zulke verloren schepselen. O, in Jezus uw Toevlucht te vinden met uwe schuldige zielen, jonge mensen! wat zou dat groot wezen, want:

Nooddruftigen zal Hij verschonen Aan armen, uit gena Zijn hulpe ter verlossing tonen, Hij slaat hun zielen gà!

Hij is een • Toevlucht van geslacht tot geslacht. Wat ook valt, Hij blijft.

God geve dat ook aan de ouderen, want ook voor hen zal zulk een Toevlucht nodig zijn. De Heere doe er ook Zijn kinderen in 194'8 een gedurig gebruik van maken. Hij doe ons vlieden van alle gebroken bakken, maar geve ons, door het kinderlijk geloof gewerkt door Zijn Geest, een gedurige schuiling in de Heere, Die uw Toevlucht werd. Dan zijt ge alleen veilig, dan wordt ge geheiligd en dan zijt ge gelukzalig.

Ds. A. VERHAGEN.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen