„Stefania stempelde mijn leven"

„Stefania was een baby van nog maar vier maanden oud. Toch kon ik in haar ogen de eenzaamheid en het gebrek aan liefde al lezen waaronder veel Colombiaanse kinderen lijden. Stefania zag er nauwelijks als een pasgeboren baby uit. Ze leefde in een sloppenwijk van Bogotá, midden in het vuil, in een afschuwelijke lucht en in een dreigende atmosfeer. Ziek en ondervoed lag ze in de armen van haar ongeveer 18-jarige moeder, die uit huis gevlucht was omdat haar stiefvader haar misbruikte. Ze was in verwachting van een tweede kind. Stefania stempelde mijn leven. Ze was maar weinig jonger dan mijn eigen dochtertje Anne Carolina. Ik nam haar in mn armen en vroeg me af: Wat zal de toekomst zijn van deze lieve, machteloze en onschuldige baby?

Nieuwe waarden
Colombia is prachtig en rijk aan grondstoffen, maar zinloze interne conflicten tussen de staat, guerrillas en paramilitairen houden de burgerbevolking al tientallen jaren in hun greep. Drugs, geweld, corruptie en armoede infecteren het sociale leven. Nergens vinden zoveel ontvoeringen plaats als in Colombia. Meer dan 7 miljoen kinderen zijn in nood. Ze worden misbruikt of totaal aan hun lot overgelaten.
Geroepen door de Heere reisde Missys vader, Lindsay Lloyd Christie, enkele tientallen jaren geleden met zijn vrouw Denise en zijn dochters vanuit Nieuw-Zeeland naar het zwaargeteisterde Zuid-Amerikaanse land. „Het enige doel van mijn vader was de vicieuze cirkel van eenzaamheid, nood en geweld te doorbreken, zo omschrijft Missy wat haar vader bewoog. „Daarom begon hij bij de kìnderen van de sloppenwijken van Bogotá. Hij wilde in hun harten nieuwe waarden zaaien, gebaseerd op het Woord van God.
Christies eerste project was gericht op hulp aan huis: een hulpteam trok geregeld de sloppenwijken in om kinderen medische en andere zorg te geven en het volgen van onderwijs voor hen mogelijk te maken. Later bracht hij voedsel en het Evangelie aan de mensen van de straat. Missy: „Waar niemand durfde komen, kwam hij wel.

Gespaard
Missy was negen jaar toen op een nacht leden van de M-19 guerrilla-eenheid het huis binnendrongen. Kort geleden had deze groep verscheidene missionarissen ontvoerd en een van hen zelfs vermoord. Terwijl enkelen de familie Christie onder schot hielden, doorzochten anderen ons huis. Missy lag op de grond tussen haar ouders. „Ik herinner me nog hoe bang ik was en wat mijn vader zei: Vertrouw alleen op de Heere, Missy, vertrouw alleen op de Heere. De guerrillas vertrokken zoals ze gekomen waren. Ze namen ál onze spullen mee, maar onze levens waren gespaard. Ik weet dat Gods hand die nacht op ons was en Hij ons voor de dood bewaarde.
Later, na een vredesakkoord met de staat, begonnen de M-19 guerrillas, nu als gewone burgers, de wijk Altos de Cazuca te bevolken. Uitgerekend in die wijk vestigde Missys vader een school.

Beslissing
Begin jaren negentig moest Lindsay Christie aan een tumor worden geopereerd. Na de operatie leek het aanvankelijk goed te gaan, maar later was een tweede ingreep noodzakelijk. Daarvoor ging hij enkele maanden naar Nieuw-Zeeland. In die maanden raakte Missy intensiever betrokken bij al het werk in Bogotá. Weer terug in Colombia, werd Lindsay steeds zwakker. Op een avond, toen hij hoge koorts en veel pijn had, riep hij al zijn dochters bij zich. Tegen elk van hen wilde hij wat zeggen. Missy was als jongste het laatst aan de beurt. „Tegen mij zei hij: God komt vandaag met een verzoek naar je toe. Hij wil graag dat je Hem volgt. Maar de beslissing is aan jou. Als je het verzoek aanvaardt, zal Hij voor je uit gaan. Dan zal Hij je leiden naar plaatsen waar je zelfs geen voorstelling van hebt. Missy, aanvaard je het verzoek dat God je vandaag doet?
Op dat moment begreep ik niet ten volle wat er werd bedoeld, maar ik aanvaardde het verzoek. Enkele dagen later vroeg mijn vader mij het beheer van het kantoor op me te nemen. Toen begreep ik wat het verzoek inhield: voortzetten wat hij was begonnen.

Niet alleen
Als 24-jarige kreeg Missy de leiding over het werk van haar vader, die korte tijd later, op 25 september 1994, overleed. Ze had nauwelijks ervaring in leidinggeven. Daar kwam nog bij dat kort tevoren heel het kantoor was leeggeroofd. „Gelukkig beloofde Carlos, die een fulltime-baan als arts had, me in alles te steunen en te helpen. Al met al was de situatie echter zo kritiek, dat sommige projecten gevaar liepen, zoals het kindertehuis en de school voor kinderen van prostituees. Juist in deze periode kregen we bezoek van Woord en Daad. De extra steun die we van deze organisatie kregen, was van fundamenteel belang. We wisten toen dat we er niet alleen voor stonden. Dat gaf ons de moed om de moeilijke omstandigheden onder ogen te zien.
Dankzij de steun van Woord en Daad genieten nu honderden Colombiaanse kinderen het voorrecht dat ze onderwijs, eten, zorg en bovenal het Woord van God ontvangen. Later zullen ze ongetwijfeld betere mannen en vrouwen, betere vaders en moeders worden en zich inzetten voor een beter Colombia. Zoals Gods Woord in Spreuken 22:6 zegt: „Leer de jongen de eerste beginselen naar de eis zijns wegs; als hij ook oud zal geworden zijn, zal hij daarvan niet afwijken.
Na schooltijd komen veel kinderen in een leeg huis. Ze moeten op broertjes en zusjes passen of gaan de straat op, waar ze niet veel goeds leren, vertelt Missy. „Voor kinderen met een extreem moeilijke en gevaarlijke thuissituatie hebben we gelukkig een kindertehuis.
Missy maakt zich de meeste zorgen over de permanente oorlogssituatie in Colombia. „Daardoor trekken bijvoorbeeld elke dag gemiddeld vier gezinnen van het geterroriseerde platteland naar Bogotá. Deze gezinnen hebben verschrikkelijk veel ellende meegemaakt en zijn vervuld van haat en wantrouwen. De nood neemt dus alleen maar toe.

Waaruit bestaat voor u een gewone werkdag?
„Vooral met supervisie houd ik me bezig. Ervoor zorgen dat het werk in alle projecten door kan gaan. Contacten onderhouden met de leiders van de verschillende projecten, met de leerkrachten, met de andere werkers. Elk project is een wereld op zich, dat je aandacht vraagt, waarvoor je beslissingen moet nemen.

Lukt het u dan nog om tijd te vinden voor uw gezin?
„Die vraag kan mijn man beter beantwoorden. Carlos, heb ik nog tijd over voor mijn gezin? Carlos antwoordt kort maar duidelijk: „Yes. Missy: „Om tijd voor thuis over te kunnen hebben, moet ik wel goed mijn planning in de gaten houden. Het werk zou me helemaal kunnen opslorpen. Heel de dag en elk weekend zou ik eraan kunnen geven.

Hoe zijn de contacten met de autoriteiten in Colombia?
„De autoriteiten hebben, tot ons verdriet, laten merken dat ze totaal niet geïnteresseerd zijn in de vreselijke omstandigheden waarin veel van hun onderdanen leven. Ze werken ons weliswaar ook niet tegen en we kunnen ongestoord onze gang gaan, maar de zorg voor de noodlijdende kinderen van Bogotá is eigenlijk de verantwoordelijkheid van het stadsbestuur.
Van rijke medeburgers is ook geen hulp te verwachten. Schrijnend is de kloof tussen arm en rijk in Bogotá. Een paar procent van de bevolking is rijk en wordt rijker, de rest is arm en wordt armer. Tussen deze twee bevolkingsgroepen bestaat geen enkel contact.

Hoe ervaart u het om een paar weken in Nederland te zijn?
„Nederland is zo heel anders dan Colombia, zo ordelijk, zo prettig. We genieten van het land, maar vooral de contacten met de Nederlanders betekenen een geweldige ervaring voor ons. Nederland is ook veel veiliger. We konden rustig een boswandeling maken bij Paleis Het Loo, zonder bang te zijn dat er overal ontvoerders op de loer lagen. In Colombia zit je voortdurend in angst dat iemand je huis binnendringt of dat iets anders je overkomt. Ben je bang dat een van je kinderen wordt ontvoerd. We hebben twee dochters, Anne Carolina van acht en Valentina van anderhalf... Toen ik jarig was, kwamen alle medewerkers naar ons huis om mij een serenade te brengen. Maar ze zeiden ook: Missy, de muur rond jullie huis is te laag! Stel je voor dat iemand jullie huis binnendringt om een van je dochtertjes te ontvoeren.
Ga je met de auto weg, dan moet je allereerst de portieren op slot doen. Leg geen dingen zichtbaar in de auto. Wij hebben niet voor niets verstevigde autoruiten. Er worden zelfs babys uit autos geroofd.
Ondanks alles houdt Missy van Colombia. „Al kom ik uit Nieuw-Zeeland, toch voel ik me helemaal Colombiaanse.

Hoe is het met Stefania gegaan?
„Stefania is nu zes jaar, zit in groep 2 en is een lieftallig, gezond kind. In haar prachtige bruine ogen is een nieuwe glans gekomen. Ze vindt het geweldig fijn om naar school te gaan. Ze woont nog wel in dezelfde krottenwijk, in een kleine ruimte, maar haar ouders leiden nu een ander leven. Ze geloven nu in God en zien de toekomst met vertrouwen tegemoet. En de broertjes van Stefania gaan ook naar school.

Hulpprojecten
De hulpprojecten die Lindsay Christie in Bogotá had opgezet, werden na zijn overlijden geherstructureerd. Missys moeder Denise kwam aan het hoofd te staan van het Centro Christiano, dat het evangelisatieblad Desafio uitgeeft. Missy kreeg de leiding over de Corporación Centros Educativos Dios es Amor (Vereniging van Onderwijsinstellingen God is Liefde (CDA)), met ongeveer vijftig medewerkers. De CDA omvat verschillende projecten:
- Op drie scholen in verschillende wijken genieten bij elkaar zon 1700 kinderen christelijk onderwijs, voedsel en medische zorg. Daarnaast worden de kinderen èn hun ouders ook goede sociale vaardigheden bijgebracht. Elk kind wordt gesponsord via Woord en Daad. Eén school ligt in de wijk Calle del Cartucho, die zeer berucht is als laatste halte voor mensen die mislukt zijn in de maatschappij. Dagelijks komen hier schiet- en steekpartijen voor. Handel in vuilnis, prostitutie, drugshandel en criminaliteit zijn er de middelen van bestaan.
- Thuishulp (onderwijs en dergelijke) wordt geboden aan kinderen die te ver van school wonen.
- Een kindertehuis herbergt kinderen die thuis in echt onaanvaardbare omstandigheden zouden moeten leven.
- Het Technisch Trainings Programma in de wijk Las Cruces biedt jongeren én volwassenen de mogelijkheid om (vak)onderwijs te volgen, in de hoop dat ze daardoor op legale wijze in hun onderhoud zullen kunnen voorzien.
- Alle Colombianen die deelnemen aan een CDA-programma krijgen gezondheidszorg en -voorlichting van de Health Division, die wordt geleid door Missys echtgenoot Carlos.
- Vanuit een kliniek in de wijk Calle del Cartucho kunnen mensen voedsel, kleding, medische en tandheelkundige zorg ontvangen.
- Een instituut in de wijk Altos de Cazuca verleent gezondheidszorg.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen