VOOR onze Militairen

Het leven hier op aarde, bestaat uit een komen en een gaan. De Hollandsche dichter „De Genestet" spreekt hier ook over in een van zijn gedichten. Hij zegt: Daar is een tijd van komen, en daar is een tijd van gaan. Maar, zegt hij: „Hebt gij 't ook verstaan? "

Slechts enkele weken geleden vertrokken onze jongens naar Indië, en ziet, thans staan weer nieuwe, weer andere jongens klaar om hun plaatsen in de karzernes in te nemen.

Het „komen" en het „gaan" spreekt in de militaire wereld op 't oogenblik wel heel sterk. Maar de vraag komt tot ons allen: „Hebt ge 't ook verstaan?"

Ook de Prediker spreekt ervan, wanneer hij zegt: „Er is een tijd om geboren te worden, en een tijd om te sterven, dus een tijd van komen en van gaan. De tijd is aangebroken dat weer veel jongemannen de burgermaatschappij zijn uitgegaan en hebben hun intrede gedaan in de militaire maatschappij.

Jongens, hoe zijn jullie nu de burgermaatschappij uitgegaan?

Ouders, hoe heeft U Uw kinderen laten vertrekken? Dat zijn twee belangrijke vragen, waar we zoo maar niet overheen mogen stappen. Staat daar eens even bij stil.

De zuigkracht der wereld is groot en de verleiding niet minder. De zonde steekt hoe langer hoe meer de kop op. Veelal is de zonde geen zonde meer. Vele ouders hebben dan ook met vreeze in hun hart, hun zoon zien vertrekken. Maar ouders, hebt ge ook gebeden met Uw zoon, toen hij vertrok? Of is Uw zoon met een handdruk, ik wil aannemen, met ernstige waarschuwingen, maar meer ook niet de deur uitgegaan? Wat zijn we dan toch te kort geschoten in onze ouderplicht. Ik weet wel ouders, dat we van 's morgens tot 's avonds druk in de weer zijn om alles in te pakken voor ons kind de deur uitgaat. Het koffertje wordt reeds dagen van te voren gepakt opdat we toch maar niets zouden vergeten. Doch samen met onzen jongen het aangezicht des Heeren zoeken in den gebede, of het Hem behagen mocht, de Leidsman en Beschermer van ons kind te willen zijn, dat vergeten we toch zoo gemakkelijk. Ja, zult ge zeggen, maar daar is genade voor noodig. Wat is dat een doorzichtige verdediging, waar we ons denken achter te kunnen verschuilen. Neen, ouders, te kort schieten we in onze roeping ten opzichte van onze kinderen. Is het dan wonder, dat sommige jongelingen onze voetsporen niet meer drukken? Laten we toch eens eerlijk bekennen, dat ook wij als ouders hieraan een groote schuld hebben.

En jullie, jongens, hoe ben je vertrokken? Jullie zijn in een rechten weg vertrokken. Het Vaderland heeft je diensten noodig. Nu is er alleen zegen te verwachten in dien rechten weg als je de gunst en hulp alleen van Hem verwacht. Wanneer je dit artikel leest, dan ben je misschien al in 's Koningsrok. Dan heb je den eersten nacht op den stroozak al achter den rug. Die eerste nacht op dien stroozak vergeet je nooit. Weet je waarom niet? Je was verwijderd van hen, die U lief en dierbaar zijn. Je hebt een indruk gehad, dat je moest leeren op eigen beenen te staan.

Zoo op dien stroozak dan wordt de soldaat zich zelf. Dan komen veel dingen uit de jeugd weer voor den geest. Dat uurtje op den stroozak is geen verloren uurtje. Veel wordt door den soldaat daar overdacht. Daar is hij, zooals hij werkelijk is. Dat is nuttig jongens, dat we na de beslommeringen eens rustig met ons zelf gaan praten. O, wat een gedachten gaan er dan door ons hoofd. Beoefen dit maar veel jongens, want het heeft een groot nut. Daar neemt men soms besluiten om groote zonden, die we hebben bedreven na te laten. Dan zullen jullie dikwijls beschaamd zijn jongens, omdat je genomen besluiten, zoo spoedig vergeten waren. Weet je hoe dat komt? Omdat we ons zelf zoo overschatten en veel besluiten nemen in eigen kracht. Hoe ben je naar je stroozak gegaan. Net als thuis? Heb je, zoo als je thuis deed, het aangezicht des Heeren gezocht? Of had je daar geen vrijmoedigheid voor. De wereld wel hoor, die komt vrij en frank voor haar koning uit. Wat zijn we toch dikwijls bang, dat ze ons voor „fijnen" zullen houden. Ik wil jullie waarschuwen jongens. Ik weet het uit ervaring. De eerste dagen zijn beslissend voor je geheelen diensttijd. Houdt hiermede rekening. Dit geldt in 't bijzonder ook voor het kiezen van je vriend. Wees daar zeer voorzichtig mee. Blijkt later dat onze keus foutief is geweest, dan heeft men veelal niet meer den moed om hem vaarwel te zeggen. Waakt voor dat eerste stapje. Heeft men dat verkeerd gezet, dan kost het dubbele inspanning om terug te keeren. Vergeet bij al Uw handelingen Uw moeder niet, maar wat meer is, bedenk dat we te doen hebben met een alwetend en alziend God. Zijn oogen doorloopen de gansche aarde en daar is niets verborgen voor Zijn aangezicht. Schrijf dikwijls naar huis, dan blijft de geestelijke band aan je huis levendig. Zorg dat je bij de thuiskomst een ieder recht in de oogen kunt zien. Gedraag je fatsoenlijk en betoon in een waardige houding dat je de uniform met ere draagt. Bedenk dat een ieder, zonder dat je 't merkt op je let. Wees een goed kameraad. Verzuim Uw plichten niet, want eens zal God van ons allen, over al onze daden, rekenschap vragen.

Tenslotte één vraag nog. Schrijf me eens. Geef dan je naam, adres en Legernummer aan mij op. Heb je moeilijkheden, schrijf mij, en ik beloof je, ik zal trachten je te helpen. Vreest God, eert den Koning.

KRIJGSMAN.

Brieven bestemd voor Krijgsman als volgt adresseeren: Redactie „Daniël", Heereweg 294, Lisse.

In de linkerbovenhoek envelop zetten: Bestemd voor Krijgsman.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen