PERSSCHOUW

De functie der belijdenis

In De Gereformeerde Kerk gaat Ds Groenewoud in op enkele opmerkingen, die de Persschouwer gemaakt heeft in verband met enkele artikelen van zijn hand over de plaats en functie van de belijdenis in de kerkorde. Hij schrijft dan o.a.:

Ik herinner me een conferentie van vertegenwoordigers van verschillende „richtingsorganisaties", met o.a. enigen dergenen, die de nieuwe kerkorde hebben opgesteld.

Op deze conferentie werd de vraag om strikter binding aan de belijdenis der kerk, namens de commissie voor de kerkorde beantwoord met de nadrukkelijke verklaring, dat de binding aan de belijdenis zo strikt en zo nauw mogelijk is.

Nu is het waar, dat sommigen de bewoordingen van de kerkorde zo uitleggen, dat van deze binding niet veel overblijft. Daarop heb ik in m'n artikelen ook gewezen. Het is echter m'n vaste overtuiging, dat ze daarmee de bedoeling van de opstellers der kerkorde geweld aandoen en ook tegen de geest en de letter van de kerkorde ingaan.

Nu kan men twee dingen doen. Men kan trachten een andere formulering ingevoerd te krijgen, die niet voor tweeërlei uitleg vatbaar is. Dan moet men in de kerkordelijke weg voorstellen daartoe indienen. Het is helemaal niet zo, dat deze kerkorde eeuwig onveranderlijk blijft. Ze moet levend, beweeglijk, dus veranderlijk blijven en met de kerk meegroeien. Dat is ook kenmerkend voor de oude kerkenordeningen.

Men kan echter ook, aleer men de strijd aanbindt tegen bepalingen van de kerkorde, zich bemoeien met de ontwikkeling van het leven der kerk zelf.

Er zal een ogenblik komen, waarop de Synode de belofte die de bepalingen der kerkorde inhouden, moet inlossen. Dan zal blijken, of het haar ernst is met het: , , De kerk weert al wat haar belijden weerspreekt". Met andere woorden: De nieuwe kerkorde stelt de kerk onvermijdelijk vroeg of laat voor de beslissing inzake de belijdenis.

Dit is echter niet alleen een kwestie van de kerkorde, maar ook van het leven der kerk zelf.

Wat de bewoordingen van de bepalingen der kerkorde waard zijn. zal eerst in de practijk blijken en het is vrij nutteloos, daarover steeds weer beschouwingen te geven. Men bereikt daarmee zo weinig. De kerkorde moet het kerkelijk leven dienen. Het gaat om dat leven der kerk en niet om de kerkordelijke bepalingen. De klachten over de leer, over de inhoud der prediking, zijn niet van de lucht. Laat men dan bij de kerkelijke organen deze zaak aanhangig maken en een klacht indienen over een prediking, die tegen Schrift en belijdenis ingaat.

Het is een wonderlijke zaak in onze kerk. Vrijzinnigen hebben allerlei bezwaren tegen de belijdenisgeschriften. Ze maken deze bezwaren bekend in boeken, tijdschriften, onderlinge discussies; maar stellen ze niet, in de vorm van een gravamen, kerkelijk aan de orde.

Aan de andere kant zijn er tegen de prediking en leer van tal van predikanten bezwaren — en het valt niet te ontkennen, dat nog steeds gepreekt en geleerd wordt allerlei, dat in strijd is met het Bijbelse Evangelie. Men klaagt er over — maar denkt er niet aan, deze dingen in de kerkelijke weg aan de orde te stellen. Hier moeten we uit komen. We moeten kerkelijk Ieren denken en handelen.

Anders zal niet de kerkorde met haar, naar velen menen dubbelzinnige, formuleringen, maar de onkerkelijke handelwijze, het verzuim om de dingen in de weg die de kerkorde wijst, aan de orde te stellen, de oorzaak zijn dat de leer die in strijd is met Schrift en belijdenis gehandhaafd blijft.

Bovendien, veel meer effect heeft de beïnvloeding van het kerkelijk leven. Het valt me steeds weer op, dat degenen di het zo ijverig opnemen voor Schrift en belijdenis en voor een meer strenge bepaling van de band aan de belijdenis in artikelen der kerkorde, — juist hierop zo weinig nadruk leggen en hieraan nauwelijks toekomen.

Deze opmerkingen van Ds Groenewoud zijn belangrijk, maar de ervaring leert, dat er in de praktijk niet zo erg veel mee te beginnen is. Waarom verwierp de generale synode het amendement van de Gereformeerde Bond, die in artikel X van de Kerkorde wilde lezen: „overeenstemming met de belijdenis der kerk"? In elk geval is de Persschouwer het eens met Ds G., dat de toestand waarin de kerk nu verkeert een noodtoestand is. Maar is de kerkelijke weg, waar Ds G. voor pleit, wel begaanbaar? Het ware vanzelfsprekend te proberen. Hoewel de Persschouwer vreest dat de klager met een kluitje in 't riet gestuurd zal worden, omdat de kerk voor dergelijke beslissingen nog niet rijp is enz. Laten we alleen maar eens bedenken hoe het gaat met de zaak Ds Loos.

Bovendien: wie moeten in leerkwesties een beslissing nemen? Mannen, die gebonden zijn aan de belijdenis der kerk? Van een dergelijke binding heeft men niet willen weten. Zelfs van leden van de Confessionele Vereniging horen en lezen we zaken, die toch moeilijk beschouwd kunnen worden , , in overeenstemming met de belijdenis der kerk". Prof. Severijn heeft er pas nog aan herinnerd hoe de grondslag van de Confessionele Vereniging bestaat in de Drie Formulieren van Enigheid, omdat zij overeenkomen met de Heilige Schrift. Aanvaarden alle vooraanstaande leden van de Confessionele Vereniging die grondslag nog? Uit verschillende uitlatingen zou men het tegendeel kunnen opmaken. Dat maakt alles zoveel moeilijker. De kerk moet terugkeren tot waarachtige gehoorzaamheid aan de Heilige Schrift als Gods Woord. En de kerk moet weren alles wat met haar belijdenis in strijd komt. We hebben nodig reformatie door de Heilige Geest. De reorganisatie had uit die reformatie moeten voorkomen. Dan zou het ook in de kerk anders zijn geworden. Overigens is het de taak van alle gereformeerde belijders om de gereformeerde beginselen in de kerk uit te dragen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen