“Dankzij Genesis 3 heb jij je werk”

Het beeld van de dierenarts - want zo heet dat tegenwoordig - die van een kalvende koe naar een paard met een zeer been rijdt, blijkt niet helemaal te kloppen. “60 tot 70 procent van de tijd is al van tevoren gepland; die besteed ik aan ‘consultancy’. Dan bespreek ik bijvoorbeeld met een boer welke voeding hij de dieren in zijn bedrijf geeft en wat er verbeterd kan worden. Natuurlijk loop ik ook wel visites bij een zieke koe of een ziek paard, maar minder dan vroeger. En dan blijven er de leuke dingen als een verlossing en een keizersnee; daarvan doe ik er zo’n honderd per jaar, vaak ’s avonds en ’s nachts, ja.”

Echo
“Voor zieke dieren kunnen wij alles doen wat voor mensen in een ziekenhuis gedaan wordt. Ik stel de diagnose, neem bloed af, schrijf medicijnen voor, geef een injectie en laat wat medicijnen achter bij de boer. Ook kan ik een echo maken met de apparatuur die ik in de auto heb of een röntgenfoto in de praktijk. En ik opereer zelf; maagoperaties bij koeien komen bijvoorbeeld best vaak voor: zo’n zes keer per week in onze praktijk. Dat doen we, net als een keizersnee, met lokale verdoving. Het dier vindt dat niet altijd leuk. Dat is dus fysiek best stevig werk en niet ongevaarlijk. Voor veel boerenbedrijven functioneren wij echter meer als consultant dan als dokter die de dieren ‘beter maakt’. Het gaat veelal om miljoenenbedrijven; die bellen mij niet omdat één dier ziek is, maar omdat de productie omhoog moet. Een ziek dier is alleen een indicatie voor een probleem in het bedrijf. Als er teveel vet in het vlees zit of de kippen leggen te weinig eieren, haalt de boer de dierenarts erbij. Ik geef hem adviezen over klimaat, huisvesting en voeding: de melkfabriek wil bepaalde gehaltes van suiker, vet en eiwit in de melk en ik adviseer bijvoorbeeld welk voer je daarvoor moet geven.” In de praktijk merkt de dierenarts dat mens en dier steeds meer gelijkgesteld worden. Dieren worden ‘verhumaniseerd’. “Toen ik nog veel gezelschapsdieren behandelde, heb ik meegemaakt dat mensen op het moment dat ik hun hond liet inslapen uit de Bijbel gingen lezen of iets zeiden als: ‘We zien elkaar straks weer.’ Alsof het dier een ziel heeft.”

Dieren als voedsel
Inmiddels is Gert van der Heiden rundvee- en varkensspecialist en richt hij zich op landbouwhuis - dieren. Daar wordt, volgens de Partij voor de Dieren, juist veel te weinig waarde aan een dierenleven en aan dierenwelzijn gehecht. De dierenarts zet dit in een ander kader. “In de landbouw praten we over dieren die gehouden worden voor consumptie, als voedsel voor de mens. Ik geloof dat het dier ons na de zondeval tot voedsel gegeven is. Dat gaat ontegenzeglijk gepaard met dierenleed. Mijn vader zei bij mijn afstuderen: ‘Dankzij Genesis 3 heb jij je werk.’ Aan de ene kant geniet ik heel erg van wat de goede God ons in Zijn schepping gegeven heeft, maar de consequentie is wel dat dieren in gevangenschap leven en geslacht worden. Dat is onze schuld en wij hebben dan ook de verantwoordelijkheid om dat voor de dieren dragelijk te maken.
 
Aan de ketting
Er gebeuren in de veehouderij dingen die principieel onverantwoord zijn. Dieren zijn naar hun aard geschapen. Je mag je wel afvragen in hoeverre dieren naar hun aard kunnen functioneren die met afgekapte snaveltjes of staarten in kleine hokjes in de intensieve veehouderij leven. Toch hebben verreweg de meeste veehouders echt hart voor hun dieren. Een ‘groot’ bedrijf wil ook niet altijd zeggen dat de dieren onnatuurlijk leven. Die ene koe met horens die bij opa in het ‘achterhuus’ de hele winter aan de ketting staat, wordt veel meer beperkt in haar natuurlijke gedrag dan de kudde die met vijfhonderd in een mega-stal gehouden wordt: die koeien hebben meer ruimte en afleiding, hebben een eigen ligplek en doen alles met elkaar. Beeldvorming doet ook een hoop.” Na het gesprek worden er foto’s gemaakt op een zorgboerderij in de buurt. Daar zijn jonge geitjes zijn waar de deelnemers voor mogen zorgen. Bij aankomst wordt gemeld dat één geitje er niet goed uitziet. “Wat heb je hem gegeven? Baytril? Dat is altijd goed.” Als Van der Heiden het hok binnenstapt, springen de geitjes tegen hem op. Behalve dat ene: helemaal overstrekt kan het niet op zijn pootjes staan. “Nekkramp,” concludeert de dierenarts. Hij haalt een medicijn achter uit de auto en laat twee spuitjes achter. “Geef hem die ook maar.” In de auto legt hij uit: “Nee, die redt het vast niet en dat weet die man ook wel. Of je moet het beestje ‘intensive care’ geven en in huis nemen. Áls het daar al door zou komen, is het spastisch. Dan dient het zijn doel ook niet meer.” Is dat niet wreed? “Tja, ik zie de hele dag niet anders.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen