UIT DE HOOGTE.

meditatie

„Totdat over ons uitgegoten worde de Geest uit de hoogte; dan zal de woestijn tot een vruchtbaar veld worden, en het vruchtbare veld zal voor een woud geacht worden." (Jes. 32 : 15.)

Jesaja heeft niet alleen geprofeteerd van de komst van Christus, maar ook van de uitstorting des Heiligen Gee^tes. Die Geest zou vanuit de hoogte worden uitgegoten. Maar dan moest Christus ook eerst zijn opgevaren in de hoogte. Niet alleen heeft Jesaja dus geprofeteerd van de komst van Christus, maar ook van Zijn vernedering en de daarop volgende verhoging.

De hemelvaart des Middelaars mocht deze week door ons worden herdacht. Van welk een grote betekenis is die hemelvaart ! Zonder die hemelvaart zou het Middelaarswerk niet volkomen zijn geweest. Die Middelaar moest de kerk niet alleen verlossen uit de kaken der hel, maar ook terugbrengen in Gods gemeenschap. De hemel die door de zonde voor de mens is toegesloten, moest door Hem worden ontsloten. Op de noodzakelijkheid van Zijn hemelvaart heeft Hij Zijn discipelen dan ook reeds gewezen toen Hij nog met hen op aarde was. Hij sprak over het verlaten van de wereld en over Zijn heengaan tot de Vader. De discipelen hebben dit niet verstaan, zomin als zij het begrepen als Hij tot hen sprak over de noodzakelijkheid van Zijn lijden en sterven. Als Hij echter opgevaren is naar de hemel, heeft een onuitsprekelijke bHjdschap hun ziel vervuld. Met grote blijdschap keerden zij weder naar Jeruzalem.

Te Jeruzalem zouden ze worden aangedaan met kracht uit de hoogte. Dat heeft dé Middelaar hun voorzegd. En te Jeruzalem zijn ze dan ook eendrachtiglijk bijeen geweest, volhardende in het bidden en smeken. Als de dag van het Pinksterfeest vervuld zou zijn, zou daar te Jeruzalem over hen uitgegoten worden de Geest uit de hoogte.

„Totdat over ons uitgegoten worde de Geest uit de hoogte". Daar wachtte het dus op. Maar zoals uit bovenstaande tekst blijkt, is dat Oud-Testamentisch al voorzegd. Het ene heilsfeit is onafscheidenlijk aan het andere verbonden. De Heilige Geest kon niet komen zolang Christus niet verheerlijkt was. Wel waren Zijn werkingen er ook al in de tijd van het Oude Testament, maar dan toch ook reeds als vrucht van wat de Middelaar in de volheid des tijds zou gaan doen. Nooit kan in een van God afgevallen mens die Geest intrek nemen buiten Christus' Middelaarswerk om. Spreken we over een duur verworven Geest, dan doen we daarmee niet te kort aan de Godheid van die Persoon, maar bedoelen we daarmee dat die Geest nooit zaHgmakend kan werken in het hart des zondaars buiten dat werk dat Christus ten goede van Zijn kerk heeft gedaan. De uitstorting des Geestes is daar dus vrucht van en steunt daar dus op.

Noodzakelijk was daarom het werk van de Middelaar in Zijn diepe vernedering in het vrijkopen van Zijn kerk met de prijs van Zijn dierbaar bloed en noodzakelijk was dan ook de verhoging van de Middelaar, eerst in Zijn opstanding en daarna in' Zijn hemelvaart. Hoe duidelijk was dit alles toch Oud-Testamentisch al voorzegd, maar hoe verborgen was dit toch nog voor de discipelen. Hij mocht van hen niet spreken over Zijn naderend lijden en sterven. En als Hij na Zijn opstanding Zich aan hen heeft geopenbaard en ze op Zijn hemelvaart heeft voorbereid, hebben ze toch nog gedacht dat Hij nu in deze tijd aan Israël het Koninkrijk wederop zou richten.

Het blijkt daaruit toch zo duidelijk hoe de heilsfeiten betekenis voor ons moeten krijgen. Deze week mochten we dus het feit van Christus' hemelvaart herdenken. „Die nedergedaald is, is Dezelve ook. Die opgevaren is ver boven al de hemelen, opdat Hij aUe dingen vervullen zou". Ef. 4 : 10. Christus is vanuit de hoogte neergedaald. De hemel die door de zonde toegesloten is, heeft zich daarin reeds geopend. De herders in Efratha's velden hielden de nachtwacht over hun Tcudde. Op het onverwachts werd de hemel geopend en een engel des Heeren stond bij hen en de heerHjkheid des Heeren omscheen hen. De blijde boodschap werd hun gebracht van Christus' geboorte. Waar de gelovigen van de oude dag met zulk een groot verlangen naar hadden uitgezien, was gebeurd. De hemelen waren gescheurd en de bergen vloten weg, want de Zoon van God was Zoon des mensen geworden en was alzo nedergekomen in de aanneming van de menselijke natuur uit een nederige maagd.

Christus moest de menselijke natuur aannemen en in die menselijke natuur het offer voor de zonden brengen. En daarna moest Hij die menselijke natuur de hemel inbrengen. Zo moest Hij betonen Immanuël te zijn: God met ons. De hemelvaart van de Middelaar zegt ons hoe een van God afgevallen mens weer in Gods ge-, meenschap wordt hersteld. We moeten teruggebracht worden in die staat waar we uitgevallen zijn.

Alleen voor een mens die de scheiding tussen God en zijn ziel eens recht heeft gezien en heeft leren betreuren, kan Christus' hemelvaart betekenis krijgen. Die heeft onder een gesloten hemel over de wereld gegaan. Er ruiste voor hem langs de wolken geen liefelijke Naam. Een vertoornd God hield vanuit de hemel het glinsterend zwaard van Zijn gerechtigheid tegen hem uitgestrekt. Heeft zulk een mens niet geroepen naar de hemel ? Ja, die heeft vanuit de diepte van zijn ellende zijn smekingen opgezonden naar omhoog. Het heeft aan geen pogingen ontbroken om bij zichzelf vandaan langs een ladder van eigen werk tot God op te klimmen. Maar er is toch ook een ogenblik gekomen waarin hij als de tollenaar van verre staande, zijn ogen niet meer heeft durven opheffen naar de hemel. Toen zag hij niet anders dan de afgrond onder zich geopend. De hel was de plaats die hem wachtte. Voor een mens die de hel voor zich geopend heeft gezien, kan het alleen maar een eeuwig wonder worden, als de hemel voor hem ontsloten wordt. Dat is vrucht van Christus' hemelvaart. Omdat er een Middelaar is. Die uit de hemel is neergedaald en hier op aarde Zijn werk heeft gedaan en daarna is opgevaren naar de hemel, kan de hemel opengaan voor een heiwaardig zondaar. Dan mag Jacob te Bethel een ladder zien die hemel en aarde met elkaar verbindt. Alleen over die ladder heen kan God hem Zijn belofte schenken. Dan wordt die plaats voor Jacob een huis Gods, een poort des hemels. Zalige tijd voor de ziel, als na de verschrikkingen der hel, de zoete vruchten van het hemels Kanaan worden gesmaakt. Dat zijn de druiven van Eskol. Dan gaat het op het beloofde land aan. Maar met het genieten van de druiven van Eskol is men nog niet in het beloofde land. Hier begint de woestijnreis pas goed. God zal Zijn volk lokken en daarna in de woestijn brengen. Men zal moeten weten wat ertoe nodig is geweest om God met de zondaar te verzoenen en de zondaar weer in Zijn gemeenschap terug te brengen. Daar moest de Middelaar als de grote Hogepriester voor door de doodsjordaan. Ja, Hij moest nederdalen ter hel. Bij Christus ging de hellevaart aan de hemelvaart vooraf. Bij de discipelen is er aan het aanschouwen van Christus' hemelvaart dan ook heel wat voorafgegaan. Buiten Golgotha om zijn ze niet op de Olijfberg gekomen. Als het zwaard van Gods

gerechtigheid tegen de Herder is ontwaakt, zijn de schapen verstrooid. Zo waren ze schapen zonder Herder. Het recht moest worden voldaan. Het recht van God moest ons leven afsnijden buiten Christus, om door een Goddelijke inplanting in Christus het leven in Hem te kunnen vinden. Zo leren we Hem kermen in de kracht van Zijn opstanding. God is verzoend door het volbrachte faorgwerk. Hij wil en kan van boven het verzoendeksel tot Zijn gunstgenoten van vrede spreken. Dat predikt ons Zijn opstanding. Maar Zijn hemelvaart predikt ons veel meer. Niet alleen is God verzoend, maar Hij herstelt de zondaar in Zijn gunst. Zo gaat het Vaderhuis open voor een verloren zoon. Christus heeft dat Vaderhuis door Zijn hemelvaart geopend. Hij heeft Zijn kerk bij de Vader teruggebracht. O volheerlijk feit!

Dat zo de betekenis van Christus' hemelvaart door ons mocht worden verstaan! Dan zal dezelfde blijdschap als bij de discipelen ook in onze harten te vinden zijn. Maar dan komt er ook plaats voor een recht verstaan van de betekenis van het Pinksterfeit. In een volgende meditatie hopen we aan de hand van bovenstaande tekst in verband met het dan door ons te herdenken Pinksterfeit u daarbij te bepalen. De Geest is door een ten hemel gevaren Middelaar vanuit de hoogte uitgestort. Die Geest hebben we zo nodig. We missen Hem van nature. Wat zijn we dan toch arm ! We zijn nog enkel vleselijk en kunnen niet anders dan aardse dingen bedenken. En zo gaat het met ons op de eeuwige rampzaligheid aan. O, dat onze blinde zielsogen er voor opengingen ! Nu wordt het ons nog gepredikt dat er een ten hemel gevaren Middelaar is. Hij doet vanuit de hemel nog Zijn werk in het zaligen van zondaars. Zijn pijlen zijn scherp van Zijn boog en treffen in het hart van 's Konings vijanden. Maar die scherpe pijlen moeten ertoe dienen om plaats te maken voor het omhangen met de gestikte Idederen van Zijn gerechtigheid. In die gestikte klederen zal Jezus' duur gekochte bruid tot de Koning worden geleid. Dat zal wat zijn, als de hemel dan voor haar geopend wordt en ze dan zal mogen ingaan in des Konings paleis. Dat is het vooruitzicht voor de kerk, dat Christus' hemelvaart ontsluit. O dat onze harten hemelwaarts verheven werden, om te bedenken de dingen die boven zijn en niet die op de aarde zijn. „Indien gij dan met Christus opgewekt zijt, zo zoekt de diagen die boven zijn, waar Christus is, zittende ter rechterhand Gods". Daartoe mocht ook onze verzuchting zijn, dat die Geest uit de hoogte Zijn werk in ons zal doen, want door Zijn kracht alleen zoeken we wat boven is en niet wat op de aarde is. Christus moest er voor naar de hemel opvaren, om die Geest vanuit de hemel te kunnen nederzenden, zoals we de volgende keer hopen te herdenken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen