Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Welk mes het diepste snijdt

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Welk mes het diepste snijdt

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

In Gereformeerd Weekblad no. 44, 72e jaargang, van 6 november 1971 kwam een artikel onder dit opschrift voor van Ds. J. van Sliedregt te Bilthoven. Deze predikant schrijft het volgende:

Onlangs viel na de preek de opmerking, dat de Christusprediking de scherpste prediking is. Hierop kwam echter kritiek. Er werd tegenover gesteld, dat die prediking het scherpst is, die de mens in zijn totale verlorenheid en verdorvenheid stelt: in zijn breuk met God in het paradijs. We hebben toch in Adam Gods deugden geschonden en zijn zijn beeld kwijt geraakt. Zo zal het recht voorstellen van onze dood- en doemstaat, waarin de mens in het paradijs door moedwillige ongehoorzaamheid zich gestort heeft, de scherpste prediking zijn.

Hierop werd weer van de andere kant gereageerd met de opmerking, dat de rechte Christusprediking (en die werd natuurlijk bedoeld) dit alles in zich bevat en met zich meebrengt. Ja, dat zij daarmee begint, en dat niet zou geweten worden hoe ooit Christus waarlijk gepredikt zou kunnen worden zonder dat.

Toch behield de tegenspreker bezwaren en aarzelingen.

Na zo’n gesprek ga je daarover later nog eens wat nadenken. En dan wordt je zo’n reaktie toch ook wel weer duidelijk. Een bepaald misverstand speelde in het gesprek een rol. En, zoals dat vaak het geval is, dan wordt doorgeredeneerd en gedacht in eigen straatje. Ieder heeft zijn eigen gedachten over en voorstelling van het onderhavige onderwerp. En als de een er wat anders onder verstaat dan de nader, heb je het misverstand en het langs elkaar heenpraten.

Zeker is dat het geval met een woord als „Christusprediking”. Want juist ten opzichte van de inhoud daarvan is heel wat verschil van opvatting.

Ik dacht, dat het begrijpelijk is, dat op de opmerking dat de Christusprediking de scherpste prediking is gereageerd werd met te wijzen op Gen. 1 en 3 en dan op deze wijze, dat er een tegenstelling in gesteld werd. Begrijpelijk, omdat er nog al wat prediking van Christus is, waarin schepping en diepe val en verlorenheid niet op de juiste schriftuurlijke wijze zijn opgenomen en funktioneren. Dan wordt in een dergelijke prediking niet genoegzaam uitgegaan van en rekening gehouden met de schending van Gods deugden in de afval van Hem en het radikale van de breuk en de verlorenheid, waarin de mens is weggezonken. Zijn doodstaat wordt dan niet genoegzaam ontdekt; zijn vijandschap niet open gelegd.

Het gevolg daarvan is dan weer, dat de prediking brengt in een sfeer die remonstrants aandoet. Ik zeg het voorzichtig en ga er van uit, dat men deze bedoeling niet heeft. Maar toch komt het bij de gemeente aan in de „doet dat”-sfeer. En de preek laat dan vaak een indruk achter van vlak te zijn geweest. Wie van harde woorden houdt zegt dan: „stenen voor brood”. Hoewel deze beoordeling in zijn radikaliteit ten onrechte is, moet toch toegegeven worden dat er een gemis in was. We moeten eerlijk zijn. „Ik moet dit en dat” heeft de boventoon gekregen. En daarmee is eigenlijk het Evangelie van vrije genade toch niet overgekomen.

En waarom niet? — Eenvoudig, omdat de preek niet ontdekkend en ontledigend was. De zondaar werd niet in zijn dodelijke vijandschap en verlorenheid aan de kaak gesteld; hij werd niet tot op zijn botten doorlicht en hem werden niet de kleren van eigengerechtigheid en hoogmoed afgenomen. Het gaat er niet om, dat steeds weer volgens hetzelfde procédé en naar hetzelfde patroon deze zaken in elke preek aan de orde gesteld worden.

maar dat ze in het geheel levend funktioneren. Ik weet ook wel, dat er zijn die elke preek veroordelen, waarin niet hun bepaalde woorden en wendingen voorkomen. Maar deze lieden camoufleren daarmee meestal alleen maar hun eigen geestelijke armoede, hun gebrek aan zelfkennis en zoeken van het Koninkrijk Gods.

Dit artikel werd u aangeboden door: Bewaar het Pand

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 24 augustus 1972

Bewaar het pand | 4 Pagina's

Welk mes het diepste snijdt

Bekijk de hele uitgave van donderdag 24 augustus 1972

Bewaar het pand | 4 Pagina's