Briefwisseling met mijn jonge vrienden en vriendinnen

Beste vrienden en vriendinnen!

Dat valt me nu erg uit de hand, dat ik tweemaal aan een brief begin en het nu voor de derde maal probeer. De Redactie van , , Daniël" heeft gevraagd enigszins regelmatig aan de jonge mannen te schrijven. Aan dat verzoek heb ik geen weerstand kunnen bieden, omdat ik van jonge mensen houd en omdat voorts al wat de belangen der Gereformeerde Gemeenten kan dienen mijn belangstelling heeft. Als je in die gemeenten bent geboren en getogen, heb je ze lief met alle gebreken die er zijn. Zo is 't althans met mij. Hiervan zal ik nu niet meer zeggen, want het is niet de bedoeling over mijzelf te schrijven. Al zal dat soms niet te vermijden zijn.

Daar zit 'm nu de moeilijkheid, ik behoor tot dat soort mensen, dat zeer verbaasd is zijn geschrijf ooit gedrukt te zien. Wie had dat kunnen denken? Het zij zo. Niemand stelle zijn verwachting op een mens, want dat loopt altijd fout uit.

Een schuilnaam kies ik maar niet, de hoofdredacteur iveet wel wie ik ben. Wilt gij er een briefwisseling van maken, mij best. Alles blijft stipt onder ons, U schrijft dan maar naar Ds V er hagen in Kampen. Die zendt de brieven wel aan mij door. En ik zal ze met belangstelling lezen.

Eigenaardige schrijverij! Een brief aan allen; aan velen, van wie ik er maar weinigen reen. Als ik mijn fantasie laat werken, zie ik V op verschillende plaatsen door heel het land. Misschien in Friesland op een „State, " of in Amsterdam, in de kamer 3 hoog-achter, of in de Zuidhollandse of Zeeuivse polder in zo'n knus achterhuisje, waar bij 't vallen van de avond het petroleumstel zo gezellig warmte en schijnsel verspreidt. Ja, daar kan 't ook goed zijn, want het geluk en de tevredenheid huizen vaak in kleine woninkjes. En vooral in onze dagen is er zo schreeuwend behoefte aan een rustplaatsje voor onze opgejaagde geest, aan een gezellig huiselijk leven. Want er gaat heel ivat kapot in deze vreselijke tijd. En wat is het dan bij vader en moeder thuis toch goed en wat is de jeugd een heerlijke tijd! De ouderen — laat ik dat verklappen — zouden wel weer eens jong willen zijn, en ja, daar heb je het nu dat komt er dan bij , als we dan toch in die jonge tijd God gevreesd hadden en dan héél dat leven Hem gewijd.... O, dan gaat er wat om!

Dan onze soldaten. Ook al weer een genre apart.

Maar ik zie nog meer. Achter de jongelingen zie ik de jongedoehterenschaar, zusjes of verloofden. Zij mogen ook medelezen, als zij willen. Misschien is er voor haar ook een woordje bij.

En dan is er nog een groep, die vermelding verdient, dat zijn de zieken onder ons. Ja, dat is óók 'n ding als je daar lang ziek ligt. Soms thuis, soms in ziekenhuis of sanatorium. Als er zoveel vrees en onzekerheid is of als er veel verwachtingen de bodem ingeslagen worden. Of soms — en (laar zou je alleen al een hele brief aan wijden — van de rand des grafs teruggeroepen tot het Leven, dat zo zoet is. En tot die wei-aangename tijd als ons oor de boodschap» hoort: laat U zaligen, laat U met God verzoenen! O, Heere, nu wil ik voortaan U alleen maar leven. O, dan wordt het: gezegende tegenspoed, ook al in de jonge jaren.

Voor ditmaal genoeg. Hartelijk gegroet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen