Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Joodse symboliek en wij

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Joodse symboliek en wij

Is ons huis aan de Heere gewijd? Dat bereiken we niet met het ophangen van allerlei teksten, al kunnen die een uitdrukking zijn van onze levenshouding.

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

De mezoeza is een tekstkokertje dat volgens traditioneel Joods gebruik op deurposten wordt aangebracht. De Joodse huizen hebben allemaal zo’n tekstkokertje. Je vindt ze ook in Joodse hotels. Op de deurpost van elke kamer prijkt een mezoeza.

De mezoeza
Mezoeza’s zijn er in verschillende vormen en uitvoeringen. Als souvenirs uit Israël zijn ze zeer gewild. Ze zijn er van glas, van hout, van zilver, van koper, Eenvoudige mezoeza’s tot exemplaren die de Joodse kunstnijverheid voortbrengt. Waar komt dit Joodse gebruik vandaan? Men baseert dit op Deuteronomium 6. Daar lezen we in de verzen 4-9: ‘Hoor, Israël, de HEERE, onze God is een enig HEERE. Zo zult gij den HEERE uw God liefhebben, met uw ganse hart en met uw ganse ziel en met al uw vermogen. En deze woorden die ik u heden gebied, zullen in uw hart zijn. En gij zult ze uw kinderen in scherpen en daarvan spreken, als gij in uw huis zit en als gij op den weg gaat, en als gij nederligt en als gij opstaat. Ook zult gij ze tot een teken binden op uw hand, en zij zullen u tot voorhoofdspanselen zijn tussen uw ogen. En gij zult ze op de posten van uw huis en aan uw poorten schrijven’. In Deuteronomium 11:18 tot en met 20 vinden we bijna precies hetzelfde. Ook dat Schriftgedeelte eindigt met: ‘En schrijf ze op de posten van uw huis en aan uw poorten’. Men schrijft echter deze woorden niet regelrecht op de deurposten, maar men schrijft de beide stukjes tekst op perkament. Natuurlijk in het Hebreeuws. Dit zo beschreven stukje perkament wordt nu opgerold of losjes opgevouwen zodanig dat als het wordt afgerold men direct het begin van de tekst onder ogen krijgt. En in het Hebreeuws begint de tekst rechts. Zo opgerold of opgevouwen, wordt het in een busje of kokertje gedaan. Gewoonlijk heeft dit omhulsel een opening, een luikje, waardoorheen de rugzijde van het perkament zichtbaar is. Op die rugzijde staat het woord ‘Sjaddai’ dat Almachtige betekent. Als dat niet het geval is, dan staat in ieder geval de beginletter van Sjaddai de ‘sjin’ op de zichtbare voorkant. Die lijkt een beetje op onze letter W. Aan de bovenkant van het perkament worden enige letters geschreven die moeten corresponderen met de letters aan de voorkant. Waar aan de voorkant de eerste letter van het Hebreeuwse alfabet, de ‘alef’ staat, staat aan de buitenkant de tweede letter, de ‘beth’, en zo vervolgens. Het busje met de mezoeza er in wordt nu met een paar spijkertjes of schroefjes aan de deurpost bevestigd. Aan de rechterkant als je binnenkomt. Op ooghoogte, enigszins schuin. Het aanbrengen ervan gaat gepaard met het uitspreken van een lofzegging: Baruch atah adonai eloheinu melech ha'olam asher kid'shanu b'mitzvotav v'tzivanu likbo'a m'zuzah. Gezegend zijt gij, Heere onze God, Koning van het heelal, die ons heiligde met zijn mitzvot (613 geboden) en ons de mezoeza op de deurposten liet schrijven. De tekstwoorden van de mezoeza zijn voor een orthodoxe Jood van grote betekenis. Hij spreekt ermee zijn belijdenis uit dat God de deuren van Israël bewaakt. Dat hij zijn huis aan God wijdt en het tot een tempel maakt. In dit huis is de vader priester die samen met zijn vrouw en kinderen aan elke handeling een heilig karakter geeft. ‘Hoor Israel, de HEERE onze God is een enig HEERE’. Zijn geloofsbelijdenis. Het is opvallend dat de synagoge geen mezoeza bezit. De reden hiervan is dat de synagoge een gewijd Godshuis is en derhalve niet het heilige teken van de mezoeza behoeft. Veel Joden hebben de gewoonte de mezoeza bij het binnentreden en verlaten van het huis te kussen. Meestal doet men dit door de hand te kussen en deze op de mezoeza te drukken. In de Talmoed staat: wie de mezoeza aan zijn deurpost heeft, zal niet gemakkelijk zondigen.

En wij?
Zou onze woning zich onderscheiden van andere? Nu ja, eigenlijk onderscheidt ons huis zich in niets van alle andere woningen. Er wonen immers zondaren! Daar kan een mezoeza geen verandering in brengen. Voor veel Joden is het ook uitsluitend ritueel. Toch zit er een prachtige symboliek in, die ons iets te zeggen heeft. Je huis wijden en heiligen, afzonderen. Er telkens bij stil staan dat de geboden des Heeren niet in een kokertje moeten zitten, maar dat die ons gehele leven moeten doortrekken. Ze moeten in de koker van ons hart zitten.

Is ons huis aan de Heere gewijd? Dat bereiken we niet met het ophangen van allerlei teksten, al kunnen die een uitdrukking zijn van onze levenshouding. Dat aan de Heere gewijd zijn komt veelmeer tot uitdrukking uit de wijze waarop we binnen ons huis leven. Hoe we omgaan met het Woord van God, hoe we omgaan met elkaar, hoe we omgaan met de moderne media, in het bijzonder met internet. Het gaat om de vraag of ons huis een plaats is waar de liefde tot de dienst des Heeren tot uitdrukking komt. Of de vreze Gods ons huiselijk en gezinsleven stempelen. Of we in dat huis een binnenkamer hebben, waar we onze noden en zorgen de Heere bekend maken. We heiligen ons huis niet door een mezoeza te kussen of aan te raken, maar door de wereld buiten de deur te houden en de wacht te betrekken bij de deurposten van ons huis. Om te wandelen naar Gods inzettingen. Die inzettingen heeft de Heere ons in Zijn Woord gegeven. Zijn heilige wet. Om die te onderhouden. Niet om er de hemel mee te verdienen, maar omdat de Heere het zo waard is gediend te worden. Wie de mezoeza aan zijn deurpost heeft, zal niet gemakkelijk zondigen. Dat zal waar zijn daar waar de geboden des Heeren niet opgerold in een kokertje zitten, maar leven in het hart. Daarom: wie de liefdewet des Heeren in zijn hart heeft, zal niet gemakkelijk zondigen.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 17 juni 2010

De Saambinder | 16 Pagina's

Joodse symboliek en wij

Bekijk de hele uitgave van donderdag 17 juni 2010

De Saambinder | 16 Pagina's