Gevolgen van kanker vaak wel te bestrijden

Mevrouw A, een 75-jarige weduwe, levert een ongelijke strijd tegen een borsttumor. De tumor is uitgezaaid naar het kleine bekken en geeft haar een zeurende pijn. Ook worden beide benen dikker omdat ze worden afgekneld. Mevrouw werd uit het ziekenhuis ontslagen en had veel last van benauwdheid; ze wenste eigenlijk niet verder te leven. Ze had een mooi leven gehad en voor haar hoefde het zo niet meer. Nu is benauwdheid een niet te onderschatten last. Voor de behandeling is het noodzakelijk te weten wat de meest waarschijnlijke oorzaak is van de kortademigheid. Nu kan dat komen doordat de longen uitzaaiingen bevatten van de borsttumor e.d., je kunt echter ook benauwd zijn door angst. Vaak is het uiteraard een combinatie van vele factoren. Er werd gestart met een antidepressivum, een middel om somberheid te verlichten en tevens angst te remmen en er werd een lage dosering morfine gegeven. De verandering is opmerkelijk. Mevrouw zegt dat het allemaal zo anders voelt. Niet dat ze meer kan, maar voor haar beleving is het anders.

Ander karakter
Meneer B, een man van begin vijftig rijdt met zijn auto tegen een boom. Dit was het eerste symptoom van een hersentumor waar meneer inmiddels aan is gestorven. In de loop van enkele weken waren allerlei onderzoeken gedaan en werd er besloten tot operatie. De neurochirurg vertelde tegen de famihe dat de tumor in een gebied van de hersenen zat wat eigenlijk niets deed. Niets bleek minder waar Na bijgekomen te zijn uit de operatie bleek meneer B een totaal ander karakter te hebben. In plaats van opgeruimd was hij een stille teruggetrokken man geworden. Tevens had hij moeite met het vinden van bepaalde woorden. Als zijn vrouw wilde praten over de ziekte hield hij de boot af Dit gaf natuurlijk veel verdriet en spanningen. Voor mevrouw B was het heel verhelderend te weten dat de veranderingen door de operatie kwamen en dat het niet praten over de ziekte niet het gevolg was van pure onwil. Na ook nog epilepsie ontwikkeld te hebben overleed meneer na enkele dagen in een soort van coma gelegen te hebben.

Verstopping
Meneer C is een zestiger met een kanker uitgaande van de prostaat. Hij heeft overal uitzaaiingen in de botten en het lopen gaat moeilijk omdat een gedeelte van het ruggemerg afgekneld is. Hij heeft een urinekatheter omdat de beheersing van de blaasspier ook was aangedaan. De pijn is goed te behandelen door nu en dan een pijnlijke plek te bestralen. Tevens wordt er morfine gebruikt. Opvallend bij gebruik van morfine is dat de stoelgang zo in de war raakt. Nu is het nodig een voldoende hoeveelheid laxeermiddel voor te schrijven, maar soms loop je achter de feiten aan. Zit iemand eenmaal verstopt dan is het vrij moeilijk de ontlasting weer op gang te brengen. Een van de basisprincipes is van onderen te beginnen. Dit kan door clysma's. Een clysma is niets meer of minder dan een vloeistof die een prikkelende werking op de darm heeft, of een verzachtende werking op de ontlasting. Het meest simpele clysma is een hoeveelheid handwarm water langzaam van achteren in de darm laten lopen, zodat je de harde ontlasting als het ware wegspoelt; letterlijk stukje bij beetje.

Maag vol vocht
Patiënt D is een jonge vrouw met een kanker uitgaande van de eierstokken. Deze kanker geeft vaak een afsluiting van de darmen. Mevrouw is getrouwd en heeft geen kinderen. Onze hulp werd ingeroepen omdat ze last had van hik die sinds enkele dagen vrijwel continu aanhield. Tevens was ze misselijk en braakte grote hoeveelheden. Bij onderzoek bleek dat de maag vol zat met vocht, wel een anderhalve liter Hierdoor werd het middenrif geprikkeld tot samentrekken, om als het ware de inhoud van de maag naar de darmen af te voeren. Dit was echter niet mogelijk doordat de darm vrijwel geheel afgesloten was door de tumor. Tijdelijk bracht het medicijn dexamethason uitkomst. Hierdoor is het vaak mogelijk om wat van het vocht af te drijven dat rond een tumor kan zitten. De darmpassage kwam weer op gang, de hik verdween, net als de misselijkheid en het braken. Mensen met kanker zijn mensen zoals u en ik, met een heden, verleden, ook met een toekomst. Deze zal veelal wel zeer sterk beïnvloed worden door het aanwezig zijn van de ingrijpende gevolgen van de ziekte. Aan die gevolgen is gelukkig vaak wat te doen, zodat het lijden nog enigszins draaglijk gemaakt kan worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen