Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De recessie is voorbij, maar de vele werklozen hebben daar weinig aan

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De recessie is voorbij, maar de vele werklozen hebben daar weinig aan

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

't Is officieel! De langste en ernstigste recessie sinds de Grote Crisis van de jaren dertig is over. „ We hebben de laatste zes maanden gestadige economische groei waargenomen, en we menen te mogen concluderen dat de recessie voorbij is", zo meldt het Canadese bureau voor de Statistiek. Maar voor de anderhalf miljoen werklozen in het land is het te vroeg om te juichen.
Canada's economische crisis, die in het voorjaar van 1990 begon, heeft sporen nagelaten die in vele gevallen niet meer uit te wissen zijn. Ruim een half miljoen banen is in tiaeejaar verloren gegaan. Het hardst getroffen is Ontario, waar meer dan 250.000 mensen werkloos raakten. Tientallen fabrieken moesten hun deuren sluiten, terwijl ook in de witte-boordenbanensector en de gezondheidszorg honderden werknemers op straat kwamen te staan. Bedrijven die kans zagen om het hoofd boven water te houden, zien zich alsnog genoodzaakt om personeel te ontslaan. „Zeker, de produktiviteit neemt weer toe", aldus de president van eengrote bank in Toronto. „Maar de hele economie bevindt zich in een structuurverandering. Zowel overheids- als particuliere bedrijven en instellingen hebben maar één keus: meer produceren met minder mensen. Het overgrote deel van de banen die verloren zijn gegaan, komt niet meer terug."

Wie zijn baan verliest, krijgt voor een jaar een werkloosheidsuitkering van 60 procent. Daarna is er "Welfare", een uitkering die voedsel-, kleding- en huisvestingskosten dekt. Meer dan een op tien inwoners in Ontario is inmiddels op Welfare aangewezen. In Toronto en omgeving alleen al leven 100.000gezinnen uitsluitendvan sociale bijstand. Ook het aantal persoonlijkefaillissementen bereikte vorig jaar een record:gemiddeld tweeduizend mensen per maand moesten zich bankroet laten verklaren. „Ikprobeer moed te houden", zegt een man in Scarborough, die nu al anderhalf jaar werkloos in. „Ik weet dat de Heere niemand een kruis oplegt dat te zwaar is. Maar 't is zo moeilijk. Dat we ons huis waarschijnlijk moeten verkopen, is het ergste niet. Dat we niet elke dag vlees op tafel hebhen is ook geen onoverkomelijk probleem. Maar dat we nu misschien de kinderen van de christelijke school moeten halen, vinden we zo erg. Ik moet er niet aan denken, maar 't wordt elke maand moeilijker om vierhonderd dollar over te houden. Misschien dat we moeten proberen om naar een kleinere stad, of een dorp te gaan, waar de huizen minder duur zijn. Maar dan moet m 'n vrouTa haar baan opzeggen, en hoe het zonder haar salaris moet, weet ik helemaal niet.

Niet alleen de financiële consequenties maken werkloosheid tot een hard gelag. „ Wij hebben tot nu toe de eindjes nog aan elkaar weten te knopen", verzucht een buurvrouw. „Ik heb een zeer winstgevend dagverbliffaan huis, en betaal daar de helft van de hypotheek van. De kinderen zitten op de openbare school, dus daar hebben wegeen kosten aan. Maar mijn grootste probleem is dat ik mijn man heb zien veranderen van een opgeiaekte, zelfverzekerde manager, tot een uitgebluste, neerslachtige echtgenoot, die niets van mij en de kinderen velen kan.
Hij heeft werkelijk alles geprobeerd, en geen baan is hem te min, maar er is eenvoudig geen werk. Vorig jaar was hij nog een paar uur per dag bezig om de kranten na te pluizen voor advertenties, maar het aanbod wordt kleiner en kleiner. Hij heeft tientallen bedrijven aangeschreven, maar het enige wat hij eraan overgehouden heeft is een stapel teleurstellende brieven. Als een bedrijf geïnteresseerd is, word je gebeld voor een sollicitatiegesprek, maar een brief betekent altijd afwijzing. Natuurlijk neem ik m 'n man niets kwalijk. Hij heeft het zo verschrikkelijk moeilijk. Maar soms vraag ik me af hoe lang we dit als gezin nog vol kunnen houden."

Ook in ons eigen gezin hebben we de recessie gevoeld, liet is deze week precies twee jaar geleden datMaher met het nieuws thuiskwam dat zijn baan bij de bank verleden tijd was. Hij had het zelf al weken aan zien komen, maar wat was het een slag om het zwart op wit te zien staan. Gelukkig vond hij binnen een paar weken tijdelijk werk, dat uitliep op eenjaarcontract. Tijvee maanden voor het contract afliep, vond hij een vaste baan. Wat waren we dankbaar en gelukkig! Hij werkt nu alweer bijna eenjaar in het Toronto Hospital, en ook al kampt het ziekenhuis met enorme organisatorische problemen vanwege bezuinigingen en inkrimpingen, wij zijn nog elke dag dankbaar dat hij deze betrekking heeft mogen vinden. Maher is lange dagen van huis, maar vergeleken bij een verplichte vakantie zijn tien-urige werkdagen een luxe! i< />

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 24 maart 1993

Terdege | 80 Pagina's

De recessie is voorbij, maar de vele werklozen hebben daar weinig aan

Bekijk de hele uitgave van woensdag 24 maart 1993

Terdege | 80 Pagina's