Een begeerte die vervuld wordt II

Nu willen vele mensen die zielen tot geloof aanzetten. Ge moet maar geloven, zeggen deze onderwijzers. De Heere heeft toch opening van Zijn Woord gegeven? De Heere heeft toch de belofte gegeven? Het is toch waar geweest, dat u Gods recht een ogenblik lief kreeg? Maar Gods oprechte volk moet in deze weg zuchten: „Och, dat ik het nog eens mocht geloven". Zij moeten het inleven: „De uitgestelde hoop krenkt het hart".

O zuchtende zielen, het was toch waar, dat gij een ogenblik hoop had, dat gij de vergeving der zonde deelachtig mocht worden. Gij mocht het zo vast geloven. Gij hebt het licht van Gods genade in Christus mogen zien en geloven. Het was toen zo waar. Maar het wordt steeds onmogelijker, het wordt steeds groter wonder als het ooit zal gebeuren. Onze kanttekenaren van de Statenbijbel zeggen er o.a. dit van aangaande onze tekst: „hoop voor de zaak die gehoopt wordt". Wat zijn dat toch voor doorgezakte mensen, die onderscheiding maken tussen een geopenbaarde en een geschonken Jezus? Waarom toch in onze verlichte tijd zulk een wonderlijk systeem naar voren gebracht?

Het is de leer van Gods Woord. Wees toch voorzichtig, ga niet mee met de vijanden van de onderwerpelijke prediking. De mens wil bedrogen worden. Laten wij het eens nagaan. Elke wedergeborene is een erfgenaam krachtens zijn geestelijke geboorte. Ja nogmaals, een erfgenaam van de bediening, wat de Heere Jezus heeft volbracht voor Zijn volk. Dat ligt aan Gods zijde eeuwig vast. Maar nu blijft de verzekering in de toepassende daad van het volbrachte werk van de Heere Jezus ook een Godsdaad. Velen van Gods kinderen moeten deze verzekering missen. O, „de uitgestelde hoop krenkt het hart", is hun beleving. Met een geopende schuld gaan ze over de aarde. Och, werd het eens waarlijk gemis! Wat moet er plaats hebben? Zij moeten de dood in; zij moeten waarlijk afgesneden worden om in de bewustheid met God verzoend te worden. Dat is hun gemis! Velen springen er overheen; anderen willen het wegwerken, ja zelfs verachtelijk stellen. Hun ogen zijn opengegaan voor een betere oplossing. Wij vragen ons af: hoe is het mogelijk, dat er mensen gevonden worden, die de rechtvaardigmaking willen doen opkomen uit de vrucht van het geloof? Berust de uitspraak niet bij de Rechter? Er zal toch een richterlijke vrijspraak des Vaders moeten zijn, om tot de vrede met God te komen.

Ja zuchtende zielen, het wordt steeds onmogelijker, en gij wordt steeds armer. Eerder mocht gij nog wel eens spreken, maar nu gaat gij zwijgende uw weg. Geen grond meer in uw ervaringen. En de eeuwigheid is aanstaande. Maar wat een rijkdom, wij lezen voor dezulken ons tekst­ woord: „maar de begeerte die komt, is een boom des levens".

Dit is geen begeerte-van de natuurlijke mens. Het is niet te beschrijven, de ellendige staat van het schepsel. Wat is zo erg? Wij zien en geloven niet dat wij verloren liggen.' Nooit zullen wij God zoeken. Wat is daarvan de oorzaak? Wij zijn in Adams breuk van God afgevallen en de duivel toegevallen. Onze begeerte is naar de hel! Wij zullen eerder met onze hand de sterren kunnen aanraken, dan een ware begeerte doen opkomen uit onze ziel tot God.

Ja, het is waar, in onze tekst wordt gesproken van een begeerte. De wortel van deze begeerte ligt in de eeuwigheid. Niet in de mens, maar in het welbehagen Gods. Js? vóór de grondlegging der wereld in Gods soevereine liefde tot verheerlijking van Zijn deugden. God had begeerte om Zijn rechtvaardigheid en barmhartigheid te verheerlijken in schepselen. Neen, niet in alle schepselen, maar in Zijn uitverkoren kerk. O, soevereine begeerte des Vaders! Ja, zij zullen komen, van eeuwigheid door God begeerd, en ze krijgen op de aarde een begeerte omdat God het wil. Daartoe zal de Heere in de tijd de mens bearbeiden. In de gewone weg overtuigt de Heere de zondaar eerst van zijn dadelijke zonden. Ze gaan dan zuchten tot God en krijgen een begeerte om God te dienen.

Maar het wordt in de praktijk steeds onmogelijker. Toch krijgen ze een begeerte om op rechtsgronden met God in gemeenschap te komen. Ze willen eerlijk zalig worden. U ook? „Maar de begeerte, die komt, is een boom des levens". Dat wil zeggen: de vervulde begeerte doet ons gelukkig zijn. En hoe wordt deze begeerte vervuld? Het gaat hier over een volk, dat geen vreemdeling is van de genade Gods. De vervulling is enkel mogelijk in Christus. Weer dat eenzijdige, dat onwederstandelijke, de Heere moet het Zelf doen, ook bij de voortgang. Het leven wordt een stervend leven, en toch, wel eens begeerte gehad. Zo veel liefde ontvangen. Wij mochten jaloers zijn op degenen, die niet alleen voor het recht Gods zijn ingevallen, maar ook onder het recht Gods de vervulling door God met God ontvangen hebben in Christus. De begeerte dat Gods deugden worden grootgemaakt. Dan wordt het waar: „Als een appelboom onder de bomen des wouds, zo is mijn Liefste onder de zonen". Maar dat is alleen in Christus. Want in zichzelf moet die ziel met al haar hoop en begeerte de eeuwige dood inwachten. Alle gronden ontvallen, de hel wordt geopend, maar dan het wonder: Christus komt tussenbeide. Hij is de Weg, de Waarheid en het Leven. Alleen in Christus, Die op grond van Zijn voldoening vrijspraak eist, wordt de zondaar door God de Vader vrijgesproken, en God de Heilige Geest geeft de zondaar daarvan kennis en verzegelt zijn rechtvaardigmaking. Wat moesten wij toch uitzien naar die noodzakelijke daad van God om met God verzoend te worden. Het is thans zo veel: „de kinderen zijn tot aan de geboorte gekomen, en er is geen kracht om te baren". Ja, er is nog een rijkere weldaad, namelijk de aanneming tot kinderen. Deze weldaad is van de rechtvaardigmaking onderscheiden, daar het een Vaderlijke daad is, hoewel geheel op de rechtvaardigmaking rustend. Verzegeld door de Heilige Geest gaat Gods volk daar een drieenig God bewonderen.

Toch kan het hier nog zo donker zijn. Ze blijven in zichzelf arm en ellendig en hebben niets; de ambtelijke bediening van Christus is steeds meer nodig. Ze worden onbekeerd. Wat een wonder als ze er ooit komen! Is deze leer niet te eenzijdig? Neen, dat is laster, de mens blijft verantwoordelijk voor God. Om eigen schuld gaat de mens verloren. O onbekeerde medereiziger, de roeping komt hog tot u. Onderzoek u eens, want buiten deze ware hoop is er geen verwachting. Nog zijt gij in het heden der genade. Haast u om uws levens wil. De waarlijk bekommerde kerk krijgt Gods recht lief. Dat wordt hun begeerte. Vraag maar veel om ontdekkend licht, opdat meer en meer drukke de noodzakelijkheid van geborgen te zijn in Christus. Hij is de enige grond.

Gods bevestigde volk leeft het in, dat het een wonder is als ze één goede gedachte van God hebben. Hoe komt dat? Omdat de mens zo veel met zichzelf zit.Omdat wij zelf zo vaak aan het woord zijn. Eenmaal zullen zij hun wens verkrijgen. Om zonder zonde in volmaaktheid de Heere te mogen grootmaken. Dan zal hun blijdschap ten hoogsten toppunt stijgen. Dan zal in volle omvang worden verstaan: „de begeerte, die komt, is een boom des levens".

Sioux Center

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen