Japanners in China

De Japanse studenten Semba en Atsu-shi kijken na drie weken China enigzins verwilderd, maar nog steeds onwennig uit hun ogen. Met hun zware rugzakken waar losse souvenirpakjes aan bungelen, wringen ze zich moeizaam door de overvolle wagon naar hun ligplaats. Hun spijkerbroek hebben ze al die tijd niet gewassen, maar dat stoort hen nauwelijks. Het is ook zo'n gedoe als je op reis bent, vinden ze, en zeker in dit land. Ze hebben al een heleboel plaatsen bezocht en heel wat gezien. Het was allemaal 'heel erg interessant' en hun vrienden in Tokio hebben ze straks dan ook veel te vertellen.

Geen witte rijst
Over het eten in China zijn ze niet zo te spreken. „De rijst is hier helemaal niet echt schoon en wit, zoals het hoort." Ook de omgang met de inwoners van dit land vonden ze af en toe wel moeilijk. Semba wijst op één van de pakketjes, die hij behoedzaam op het bagagerek heeft weggestopt. In Xian ontmoetten ze iemand wiens vriend hen schilderijen te koop aanbood. „Alleen voor jullie, zo goedkoop. Slechts 800 yuan. Omdat jullie ook mijn vrienden zijn", had hij gezegd.

Met een zuur gezicht vertelt Semba: „Eerst waren we heel blij met zo'n buitenkans, maar inmiddels zijn we tot de conclusie gekomen dat hij ons gewoon bedrogen heeft. Ik hoop maar dat mijn vriendin ze erg mooi vindt, maar ook daar ben ik inmiddels ook niet meer zo gerust op."

Berglandschap
Nu willen ze het beroemde berglandschap van Guilin nog zien en dan vliegen ze terug. Gelukkig hebben ze al een ticket, want het geld begint aardig op te raken. En voor die tijd moet Semba ook nog zien te stoppen met roken. Een gewoonte die hij hier heeft aangeleerd. „Dat komt", legt hij uit, „omdat Chinese mannen je steeds weer sigaretten in handen drukken. Je moet gewoon wel meeroken. Je kunt niet blijven weigeren. Ik niet tenminste. Dat staat zo onbeleefd. Maar nu ben ik er helaas aan verslaafd geraakt. Ik rook al een pakje per dag. Mijn ouders zouden het zeker niet goedkeuren." Hij heeft nog enkele dagen respijt. Met volle teugen genieten hij en Atsu-shi van het wonderlijke droomlandschap van Guilin.

Boottocht
We maken een boottochtje over de Li-rivier zoals miljoenen toeristen vóór ons. Al vele eeuwen hebben de door erosie uitgevreten karst-bergen tot de verbeelding gesproken. De inwoners varen er wel bij, zeker nu een stijgend aantal buitenlandse toeristen dit oord in hun reisroute opnemen. De kleine dorpjes in de omgeving zijn helemaal ingesteld op rugzakkers, die de dure stadshotels mijden, maar geen dag zonder hun muesli-ontbijt, kaaspannekoeken, toast en oploskoffie kunnen. Ze worden op hun wenken bediend.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen