DE Bijbelse Geschiedenis. 322

Antwoorden 371 t.m. 380

371. Als hier gezegd vy^ordt: een grote vrouw, wordt daarmee bedoeld: een voorname, aanzienlijke vrouw.

372. Er staat opgetekend dat het verblijf van de profeet bestond uit een kleine opperkamer, een eenvoudig vertrekje. Het meubilair wordt eveneens genoemd: bed, tafel, stoel en kandelaar. Geschikt voor de man Gods om er te kunnen rusten van de vermoeienissen, alsmede gepast om zich te kunnen afzonderen voor het gebed en enige noodzakelijke bezigheden te kunnen verrichten, zoals schrijven en lezen.

373. Haar gezegde: Ik woon in het midden mijns volks betekend: ik heb vrede en vriendschap met het volk, waaronder ik woon, wij streven naar geen bevordering en hebben ook geen klachten. Er is geen reden om de koning of de krijgsoverste voor ons lastig te vallen.

374. Lieg tegen uwe dienstmaagd niet, zei de vrouw. Ze bedoelde: Wek geen ijdele verlange, ns in mij op naar iets, wat niet vervuld kan worden. We lezen niet dat Eliza haar bezwaren weerlegde. Hij gaf het in Gods handen en vertrok.

375. De jongen is overleden aan de gevolgen van een zonnesteek. Het hoofd wordt in 't Oosten zorgvuldig gedekt met een doek, maar dit kind heeft wellicht spelende in het blote hoofd gelopen, niet denkende aan het gevaar.

376. Het is geen nieuwe maan of sabbat, wierp de vader van het kind zijn vrouw tegen toen zij zich gereed maakte om de profeet te bezoeken. Dit duidt er op dat zij op deze feestdagen met andere godvruchtige mensen opging om de godsdienstoefeningen bij te wonen.

In die dagen bestond de sabbatsheiliging blijkbaar niet in thuiszitten en niets doen, maar was zij ook al in overeenstemming met de verklaring die de catechismus geeft van het vierde gebod, namelijk dat ik, inzonderheid op de sabbat, dat is, op de rustdag, tot de gemeente Gods naarstiglijk kome, om Gods woord te horen, de sacramenten te gebruiken. God den Heere openlijk aan te roepen en den armen christelijke handreiking te doen.

377. Neen. Eliza wist van tevoren niet wat er gebeurd was. Toen hij de vrouw zag begreep hij wel dat er een ernstig ongeval had plaatsgevonden. Vandaar dat hij Gehazi haar tegemoetzond om nauwkeurig en belangstellend te vragen: Is het wel met u ? is het wel met uw man ? is het wel met uw kind ? Het was hem niet geopenbaard wie van hen iets overkomen was. Daardoor kreeg de vrouw gelegenheid haar nood aan de man Gods bekend te maken. Nood leert bidden, zegt een spreekwoord. En hoewel dit strikt genomen niet waar is (alleen de Geest leert bidden) wil de Heere toch de noodtoestanden wel eens gebruiken om Zijn volk op de rechte plaats (dat is aan Zijn voeten) te brengen.

378. Het niet groeten was geen gebrek aan beleefdheid maar had ten doel geen tijd verloren te laten gaan. De begroetingen duren in het Oosten zeer lang en eindigen soms met een maaltijd. Eliza kende Gehazi en voorzag wellicht dat zijn dienaar tegen ieder'die hij ontmoette omstandig het ongeval zou hebben verteld. En de profeet wilde dat zijn knecht de hem opgedragen taak biddende zou doen en daarom gaf hij bevel dat hij tot zichzelf zou inkeren, zonder afleiding van de aandacht door gesprekken met mensen.

379. De staf van de man Gods moest op het kind gelegd worden ten teken dat Gods wonderkracht nodig was om-het kind levend te doen worden. Verder was het een teken dat de Heere beslag gelegd had op het stoffelijk overschot van het knaapje. Maar het bleek dat deze symbolische handeling vruchteloos was zonder het gebed van de profeet. De Heere Jezus kon doden opwekken door slechts één woord te spreken, maar hier keerde het leven pas terug na ernstige worstelingen en vurige gebeden. Eliza ging in, zo lezen we, en sloot de deur achter hen beiden toe, en bad tot den Heere. Niet op eenmaal kwam het leven terug, maar als het ware trapsgewijze. Hij klom op en legde zich neder op het kind .. . daarna kwam hij weder en wandelde in het huis eens herwaarts en eens derwaarts. Zo worstelde de profeet aanhoudend aan de troon der genade tot de levensadem was teruggekeerd: eerst werd het kind warm, daarna niesde het zevenmaal en eindelijk deed het zijn ogen open.

380. Het zal wel uit nieuwsgierigheid geweest zijn dat Joram naar de wonderen van Eliza informeerde. Nergens geeft hij blijk van een ware behoefte om het werk Gods te mogen verstaan. Meer dan eens had hij de profeet al ontmoet en daarom was het feitelijk schande dat hij inlichtingen moest vragen aan Gehazi. Hij had alles kunnen weten indien hij zijn ogen maar niet moedwillig gesloten had voor de kracht Gods, die door de hand van Eliza geopenbaard was geworden. Vergeten is vaak ook een zonde. Bij Joram duidde het op verharding des harten tegenover al de bemoeienissen des Heeren.

In deze geschiedenis zien we ook weer een bevestiging van het woord van de Apostel: ... dezen wel een reuk des doods ten dode, maar genen een reuke des levens ten leven (2 Kor. 2 : 16).

Zo zal de heerlijkheid der vromen Op 't luisterijkst te voorschijn komen; Zo schenkt Gods goedheid hun begeren; Lof zij den Heer der heren.

Ps. 149 : 5.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen