Waarom wordt de mens een schepsel genoemd?

Ziel en lichaam

Om deze vraag te beantwoorden is het nuttig de hele genoemde tekst met de kanttekeningen te overwegen. We lezen: ‘En de HEERE God had de mens geformeerd uit het stof der aarde en in zijn neusgaten geblazen de adem des levens; alzo werd de mens tot een levende ziel’. Kanttekening 13 schrijft bij ‘geformeerd’ het volgende: ‘Of: gebeeld, of gefatsoeneerd, te weten, gelijk een pottenbakker uit leem wat formeert; als Jesaja 459. Romeinen 9:20, 21. Versta dit ten aanzien van des mensen lichaam’. Maar vervolgens leggen ze uit bij ‘de adem des levens’ in kanttekening 15: ‘Dit is menselijkerwijs van God gesproken, en wijst ons aan dat de ziel des mensen niet is geschapen uit enige voorgaande materie, gelijk de zielen der beesten, Genesis 1:20, 21, 24, maar uit niet, door Gods Geest, en van buiten de mens ingestort’.

In de Heilige Schrift lezen we dan aan het slot van vers 7: ‘alzo werd de mens tot een levende ziel’. Dan merken onze vaderen op (in de volgende kanttekening): ‘Dat is, tot een schepsel, dat met leven begiftigd is, bestaande uit een lichaam, en een redelijke, onsterfelijke ziel, makende tezamen de mens’. De klemtoon uit het slot van vers 7 op de mens als ‘een levende ziel’ zal wel de reden zijn dat de mens (bestaande uit ziel en lichaam) dan toch een schepsel wordt genoemd.

In onderscheid met de dieren is de ziel het kenmerkende van de mens, als pronkjuweel van Gods schepping. De evangelist Matthéüs schrijft deze woorden uit de mond van de Zaligmaker: ‘En vreest niet voor degenen die het lichaam doden en de ziel niet kunnen doden; maar vreest veelmeer Hem Die beide ziel en lichaam kan verderven in de hel’ (Matth. 10:28).

Lichaam en ziel

We haasten ons om het ook nog een keer om te draaien. Al is het waar dat de ziel (de levensadem) onuitsprekelijk van meer waarde is, dan het lichaam dat om onze zonde tot ‘stof’ zal wederkeren, toch mogen we het lichaam niet onderwaarderen! Opmerkelijk genoeg luidt het antwoord op de vraag naar de enige troost: ‘Dat ik met lichaam en ziel, beide in het leven en sterven, niet mijn, maar mijns getrouwe Zaligmakers Jezus Christus eigen ben, Die met Zijn dierbaar bloed voor al mijn zonden volkomenlijk betaald en mij uit alle heerschappij des duivels verlost heeft, en alzo bewaart, dat zonder de wil mijns hemelse Vaders geen haar van mijn hoofd vallen kan, ja ook, dat mij alle ding tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van het eeuwige leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt’.

De bruidskerk van Christus is gekocht naar ziel én lichaam. Lezer(es), verstaat u dat geheim? Daarvan spreken onze Dordtse Leerregels (III/IV, paragraaf 12): ‘En dit is die wedergeboorte, die vernieuwing nieuwe schepping, opwekking van de doden en levendmaking, waarvan zo heerlijk in de Schrift gesproken wordt, dewelke God zonder ons in ons werkt (…)’. Of om de woorden, geïnspireerd aan de apostel Paulus uit 2 Korinthe 5 vers 17 te gebruiken: ‘Zo dan, indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel; het oude is voorbijgegaan, zie, het is alles nieuw geworden’.

VRAAG?

Heb jij/hebt u ook een vraag? Mogelijke vragen over onderwerpen binnen de doelstelling van De Saambinder kun jij/kunt u mailen naar ds. B. Labee of hem per post toezenden (zie colofon). Er volgt -zo mogelijk- altijd een reactie.
Echter alleen als de redactie het waardevol acht voor de lezers, volgt een antwoord op jouw/uw vraag in een nummer van De Saambinder.
Graag wel wat geduld. Er liggen nog tientallen vragen op een reactie te wachten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen