VAN HET Zendingsveld

(4.)

De „duif" van Schotland I.

Patricius, dc apostel van Ierland, leidde Ierse jongelingen op tot zendelingen. De opvolgers van Patrick volgden dit voorbeeld. Een kwekeling van Finnian, één der voornaamste opvolgers van Ierlands apostel, was Columbus, waarover we nu het een en ander zullen horen.

Columba (betekent: duif) werd in 520 (521) geboren in Ierland, van vaders zijde uit een Iers vorstengeslacht, van moeders kant uit de Schotse adel. Zijn eigenlijke naam was Crinthan (wolf.) Als leerling van Finnian volgde hij in alles het voorbeeld van Patricius: er werden gemeenten gesticht, kerken en scholen gebouwd en door leer en leven werden de Ieren voor het Christendom gewonnen.

De Apostel Paulus schreef aan de Corinthiërs: „Zo dan, die meent te staan, zie toe, dat hij niet valle." Helaas, we moeten van Columba zeggen, dat hij een diepe val deed. Hij verloochende zijn mooie naam duif en betoonde zich een grimmige wolf. Hoe dat kwam? Een machtig Iers vorst, Diarmid genaamd, had één zijner onderdanen slecht behandeld. Columba vernam dit en als een getrouw leraar begaf hij zich naar de vorst om hem te bestraffen over zijn onrechtvaardigheid. Dat was een moedige daad van Columba.

Wat was echter thet resultaat? Diarmid wou niet in de schuld vallen, ja, wat erger is, hij behandelde de trouwe Columba met minachting. Dit kon Columba niet verkroppen. Woedend verliet hij de vorst en sprak tot zijn stamgenoten over de onheuse behandeling aan het hof van Diarmid, op een toon, die zeker niet paste in de mond van een Christen-leraar. Hij warmde zijn volksgenoten op en door de opzwepende taal kwam het zó ver, dat de mannen naar de wapens grepen om Diarmid te bestrijden. Hoe was Cohimba hier het goede spoor totaal bijster. Als weleer Mozes bij de Egyptenaar, ging Columba er ook maar op los slaan. Niets kon de woedende mannen meer stuiten. Een bloedige strijd ontbrandde. En wie overwonnen? Columba en de zijnen. Diarmid werd met grote verliezen verslagen. Maar nauwelijks waren de vijanden verdreven, of Columba werd getroffen. Niet met een pijl of een zwaard in het lichaam, maar zijn hart werd

ontroerd bij de aanblik van het verschrikkelijke slagveld met de vele doden en gewonden. Nu zag hij zijn grote dwaasheid en zijn schrikkelijke zonde. Met innig berouw sprak hij tot zijn volgelingen: „Deze dag zal mij een langdurige ballingschap bezorgen."

Columba kwam cmder het kerkelijk censuur. O, wat een berouw vervulde zijn hart. Hoe kon die zware overtreding verzoend worden? Hoe diep was hij gevallen! Ën dan een vreedzame duif! Radeloos wendde hij zich naar Finnian, zijn oude leermeester. Deze gaf Columba wel een vreemde raad, maar soms zijn enkele woorden maar - nodig om een grote uitwerking te hebben. Finnian sprak: „Waar zoveel ongelukkigen gedood en ter helle zijn gevaren, is het betamelijk, dat een gelijk aantal door uw voorbeeld nu naar de hemel worde getrokken." Deze woorden raakte Columba niet meer kwijt. Hij beschouwde ze als woorden door God zelf tot hem gesproken, om hem een aanwijzing te geven tot het kerstenen van heidense volken. Zijn hart werd brandende in hem van zendingsijver om arme mensen te gaan verkondigen de blijmare van het Evangelie. Zijn oog werd gevestigd op de Pieten en Schotten, inwoners van het tegenwoordige Schotland. Op 42-jarige leeftijd, in 563, stak hij met 12 metgezellen de zee over naar het eilandje Iona, een rotsig en onherbergzaam oord, aan de westkust van Schotland, ten zuiden van de Hebriden. Als dun stof zijn de 'eilanden langs die Schotse kust daar heen geworpen. Iona is nauwelijks op de kaart te vinden; het is slechts vier vierkante mijlen groot, een vrijwel boomloos, kaal plekje grond in de oceaan, klein in vergelijking bij Groot-Brittanië, dat reusachtige eiland er dicht bij.

In die tijd waren Engeland en Schotland nog onder de macht van het 'heidendom. Op Iona waren de Druïden (Keltische priesters) komen wonen, op dit vredige plekje, ver van het ruwe heidendom, dat in Schotland werd gevonden. De Druïden waren ook wel heidenen, maar de godsdienst die ze bedreven was verhevener en reiner dan die van het veelgodendom.

Iona werd het hoofdkwartier, van waaruit Columba met zijn „staf" de plannen ontwierp tot het toebrengen van het Christendom op de Britse eilanden.

De vorst der Pieten, van wie het eiland Iona was, ontving de mannen met groot wantrouwen, maar weldra liet hij zich dopen. Hij kreeg eerbied voor Columba, waarvan verhaald wordt, dat hij onbeschroomd was in het bestraffen der zonde, standvastig verdediger der beledigde deugd. „Hij vorderde de uiterste nauwgezetheid in het opvolgen zijner kloosterregels, en gaf daarvan ook zelf het voorbeeld; doch hij werd daarin niet gedreven door een geest, die in het lichamelijke en menselijke op zichzelve een kwaad zag, hij was ver van dit Farizeïsme, dat behagen schept in de mismaking des aangezichts. Zijn godvruchtigheid was boven alle bedenking." .

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen