Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Mara's zijn nodig in het leven

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Mara's zijn nodig in het leven

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

„ Toen kwamen zij te Mara; doch zij konden het water van Mara niet drinken,want het was bitter: daarom werd derzelver naam genoemd Mara.Exodus 15:23

Wat kan de stemming snel omslaan. Enkele dagen geleden stond Israël aan de oevers van de Rode Zee. Op een wonderlijke wijze waren ze uit het diensthuis van Egypte bevrijd. Ze konden droogvoets door de Schelfzee gaan, terwijl de vijand in hetzelfde water verdronk. Met eigen ogen hebben ze gezien welk een heerlijk God de Heere wel is. Ze hebben Hem groot gemaakt. We voelen het wel aan. Wanneer de Heere ons gebed verhoort dan stijgt de welgemeende dank op tot God, zeker wel wanneer het de Heere behaagde om Zijn Zoon aan ons te openbaren, zodat we het mogen belijden: „Ik weet, mijn Verlosser leeft." Dan verheugen we ons in de God van ons heil. Maar meestal duren zulke hoogtepunten niet zo lang. Want Israël is wel uit het diensthuis van de slavernij verlost, maar Kanaan is nog niet bereikt. En met het geestelijk Israël is dat niet anders. We moeten de woestijn in, met de ontberingen van het leven en de lusten van ons vlees, waardoor er zoveel onnodig wordt geklaagd. En in die woestijn handelt de Heere heel anders dan wij denken. Hij doet dingen die wij niet voorzien hebben. Want wie rekent er nu op dat God, Die zijn volk zo nabij was dat Hij de zee voor hen kliefde, hen nu drie dagen de wildernis in laat gaan, zonder een druppel water. Je zou toch veel eerder verwachten dat Hij hen van alle gemakken zou voorzien om hen zo snel mogelijk aan te laten komen in het beloofde land. Maar het lijkt erop alsof God hen overlaat aan hun lot. Het kost Hem geen enkele moeite om zijn volk te verkwikken, maar er komt geen druppel regen. Ze moeten drie dagen voort zonder water en zo worden ze verzocht.

God leidt de zijnen op een weg, die vlees en bloed nooit zouden kiezen. Zo wil Hij hen leren dat de woestijn hun thuis niet is. Dat ligt aan de overzijde van de Jordaan. Daarom laat God hen drie dagen verder trekken door de kale zandwoestijn. Spoedig raakt het meegebrachte water op en ze beginnen dorst te krijgen. Maar dan komt er verandering. Ze vinden water en het ingezonken gemoed klaart weer op. Maar het water is niet te drinken, want het is Mara, bitter. Ze hadden er zo naar uitgezien en verlangd en nu het is gekomen valt het zo bitter tegen. Zo kan het in ons leven zijn. Er treedt een verandering op in de omstandigheden waaronder we verkeren en we verwachten dat er nu wel verlichting komt, maar alles blijft hetzelfde als voorheen. Die Mara's kunnen zo bitter zijn dat u zegt: Ik kan het niet meer aan. En toch is ook hier dezelfde God, Die ook hier voor de zijnen zal zorgen. Hij heeft het zo gewild. Hij bepaalt Israël bij zijn hulpeloosheid opdat het zou leren om alleen van de genade van boven te leven. Dat is het eerste wat de Heere in Mara wil leren. Maar Hij wil ons ook ontdekken aan onszelf Het is nog maar een paar dagen geleden dat Israël zulke heerlijke daden Gods aan den lijve mocht ondervinden, maar ze zijn het snel vergeten. En wanneer de Heere Zich maar even terugtrekt denken zij en wij dat Hij ons overlaat aan ons lot. Bij de eerste de beste tegenslag zijn de gevouwen handen veranderd in gebalde vuisten, terwijl God ter verantwoording wordt geroepen terwijl ze zeggen: „Wat zullen wij drinken?" Wat ons hier getekend wordt, verraadt wat er leeft in ons hart.

In de nood en de druk leren we onszelf wel kennen in onze opstand en ons verzet. Wat bedroeven we de Heere door ons ongeloof en onze twijfels. En toch, wanneer Hij ons eenmaal met zijn genade heeft bezocht, gaat Hij wel met ons door. Hij verlost de zijnen niet alleen uit het diensthuis van de zonde om hen daarna over te laten aan zichzelf Dan zou er niemand aankomen in het land der beloften. Maar houdt Hij de zijnen vast en gaat met hen door. Het is op grond van Zijn barmhartigheid dat de Heere een hout aanwijst. Mozes moet het in het water werpen en het bitter wordt zoet. Het is niet zo moeilijk om bij dat hout te denken aan een ander hout: het hout des kruises, waaraan de bitterheid van de zonde werd gedragen. Dat hout maakt dat het water van tegenspoed en kruis ook te drinken is. Het stelt ons in staat om te leven te midden van de dood.

Wellicht hebt u een moeilijke weg te gaan. Mara kan ons verontwaardigd doen zijn over de mensen. Het kan ons in opstand brengen tegen God. Maar Hij doet het niet om ons te plagen, maar om ons te leren dat Hij alleen onze Heelmeester is. Soms is een bitter medicijn nodig om ons aan Zijn goddelijk vaderhart te brengen. God is goed, altijd en overal. Niet alleen wanneer Hij ons verzadigt met het goede uit Zijn woning, maar ook als de bitterheid van het leven wordt geproefd. Als onze ogen daarvoor opengaan, wordt Christus' kruis ons dierbaar. Zonder Hem zou al het lijden een uiting zijn van Gods toorn. Maar met Hem wordt in de bitterheid van ons bestaan het zoet van de genade geproefd en God de Heere verheerlijkt om alles wat Hij ons in Christus ook schenkt.

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 24 juli 1996

Terdege | 68 Pagina's

Mara's zijn nodig in het leven

Bekijk de hele uitgave van woensdag 24 juli 1996

Terdege | 68 Pagina's