Francois Haverschmidt in de wurggreep van de twijfel

De literatuur heeft door de eeuwen heen een veelheid van motieven voortgebracht, dat wil zeggen verhaalelementen die we steeds weer zien terugkeren bij vergelijking van letterkundige teksten. Veel voorkomende motieven zijn bijvoorbeeld het schuldmotief, het motief van de relatie vader-zoon en het oorlogsmotief. In de negentiende eeuw, de periode van de romantiek, kwam het dubbelgangersmotief in de belangstelling, een motief dat in de literatuur tot in onze eeuw (denk aan De Donkere Kamer van Damocles van W. F. Hermans) is blijven beheersen. Wat onze vorige eeuw betreft zijn bekende voorbeelden de dubbelroman Max Havelaar van Multatuli, waarin verschillende visies op de hoofdfiguren naast elkaar geplaatst werden, alsmede het bundeltje Snikken en grimlachjes, waarin de schrijver Francois Haverschmidt de fictieve, jonggestorven dichter Piet Paaltjens naar voren schoof. Zo kon Haverschmidt zelf op de achtergrond blijven.Dit jaar zullen regelmatig artikelen geplaatst worden over schrijvers en/of letterkundige stromingen. Deze artikelen zullen steeds herkenbaar zijn aan het onderstaande vignet "Letterkunde". Vandaag start de serie met een beschrijving van het leven van de dominee-dichter Frangois Haverschmidt.