ZORG VOOR DE MILITAIR

Het kerkelijk jaarboek van onze gemeenten vermeldt onder de lijst van deputnatschappen, ingesteld door de Generale Synode, ondermeer het Deputaatschap tot behartiging van de belangen der militairen. Om iets meer van dit deputaatschap te weten te komen maakte ik een afspraak met Ds. A. Hofman, voorzitter van het deputaatschap. In de pastorie van de gemeente Scheveningen vond dit gesprek plaats. Nadat mevrouw Hofman ons van koffie had voorzien, kon ons vraaggesprek beginnen.

Dominee Hofman, waarom werd het Deputaatschap voor de militairen ingesteld?

Al geruime tijd voor de instelling van dit deputaatschap werd de behoefte gevoeld iets te doen voor onze jongens in militaire dienst. Vooral voor de oorlog waren ze meestal lange tijd van huis en waren ze door de plaatselijke kerken uit het oog verloren. Op de meerdere vergaderingen (classis e.a.) was dit punt al meerdere malen ter sprake geweest en het resulteerde er tenslotte in dat de Generale Synode van onze gemeenten hiervoor een deputaatschap instelde.

Heeft de Synode het deputaatschap een speciale opdracht gegeven?

De Synode heeft alleen de opdracht gegeven de belangen van de militairen van onze gemeenten te behartigen. Het werk heeft na verloop van tijd inhoud gekregen door de werkzaamheden van de deputaten.

Om in kontakt te kunnen komen' met de militairen hebben wij bij de plaatselijke kerkeraden de adressen opgevraagd. Deze adressen werden gebruikt om kontakten te leggen met de dienstplichtigen en om pakketten te sturen, vooral tijdens de Indië-jaren, toen vele van onze jongens naar Nederlands-Indië moesten'. Dit gebruik is later ook overgenomen voor de legerplaatsen in ons land en in Duitsland. Speciaal rond de kerstdagen ontvangen onze jongens een pakket met lektuur, versnaperingen en een persoonlijke herinnering.

Omdat ons bleek, dat door de kerkeraden niet alle adressen werden doorgegeven, werd een boekje samengesteld met informatie voor de aanstaande militair, de z.g. „Wegwijzer voor de militair". Dit boekje wordt nu door de plaatselijke kerkeraad verstrekt aan de militair. Een antwoordkaart dient dan ingevuld te worden met het militaire adres en gestuurd te worden aan het kerkelijk bureau.

Dit boekje bevat verder informaties over het leven in militaire dienst, een oproep aan de jongens om ook in het leger (ver van huis) te leven naar Gods Woord. Er zijn conceptverzoekschriften in opgenomen voor vrijstelling van inenting en van het reizen op zondag. Tenslotte per legerplaats een aantal adressen van gezinnen uit onze gemeenten waar de jongens hun vrije tijd (vooral de weekends) kunnen doorbrengen.

Heeft U ook kontakt met de militaire tehuizen? Toen ik in militaire dienst was trof ik in het P.M.T. altijd de „Daniël" en de „Saambinder" aan. Zorgt het deputaatschap hiervoor ook?

Om met Uw tweede vraag te beginnen. Inderdaad zorgt het deputaatschap dat deze

bladen naar de militaire tehuizen gaan. De kosten daarvan worden door ons betaald. Met de militaire tehuizen hebben wij vrij weinig kontakt. Wel wordt bij het bezoek van enkele deputaten aan een legerplaats als ontmoetingspunt gebruik gemaakt van het Protestants Militair Tehuis.

Kunt U iets vertellen over die bezoeken?

Ja, van tijd tot tijd gaan sommige deputaten naar een bepaalde kazerne om kontakt te hebben met de dienstplichtigen. De jongens waarvan we cle adressen hebben, worden uitgenodigd. Verder geeft de betreffende legerpredikant ons de namen op. De ouders hebben hierin ook een taak als ze de aankondiging lezen in de „Saambinder". Behalve onze eigen jongens zijn ook anderen uit verwante kerken hartelijk welkom. Er wordt tijdens een dergelijk bezoek van gedachten gewisseld over het leven in cle kazerne, de kerkgang, de kontakten met de plaatselijke kerk. Vooral in Duitsland hebben de militairen het wat deze punten betreft moeilijk. Tijdens een bezoek dat Ds. C. Harinck en ik aan Seedorf brachten bleek dat het kantineleven met name in cle vrije tijd nadelige gevolgen heeft voor de militairen. De kerkdiensten kunnen niet bijgewoond worden, zodat een klein greepje dienstplichtigen en één beroepsmilitair regelmatig bijeenkomen om preken te beluisteren op de band.

De militairen kunnen 's zondags toch in het militaire tehuis een kerkdienst bijwonen?

Vele militairen maken daar, vooral als ze niet naar een eigen kerkdienst kunnen, wel gebruik van. Helaas hoort men daar vaak een prediking die geheel anders is dan in de eigen gemeenten. Met de geestelijke verzorging is het meestal droevig gesteld. Vanuit onze gemeenten worden dan ook ernstige pogingen ondernomen om een eigen legerpredikant te krijgen.

Een eigen legerpredikant zou fijn zijn, maar in de praktijk betekent dat toch, dat deze predikant aan één legerplaats is verbonden?

Dat is juist, maar dan denk ik aan Ds. G. H. Kersten, die in de oorlogsjaren 's zondags de gemeente van Rotterdam diende, maar verder als veldprediker tussen de militairen zegenrijk werk heeft mogen verrichten. Legerpredikant zijn is een moeilijk werk met een' geheel eigen aanpak, maar het kan toch ook dankbaar werk zijn. Ik herinner me dat Ds. Kersten ook onder de militairen geliefd was. Op allerlei wijze probeerde hij de jongens voor zich te winnen. Soms moest een grote zak appels daar zelfs voor dienen! Behalve het verbonden zijn aan één legerplaats kan de legerpredikant natuurlijk wel via de militaire tehuizen de andere jongens bereiken.

Zullen er in de toekomst pogingen worden gedaan een eigen legerpredikant aan te stellen?

De bedoeling is dat er van tijd tot tijd een rondschrijven uitgaat aan onze predikanten en vierde-jaarsstudenten beneden de veertig jaar, met de vraag of ze iets voelen om dit grote werk „Nehemia" onder de militairen te verrichten. De betreffende predikant zal een vooropleiding moeten volgen afhankelijk van het dienstverband. Kort verband: een jaar en zes weken. Lang verband: vijf jaar. Dat zijn vanzelf allemaal beperkingen, die het moeilijk maken' om een predikant hiervoor aan te stellen. Daar komt nog bij dat het gering aantal predikanten in onze gemeenten een grote rol speelt.

Dominee, wilt U via „Daniël" nog iets speciaals aan onze militairen doorgeven?

Ja, dat geldt echter ook voor allen die nog in dienst moeten. We hopen dat de dienstplichtigen, zodra hun adres bekend is, dit willen doorgeven, en dat zij ook aanwezig proberen te zijn op de bezoeken die vanwege het deputaatschap aan de kazerne worden gebracht. Helaas bemerk ik wel eens, dat ook onder onze jongens er zijn, die in de kazerne vergeten wat ze van huis hebben meegekregen. Ik hoop en wens hen toe, dat ze ook in deze omgeving naar Gods Woord mogen leven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen