Evangelisatie

2

Van de roeping tot de evangelisatiearbeid, van de bekwaming, leiding en onderwijzing door de Geest des Heeren, wordt vaak zo weinig gehoord.

We bekwamen onszelf, de wetenschap geeft ons welomschreven richtlijnen.

Men spreekt thans van evangeliseren als een specialiteit.

Er is een georganiseerde en gevarieerde evangelisatie, al of niet met bepaalde struktureringen. Er wordt geschreven over het goed of slecht funktioneren, afhankelijk van onze aktiviteit en studie.

De mens van vandaag roept en bekwaamt zichzelf. Door kursussen te volgen in gesprekstechniek en methodiek; door trainingsavonden, instruktie-weekends bij te wonen enz. wordt men gevormd tot kerkelijk werker en toegerust tot evangelist of evangeliste. Vanzelfsprekend is studie, het onderzoek van Gods Woord nuttig en noodzakelijk.

In het bijzonder voor diegenen die van ’s Heeren wege tot het ambt geroepen zijn. Gods volk betuigt met de psalmdichter: Hoe lief heb ik Uw wet! Zij is mijn betrachting de ganse dag. Doch een studie om vaardig over de Bijbel te kunnen spreken, wil nog niet zeggen dat ’s Heeren Geest vaardig over ons is om met ernst te spreken over een eeuwig wel, of een eeuwig wee. Zo vaak wordt in de evangelisatie gemist dat God van Zijn recht geen afstand kan doen, dat de rechtvaardige God de zonden moet straffen met een eeuwige vervloeking. Natuurlijk mag ook nooit ontbreken dat er een Weg tot verlossing is, doch, begint het evangelie in feite niet met de verkondiging der Wet?

Voor de verbrokenen onder de Wet Gods is het evangelie een blijde boodschap, deze zieken hebben behoefte aan een medicijnmeester.

Helaas hebben velen het te druk met de specialisatie. Het grondige organiseren van de evangelisatie-arbeid loopt al meer uit op een specialiseren. Wij lezen o.a. dat „toeristische (evangelische) deskundigen” een bespreking hadden met de A.N.W.B. over het plaatsen van kerken langs de weg voor de zondagautomobilist. Specialisten voor de rekreatie, voor de woonwagenbewoners, voor de studenten en ga zo maar door, tot een pastoraat onder de homofielen toe. Wij vragen: hebben deze mensen dan allemaal een apart evangelie nodig? Tollenaren werden zelfs waardig gekeurd het evangelie te verkondigen.

Nu is het vanzelfsprekend geen bezwaar dat alle bevolkingsgroepen, waar en in welke omstandigheid zij zich ook bevinden, het evangelie wordt verkondigd.

Doch is het niet voldoende Gods Woord in Zijn eenvoudigheid en klaarheid aan allen te brengen? Zonder onderscheid?

Wat wij in „Jong Gereformeerd” lazen over het pastoraat onder homofielen, heeft in feite niets meer met de evangelieverkondiging uit te staan.

Toen een Haags predikant gevraagd werd of hij verwachtte: „dat de kerk in de toekomst een homofiele verhouding zou bevestigen”, antwoordde deze o.a.: dat de „pastor” „geen recht had zo’n verhouding lager te waarderen dan het huwelijk” Hiervan zegt Gods Woord: Wee de nietige herder. Arme schapen!

Wij hebben geen bezwaar tegen het zingen van geestelijke liederen, toch kan ook van bepaalde zangdiensten een gevaarlijke invloed uitgaan, wij bedoelen o.a. het gezongen evangelie (met daverend applaus), al of niet oekumenisch.

Gods Woord leert dat Zijn knechten, de gezonden profeten, gedood en vervolgd werden. Wij hebben hierboven ter inleiding maar één en ander aangestreept en is een nadere uiteenzetting, vooral in deze tijd van aktivisme op het gebied der evangelisatie, zeer gewenst en nuttig. Nodig is het b.v. eens stil te staan bij: Wat is het evangelie? wat is evangeliseren? wie evangeliseert? aan wie wordt geëvangeliseerd? en waarom wordt geëvangeliseerd?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen